• Тың және тыңайған жерлерді игеру

50-
ші жылдардың аяғына қарай Қазақстанның ауыл шаруашылығының 
материалдықтехникалық базасы едәуір нығайды. Совхоздар мен колхоздар 169 
мың трактор, 98 мың комбайн, 73 мың жүк машинасын және басқа да кӛптеген 
ауыл шаруашылық техникасын алды.
1954-
1960 жылдары республикада тың игеру есебінен астық ӛндірудің жалпы 
кӛлемі 106 млн.
тоннаға жетті, осы жылдар ішінде астықтың жылдық орташа ӛнімі —
1949-1953 
жылдардың кӛрсеткішімен салыстырғанда шамамен 3,8 еседей артты. Қазақстан 
бұл жылдардың ішінде мемлекетке 63,4 млн. тонна астық тапсырды.
Тың игеру Қазақстанды тауарлы астық ӛндіруде Одақ бойынша алдыңғы қатарға 
шығарды. Соның нәтижесінде республика әрбір тұрғынға шаққанда екі мың кило 
астық ӛндіретін дәрежеге жетті (Азық
-
түлік мәселесін түбегейлі шешу үшін әр 
адамға шаққанда бір мың кило астық ӛндіру жеткілікті деп есептеледі). Тың игеру 
барысында Қазақстанда кӛптеген жаңа қалалар бой кӛтерді. Ӛнеркәсіп орындары 
кӛптеп салынды. Жаңа темір жол, тас жол желілері тартылды. Тың игеру 
республиканың экономикалық күш
-
қуатын бұрын
-
соңды болып кӛрмеген 
дәрежеге ілгерілетті.
Тың игерудің экономикалық және әлеуметтік салалардың дамуына тигізген 
салдары да болды. Сонымен бірге оның экологиялық, демографиялық зардаптары 
да аз болған жоқ.
Тың игеру шұғыл, асығыс жүргізілді. Егістікке жарамсыз жерлер жыртылды, мал 
жайылымы азайып, мал шаруашылығына зиян әкелді. Осының салдарынан 
игерілген жерлердің біразы қуаңшылыққа айналды, кӛптеген ӛзен, кӛлдер 
жойылып кетті. 50
-
жылдардың ақырында Қазақстанда 9 млн. гектар жер эрозияға 
ұшарады.
Тың игеру Қазақстанның ұлттық
-
этникалық бейнесінің ӛзгеруіне әсер етті. Тың 
игеру кезінде Қазақстаннан тыс жерде ӛмір сүріп отырған қазақтарды келтіру 
мүмкіндігі туды, қазақ зиялылары сондай пікір де кӛтерді, бірақ бұл пікір 
ескерілмеді. Қазақстанға тың игеруге кӛптеген басқа ұлттың
адамдары келді. 
Олардың ішінде басшы қызметкерлер, мамандар келді. Олар жергілікті кадрларды 
ығыстырды.
Жергілікті жерлердегі қазақ мектептер жабылды, мектептер жаппай 
орыс тілінде оқытты. Қазақ тіліндегі газеттер жабылды. Мұндай кӛріністер 
интернационализм мен ұлттар достығының белгісі деп бағаланды.
Тың және тыңайған жерлерді игерудің сонымен бірге үлкен азаптары мен 
кӛлеңкелі жақтары да болды. Атап айтқанда, басқа республикалардан 
келгендердің саны шамадан тыс кӛбейіп кетті. Жергілікті жерлерде ұлттық 

мектептер жабылып, қазақ балалары ірілендірген мектепинтернаттарда оқытыла 
бастады. Олардың басым кӛпшілігінде оқу орыс тілінде жүргізілді. Мұның ӛзі, бір 
жағынан, қазақ жастарының ӛз ұлтының тілінен, салт
-
дәстүрі мен мәдениетінен 
қол үзіп мәңгірттенуіне жол ашса, екінші жағынан жергілікті халықты орыстандыру 
саясаты қолпашталып, ашық жүргізіле бастады. Жер
-
су аттары орыс тіліне 
кӛшірілді. Мұндай орыстану процесінен халықты республиканың тәуелсіздігі ғана 
құтқарды. Бірақ бұл үдеріс соның ӛзінде де қазақ халқының, оның зиялыларының 
елеулі бӛлігін ӛз ұлтының тілін білмейтін шала қазақ күйінде қалдырды. Осындай 
саясаттың салдарынан қазақ халқы ӛз республикасында
азшылыққа айналды. 1959 
жылғы сынақта республика халқындағы қазақтардың үлес салмағы (табиғи ӛсуі 
жоғары болса да) 8% кеміп, жалпы халықтың 29 пайызына түсіп қалды. Солтүстік 
облыстардағы қазақтардың үлес салмағы республикалық орташадан кӛп тӛмен 
болды. Жер, су, қала, қыстақ аттары орысшаланды.
Тың эпопеясы экологиялық мәселеде ӛзінің теріс жағын кӛрсетті. Бұрын болып 
кӛрмеген кӛлемде жерді жыртып тастау салдарынан 1957
-
1958 жж. Павлодар 
облысының жеңіл топырақты жерлерінде шаң бораны тұра бастады, ал 60
-
жылдардың басында жер қыртысын ұшырып кету тек жеңіл топырақты аймақты 
ғана емес, ауыр топырақты жерлерді де қамтыды.1960 жылға дейін Солтүстік 
Қазақстанда 9 млн. гектардан астам жер жел эрозиясына ұшырады, бұл сол кездегі 
Франция сияқты елдің бүкіл ауыл шаруашылық жер кӛлеміне тең еді. Рас, мұнан 
кейін егіншіліктің топырақ қорғау жүйесі жерді қайырмасыз түренмен жырту тәсілі 
жасалды. Алайда, эколог мамандар атап кӛрсеткендей, қазіргі заманғы 
шаралардың барлық түрі де, қоршаған ортаны қажетті экологиялық қорғауды 
қамтамасыз ете алмады. Ол тек экологиялық зардаптарды жеңілдетеді. Бұл қазіргі 
экологиялық мәселеде, әрине жеткіліксіз.
Тың игеру мал шаруашылығына үлкен зиян келтірді. Мал жайылымы, шабындық 
жерлер азайып малдың саны кеміді, әсіресе, түйе, жылқы
орны толмайтын 
шығынға ұшырады. Тың игеру барысында ауыл
-
село тұрғындарының қосалқы 
шаруашылығына, үй іргесінде кӛкӛніс егуге тыйым салынып, елде азық
-
түлік 
мәселесін шиеленістірді.
Тың игеру қарабайыр /экстенсивті/ әдіспен жүргізілді. Мұның ӛзі әр гектарға 
шаққанда ӛнімді аз алуға соқтырды. Бұл жерлерде ӛндірілген астықтың бағасы ӛте 
қымбатқа түсті. Оны жинауға бүкіл елдің комбайншылары, әскери бӛлімдер, қала 
тұрғындары, оқу орындарының студенттері қатыстырылды.

жүктеу/скачать 200,5 Kb.

Достарыңызбен бөлісу: