Тулга ретхнде адам туралы туашктщ дамуы бхрнеше кезещп камтиды.
Ежелп К,ытайдагы (б.з.д. V I—I гг.) даосизмде карангылык пен жарыкты,
еркектж пен эйедщкп, бейсёндгак пен енжарльпсгы, каталдык пен хзпяйсп,
тыныштык пен козгалысты ез бойына жинап, уйлеедзрген адам — дуние-
де К
1
НД
1
К орынга койылды. Ол еткенге бет бурып карал, ал болашакка ту
сыртын берген калыпта ед1. Дуние адам ушш жаратылмаган, адам дуние
дамуынын сонгы буыны. Адам кудаймен индивид ретшде катынас жаса-
майды, рулык ер
1
урпак ретшде кдтынаста болады. Адам езшщ тулгалык
шекарасын сезбейд1. Ежелп Ундютандагы (б.зл. VII—IV гг.) буддизм адам
дардын 631НД1К индивидуалдыгын жокка шыгарды. Буган дара тулга идея-
сы, индивидуалды бхрегей емьрдщ елгеннен
кешн кайтып оралмайтыны
белпаз болды. Буддизм туешМ бойынша, елгеннен
кейш адам денеа мен
санасы кептеген элементтерге белшш, баска жерге барып орныгады. Б1рак
индивидуалдык емес, тек гарыштык жан гана баскага конады. Ал мундай
жанда индивидуалдык болмайды. Ер
1
К туралы
ойды терютеген буддизм
адамда жан болады деген идеяга да салкын карады. Ежелп Грециянын
(б.з.д. VI—IV гг.) философтары бфпцш болып емхрдщ кундылыгы онын
кайталанбастыгында
екенш тус
1
НД
1
. Олар индивидт! гарыштан белщ,
манызды кадам жасады. Сократ антропологиялык такырыпта тенкер1с жа-
сады,
оны адам философиясынын
1
ргетасын калаушы дейд|. Атакты
«
031
НД
1
езщ таны» накылы бойынша ерб1р адамда Щк1 «Мен» болады, онын
орталыгы сана мен ойлау болып табылады. Адам ем1рде утымдылыкты
кездейд
Достарыңызбен бөлісу: 
