Қррқытып-үркіту теориясы Дифференциалды ассоциация теориясы девианттылықты қол-
дайтын топтар мен орталарда ғана девианттылықты түсіндіріп
бере алады. Ал қорқытып-үркіту теориясы девианттылықты мү-
нан кең ауқымда түсіндіреді. Бұл теорияның айтуынш а, адамдар
конформизмнен гөрі девианттылы қ көбірек пайда келтіреді әрі
девианттылықтың қатері мен залалы әлдеқайда аз деп сенгендік-
тен ереже бұзуға барады.
Тартыну теориясы құрылымдық-функциялық және символ-
дық интеракционизм теориясының элементтерін біріктіреді. Деви-
анттылықты ынталандыру және жазалау жүйесінің лайықсыздығы
(дисфункциялығы) үшін кінәлайды. Алайда адамдардың девиант-
тылыққа барар алдында оның зияны мен пайдасын асықпай тараз-
ылайтынын да айтады (McCarthy, 2002; Jacobs, 2010; Pratt және т.б.,
2006). Яғни символдық интеракционизмнің басқа теориялары сияқ-
ты, бұл теория да өздерін қоршаған ортаның мән-мағынасын айна-
ласындағылармен әрекетке түсу арқылы түсінеді.
Тартыну теориясының айтуынша, әлеуметтік құрылымдар
конформизм үшін лайықты сыйақы бермеген жағдайда адамдар
девианттылықты таңдауы мүмкін. Мәселен, ешқандай болаша-
гы жоқ жұмыста істейтіндер әсіресе оны тұтқындау я әлеуметтік
түрғыдан айыптау ықтималдығы төмен болса, «ұрлық жасасам не
арақты салынып ішсем жоғалтатыным шамалы, ал табатыным көп»
деп ойлайды (Uggen, 2000; Sampson & Laub, 2005; McCarthy, 2002). Сон-
дықтан 2011 жылы Англияның түкпір-түкпірінде үйлерді тонап,
қиратып, өрт қою оқиғалары көбейгенде, ғалымдар жастардың (әсі-
ресе азшылық өкілдерінің) арасында «бұл жүйе бізге қарсы» деген
пікір орнығып қалған деген ой білдірді (Kulish, 2011). Ал, керісінше,
ата-аналарымен тығыз байланыста болып, мектепте жақсы оқыған,
өздерін сол мектептің бір бөлігі ретінде сезінген және жақсы жұ-
мыс істеп жүрміз (жақсы жұмысқа тұрамыз) деп сенген адамдар-
дың девианттылыққа баруы екіталай, себебі олардың бұдан жоғал-
татыны көп (Haynie & Osgood, 2005).