-ым, -ың, -ы (-ім, -ің,
-і)
деген тәуелдік
жалғаулары жалғанғанда, екінші буындағы
ы,
і
дыбыстары
«сусып түсіп қалады» деп, олардың таңбаларын жазбаймыз:
орным, орның, орны, халқы, халқымыз, аулым, аулың, әрпі,
көркі, құлқы (мінез-құлқы)
т.т. Ал осыған ұқсас екінші буыны
ы, і
дыбыстарымен келетін сөздердің енді бір тобында тәуелдік
жалғаулары жалғанғанда,
ы, і
әріптерін түсірмей жазып жүрміз:
дауыл
–
дауылы, қайыс
–
қайысы, бауыр
–
бауыры, ойын – ойы-
ны, құйын – құйыны.
Екінші буыны
ы, і
дыбыстарымен келетін
сөздер
қ, к
сияқты қатаң дыбыстарға аяқталған болса және
тәуелдік жалғаулары жалғанғанда, бұл қатаң дыбыстар ұяндап
кететін болса, ол күнде
ы, і
дыбыстары түсірілмейтіндігі тіпті
даусыз:
қайық – қайығы, түлік – түлігі, қорық
–
қорығы, көрік
–
ұстаның көрігі, қалып (форма) – қалыбы.
Мұндай сөздерге
тәуелдік жалғаулары жалғанғанда, олардың соңғы қатаң дыбы-
сы ұяңдамаса,
ы, і
әріптерін түсіріп жазамыз: «әдемі жүз, шы-
рай» мағынасындағы
көрік
сөзі тәуелденгенде,
көркім, көркің,
көркі
болады, «мінез-құлық» дегендегі
құлық
сөзі
кұлқы
болып
тәуелденеді де
құлақтың құлығы
дегендегі
құлық
сөзі
құлығы
болып өзгереді.
Дауысты дыбыстарға аяқталатын сөздерге дауыстыдан
тұратын немесе дауыстыдан басталатын қосымшалар жалған-
ғанда я болмаса дауыстыдан басталатын сөз тіркес құрай ұласа
айтылғанда, қысаң
ұ, і
дыбыстары айтуда да, кейде жазуда
да түсіп қалады:
жеті+еу – жетеу, қара+ағаш – қарағаш,
сары+алтын
–
саралтын
(айтылуы).
Осы реггегі қысаң
ы, і
дыбыстары түсіріліп не сақталып
жазылатын сөздердің қай-қайсысын айтуда да біздің «сусып
түсіп қалады» деп жүрген құбылысымыз – абсолюттік емес,
яғни сөздің айтылуында
ы, і
дыбыстары мүлде «ғайып» бол-
майды, олардың сарқыншағы сақталады. Атап айтсақ,
ерні,
халқы, ауру, уақтылы, қаупі, ойна
деп
жазылған сөздер (ай-
тылар-айтылмас, естілер-естілмес ілеспе-протезалық
ы, і
ды-
быстарын жақша ішіне алып таңбаласақ)
ер[і]ні, хал[ы]қы,
224
ау[ы]ру, уақ[ы]тылы, қау[ы]пы, ой[ы]на
болып айтылады.
Тіпті
Сарағаш, Сарөзек, саралтын
сияқты
ы
дыбысы мүлде
«жұтылып» кететін сөздердің өзін дыбыстауда да оның «ілеспе»
түрі (орысша: призвук) сақталады:
Сар[ы]өзек, Сар[ы]ағаш,
сар[ы]алтын.
Егер (бұл сөздерде
ы, і
қысаң дыбыстары мүлде
«жұтылып» (сусып, жоғалып) кеткен болса,
ер//ні
(осылайша
екі бөліп айтып көріңіз),
хал/ /қы, Сар//ағаш, сар//алтын
деп
айтылуға тиіс болар еді.
Достарыңызбен бөлісу: |