Коррозиялық
шаршағыштық
дегеніміз–ол
коррозиялы белсенді орта мен ауыспалы кернеулер
əсерінен
зақымдалған
материалдың
біртіндеп
жинақталу
процесі.
Шаршау
жарықтарының
қалыптасуы мен дамуы осы жарықтарға коррозиялық
ортаның енуі арқылы жүріп жойылуына көмектеседі.
Бұзылудың мұндай түріне темірдің, алюминийдің,
титанның, мысның жəне басқа металдардың
негізіндегі
кез-келген
құрылыс
материалдары
ұшырайды.
Коррозиялық-шаршау
ақауларының
ерекше қаупі ауа, газдар, дымқыл қозғалтқыш
майлары жəне т.б. əлсіз коррозиялық сияқты
кез келген ортада өтуі мүмкін. Сондықтан да
металдар мен қорытпалардың коррозиялық
əлсіздігі технологиялардың барлық салаларында,
əсіресе энергетика, мұнай жəне газ, тау-кен, теңіз, жер жəне əуе көлігінде байқалады.
Коррозиялық шаршағыш жүктемесі кезінде кернеулер əдеттегі шаршау шегіне қарағанда
əлдеқайда төмен болуы мүмкін(сур. 7.8). Бұл жағдайда қисық коррозиялық шаршағыштық
сызығы абсцисс осіне жылжып, ал шаршау шегінің мəнді көлемі нөлдік мəнге қарай
жақындайды. Коррозиядан жеткілікті түрде қорғалмаған металлдардың ең төменгі
кернеулерде немесе олардың болмаған жағдайында бұзылатындығымен түсіндіріледі.
Шаршағыш жарықшалардың біртіндеп өсуі, бір жағынан кернеу концентрациясымен бірге
электродтық əлеуеттің төменгі мəніне, ал екінші жағынан айнымалы жүктеме кезіндегі сыну
аузында қорғағыш оксид пленкасын аздап жойылуына байланысты негізделген болатын.
Достарыңызбен бөлісу: