Еуропалық Ағартушылық философиясы

43 
Позитивизм: ғылымның үстемдігін және философияның пәні мен рөлін 
өзгертуді жариялау. Огюст Конт: философия – жаратылыстану
ғылымдарының жетістіктерін жалпы қорытындылаумен айналысатын 
синтетикалық ғылым. Джон Стюарт Милльдің танымның индуктивтік 
логикалық әдістерін дамытуы. Герберт Спенсер биологиялық дүниеде 
эволюциялардың бар екендігі идеясы туралы. 
Позитивизмнің екінші кезеңі – махизмнің негізгі мәселелері. Эрнст 
Мах пен Рихард Авенариустің эмпириокритицзмі және субъективті 
идеализмі. Анри Пуанкаренің конвенционализмі. Неокантиандық –
Канттың трансценденталдық идеализмі – ментанушы ақыл-ойдың 
жаратылыстану мен қоғамтанудағы рөлінің қайта өркендеуі. Марбург және 
Баден неокантиандық мектептері. 
Герменевтика – түсінудің жалпы теориясы. Фридрих Шлейермахер: 
«түсінбеу – іргелі феномен». Вильгельм Дильтей: «рух туралы 
ғылымдардың» теориялық негіздерін жасау. Эдмунд Гуссерльдің 
феноменологиясы. Ханс Георг Гадамер: түсіну – әлеуметтік болмысты 
түйсінудің 
қажетті 
шарты. 
«Өмір 
философиясының» 
қалыптасу 
алғышарттары. Артур Шопенгауэрдің пессимистік философиясы: әлем – 
ойсыз ерік және соқыр күш. Фридрих Ницше христиандық құндылықтар 
туралы. Жоғары адам туралы ілім. Анри Бергсон мәнге жетудегі 
интуицияның ролі туралы. 
Логикалық позитивизм, аналитикалық философия – позитивизмнің
үшінші кезеңі. Вена философиялық үйірмесі: философия – табиғи және 
жасанды тілдерді сараптауға бағытталған қызмет түрі.
Постпозитивизм кез-келген ғылыми білімнің гипотетикалық сипаты 
туралы. Карл Поппер: ғылыми тұжырымды демаркациялау және
фальсификациялау принциптері. «Ашық қоғамдағы ашық ғылым». Имре 
Локатостың ғылыми-ізденістік бағдарламалар концепциясы. Томас Кунның 
ғылыми революциялар теориясы. Марк Полани: тұлғалық білім – ғылыми
прогресс негізі. 
Экзистенциализмнің 
қалыптасуының 
әлеуметтік-философиялық 
алғышарттары. Серен Къеркегор: адам – әлемдік эволюцияның мақсаты және 
мағынасы. 
Мартин Хайдеггер адамның нағыз және нағыз емес болмысы туралы. 
Жан Поль Сартр: адам – еркіндікті немесе еркіндік еместі таңдаушы жоба. 
Альбер Камю философиясындағы абсурд мәселесі. 
Психоаналитикалық философия. Зигмунд Фрейдтің бейсана туралы 
ілімі. Карл Густав Юнг: ұжымдық бейсана және сана архетиптері. Эрих 
Фромм адамның өмір-тіршілігінің қайшылықтылығы туралы. 
Постмодернизм: субъектісіз философиялық пайымдау. Мишель Фуко 
«субъект – таным – дүние» жүйесінің элементтерінің арақатынасы мәселесін 
түбегейлі қайта түсіну туралы. Жак Деррида: деконструкция – мәтінді 
зерттеу тәсілі. 

44 
Структурализм: объектілердің тұрақты логикалық құрылымдары мен 
байланыстарын іздеу. Клод Леви Стросстың мифологиялық ойлауды 
сараптауға назар аударуы. Жан Лакан: Фрейдтің психоанализін 
структуралистік қайта қарастыру. 
Прагматизм философиясы. Чарльз Пирс рационалды білім мен ақылды 
мақсат, прагматизмнің арасындағы тығыз байланыс туралы. Уильям Джеймс: 
білімнің ақиқаттылығы оның адамдар әрекеттеріне пайдалылығымен 
анықталады. Джон Дьюидің радикалдық эмпиризм философиясы. 
Философиялық мистицизм. Е.Блаватскаяның теософиялық мистицизмі. 
Рудольф Штайнердің антропософиясы. Карл Кастанеда танымының 
интуитивтік тәсілі. 
Ресей тағдыры – орыс философиясының басты мәселесі. Орыс 
философиясының негізгі бағыттары. Орыс марксизмі. Қоғамдық-саяси 
құрылымды өзгертуге практикалық бағытталғандық – Ресей материализмінің 
ерекшелігі. Г.В.Плеханов қоғамның өндірістік күштерінің дамуындағы 
географиялық ортаның анықтаушы рөлі туралы. В.И.Ленин пролетариаттың 
революциялық күрес тәжірибесі туралы. Философиядағы екі партия – 
материализм және идеализм принципі. 
В.С.Соловьевтің соборлық философиясы және этикасы. Л.Н.Толстой 
мен Ф.М.Достоевскийдің өмірмәндік және адамгершіліктік философиясы. 
С.Л.Франк, 
Н.А.Бердяев, 
Л.Шестов, 
Н.О.Лосский, 
И.А.Ильиннің 
философиялық ілімдерінің ерекшеліктері.

жүктеу/скачать 1,65 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: