1778 ж. бірінші Мемлекеттік фармакопея латын тілінде, ал 1866 ж.
(11-1871 ж., 111-1880 ж., №-1891 ж.) орыс тілінде жарық көрді. XVIII ғасырда
медицина мен фармацияның дамуына үлес қосқан орыс ғалымдары:
М.В.Ломоиосов, С.М.Крашенинников, М.В.Севергин, Т.Е.Ловиц, Н.М.Максимович-Амбодик, К.И.Щепин болатын. XIX ғасырда
фармакологияның эмпирикалық жолмен дамуы басталды. Жаңа
препараттар жануарларда зерттеліп, одан соң клиникалық колданылуына
рүқсат етілген. XX ғ. V фармакопея, ал 1910 ж. VI,
МІ-1925 ж., МІІ-1946 ж.,
ІХ-1961 ж., X-1
968 ж., ХІ-1987 ж., фармакопея
жарыққа шықты. Ғылыми
фармакологияға үлес қосқан ғалымдар:
А.П.Нелюбин, О.В.Забелин, неміс ғалымы Шмидеберг, француз ғалымы Мажанди және Клон Бернар. Отандық фармацияның дамуына Петербургтағы медико-хирургиялық
академияның фармация кафедрасының профессоры
А.П.Нелюбин (1785-
1858 ж.), Мәскеу университетінің фармация кафедрасының профессоры
А.А.Иовский (1796-1857 ж.) фармацевтикалық пән бірлестігіне оқу-
әдістемелік кешендер мен оқулықтар қүрастырған.
XIX ғасырдан бастап өсімдіктерден әсер етуші заттар таза күйінде
бөлініп (алкалоидтар, морфин, кофеин, атропин, папаверин, кокаин және
т.б.), химиялық қосылыстар синтезделіп және фармакологиялық
зертханалар ашылып, зерттеулердің экспериментальды әдістері дами
бастады.
Ресейде зерттеулер хирург
Н.И. Пирогов, физиолог
А.М.Филомафитский, И.П. Павлов басқаруымен жүзеге асып отырды.
1890 ж.
И.П. Павлов әскери медициналық академияның фармацевтикалық
кафедрасын басқарып, фармакология оқулықтарының авторы атанған.
Фармакологияның негізін қалаушы педагог
Н.П.Кравковтың еңбегі зор.
Академик
Д.А.Харкевич - «Фармакология" атты медициналық оқу
орындарының студенттеріне арналған оқулықтың авторы.
