АЛ
М
АТ
Ы
КІ
ТА
П
БА
СП
АС
Ы
29
Осы сөз оның алдынан бақыт шырағы болып жыл-
тырады. Бірақ жұрт қатарлы оқуға күш қайда? Әрбір әріпті
әркімнен сұрап, онысын құм бетіне түсіріп жүріп-ақ жазып,
оқуды меңгерді. «Білсем, үйренсем»
деген құштарлық
барған сайын арта түсті.
Ақыры, ол бір кеште өгізге жайдақ мініп, сағымбек
қартқа тартты. «Елге аты шыққан шежіре қарт жөн көрсе-
тер» деп ойлады.
– Ұланым, тай сұрай келдің бе, тон сұрай келдің бе? –
деді шежіре қарт амандықтан соң.
– Ата, жөн сұрай келдім. «Оқысам, білсем!» деген тала-
бым бар, бірақ жетімдіктің тұсауы жібермейді. Не істесем
болады? – деді Әбілхан.
Шежіре қарт бір сәт сақалын саусағымен салалап, ойға
батты.
– Япырым-ау,
осынша жасқа келгенше, мұндай са-
уалмен алыстан келген баланы көрмеп едім,.. – деді бір
кезде.
көп ұзамай-ақ Әбілхан шежіре қарттың ақылымен, ол
берген азын-аулақ қаражатпен ауылдан Жаркентке келді.
Бір сыныптық та білімі
жоқ суретшінің өмір жолы
осылай басталды. талай-талай кедергіге жолықты. Ата-
баба айналысып көрмеген өнерге жол табу оңай болған
жоқ. сонау 1929 жылдары өнер іздеп, оқу іздеп Алматыға
келгенде де хат танымайтын,
білімі жоқ жігітке оқу та-
была қоймады...
«Қазақтың сурет өнерінің ең басында тұратын атақты
суретші – Әбілхан Қастеев» атанарын ол кезде ешкім де
ойламаған еді. Құмға сурет салудан бастаған балалық та-
лап үлкен өнерге осылайша жол салды.
кәдірбек
сегізбайұлы
Шежіре қарт
– тарихты, шежірені жақсы білетін адам
