III бөлім. Торбие теориясы
қорыққанын қойғанша ол балалардың оқуға, мектепке деген жасырын
жеккөрушілігін, мүғалімдерді сыйламайтындарын, өздеріне мейірімсіздікпен
қарайтындарын, яғни осындай жаман қатынасты оқытушы баладан қорқыныш
кеткенге дейін байқамайды.
Үстаным
- бүл тәрбиелеу мақсатынан және тәрбие табиғатынан шыққан
қағида.
Қойылған мақсаттардың оздігінен істелетінін болжап, оқытушының жос-
парлағанына байланысты үстаным олеуметтік-психологиялық шартта қандай
жетістіктерге жетуге болатынын қарастырады. Үстаным - теориядан практикаға
өту көпірі. Оның жүзеге асырылуы -теориялы қ негіздің нақты орындалуы.
Сонымен,
тәрбиенің бірінші үстанымы
- бүл тәрбиелеу мақсатынан
шыққан торбиелеу үрдісінің табиғатын ескеретін
қүндылық бағдар немесе
қүндылық карым-катынас.
Бүл үстаным оқушының олеуметтік-мәдени күңдылықтарына, адамга,
табигатқа, қоғамға, еңбекке, ілімге және өмірдің қүнды негіздеріне -
мейірімділікке, шыншылдыққа, әдемілікке деген қарым-қатынасының өз
әрекеттерінде, сезімдерінде, сөздеріндегі көрінісі мүғалімнің күнделікті кәсіби
назарын талап етеді.
Бүл үстаным арқылы мүғалім үйымдастырған әрекет философиялық сипат
алады: фактіден - қүбылыс, қүбылыстан - өмір заңдылығы, өмір заңдылы-
ғынан адам өмірінің негіздері табылады. Бүл біріккен әрекеттің әрбір сәтін
қүндылық қарым-қатынастарға айналдырады: міндеттерді шешу - шындықты
іздеу, гүлге қарау - әдемілікке қамқорлық, ой-толғауға қатысу - жеке дараға
қызығушылық, мектеп алаңын сыпыру - жер шарында тәртіп орнату.
Бүл берілген үстаным бойынша олемнің барлық объектісі «адамиланады»,
жандандырылады. «Адам ету» - яғни заттарға адамдардың өміріне мәнді,
қажет көзқараспен қарау: орындық - шаршаған жолаушы демалатын орын,
бор - аудиториядағы көптеген адамдардың қарым-қатынас қүралы, есік - бүл
жылуды, тыныштықты, жалғыздықты, қүпияны сыртқа шығармай, сақтайтын
қүрал. Ал қариядан - біз әрбір адамның өмір сатысын көреміз; үлпілдектен -
табиғатпен араласамыз. Ал үшақты көріп адамзаттың шығармашылығына бас
иеміз.
Бала үшін барлық ғалам мәнді болады, ал оның ғаламмен қарым-қатынасы
осы заманға сай рухани модениет деңгейіне дейін көтеріледі. Мінез-қүлқы
жайында сөз қозғамауға да болады, өйткені ол - бағалы қарым-қатынастың
сыртқы түрі. Сондықтан бала мысықтың қүйрығынан тартпайды (ол тірі зат),
тақтаны тырнамайды (онымен біз жүмыс істейміз), досына өз наразылығын
көрсетпеуге тырысады (өйткені ол басқа, маған үқсамайды).
Бағалы қарым-қатынасқа бағытталған үстаным оқытушыға баланың ауыр
мінез-қүлықтарын жөндеуге, олардың жаман істерін талдау арқылы көмек-
теседі. Мысалы, балаға көңілі толмаған мүғалім мыналарды сүрастырады:
«Мені ренжіткілеріңіз келді ме? Жоқ? Біреуді балағаттағыңыз келді ме? Тағы
да жоқ? Мүмкін өзіңізге көңіліңіз толмаған болар? Олай болса ...» Ал
нәтижесінде біз барлығымыз ренжісіп қалдық және обіржідік.
Қарым-қатынасқа бағдар балалардың өмір сүрудегі кез келген әрекетін
және өміріндегі бір мәнді жеке бағытының «болу» бағытына айналдырады
|