III бөлім. Тәрбие теориясы
279
көре алмайтын және қоқыста тек қана лас гүлдер өсетінін білмеу гіедагогтың
өзін таң қалдырады. Баланы адамгершілікке шақыратын өктем дауыс озбыр-
лықты қалыптастырады, осы жерде сөз, сездің мағынасы емес, қатал зүлымдық
эсер етеді.
Баланың қатынасы біртүтастық болып табылады: гіарасатқа, сезімге әсері,
психологиялық арналар арқылы іс әрекеті - дыбыс, көрер көзге, кинетика-
лыққа эсері барлық қабылдау белсенді түрде арналарына шыгуды қамтамасыз
етілуі тиіс. Бірақ біртүтастық балалардың «жеке түлға» ретінде танылуы
болып табылады, ол бірден әлеммен: яғни дыбыс (сөз, интонация, ритм, дауыс
ырғағы), козғалыс арқылы (іс-әрекет, қылық), пластикалық бейне арқылы,
мимика, материалдық бейнелі затгарға, азық-түлікке, киім-кешекке және г.б.
бакылау жасау аркылы қатынаска түседі.
Түтас тәрбие - недагогтың назарын басты объектіге аударушы тәрбие.
Біртүтас-тық үстанымы бөлек бір актіде баланың қылықтарын жәнс оның
әлемге қатынасын алдын ала көріп және оқиғаларды әлемнің бір бөлігі рстінде
кабылдауға үйретеді.
Гл ер субъектілік үстанымы өзінің практикалық орындалуында баланың өз
өмірінде бақылау кабілеттілігін қамтамасыз етсе, онда біртүтастық үстанымы
оны өмірлік тактикасымен каруландырады: тактика адамдарға жоне өмірге
деген бірдей қатынасын қүрайды. Тэрбиеленуші қаншалықты ересек болса,
сонніалықты оның жалпы өмірлік үстанымын қүруы ықтимал.
Біртүтасгық үстанымның орындалуының алғы шарттарына әр оқиғада
адамныц жеке және бір актілі әрекеттерін оның әлемге жэне нақты бір затқа
қатынасын корсетуі ретінде мүғалімніц бағалау шеберлігі жатады.
Өзін-озі тексеруге арналган сүрақтар мен тапсырмалар:
Достарыңызбен бөлісу: