су
сызығы
өтеді
,
оның
екі
жағында
уақыт
өлшемі
бірдей
,
тек
календарлық
уақыт
бір
тəулікке
айырма
жасайды
.
Жердің
өз
білігінен
айналуын
француз
ғалымы
Ж
.
Фуко
1851
жылы
Париждегі
Пантеонның
күмбезіне
ілінген
маятник
қозғалысын
бақылау
арқылы
дəлелдеген
.
Маятниктің
төменгі
жағына
бөліктерге
бөлінген
шеңбер
ілінген
.
Маятник
өзінің
əрбір
қозғалысы
кезінде
шеңбер
бойымен
келесі
бөлікке
жылжып
отырған
.
Бұл
жағдай
маят
-
ник
астындағы
жер
қозғалысқа
түскенде
ғана
болуы
мүмкін
жағдай
еді
.
Экватор
бойында
маятник
қозғалысы
өзгермейді
,
өйткені
маятниктің
ауытқуы
меридиандарға
сəйкес
келіп
отырады
.
Жердің
өз
білігінен
айналуы
əсерінен
іштен
тебу
күші
пай
-
да
болады
.
Жер
ғаламшарының
қалыптасуы
мен
тартылыс
күші
ықпалының
азаюына
да
осы
құбылыс
себепші
болады
.
Жердің
өз
білігінен
айналуы
кезінде
оның
бетіндегі
барлық
де
-
нелер
қозғалысында
ауытқу
орын
алады
.
Бұл
ауытқуды
тудырушы
құбылысты
1835
жылы
анықтаған
француз
ғалымы
Гаспар
-
Гюстав
де
Кориолис
есімі
бойынша
–
Кориолис
күші
деп
атайды
.
Кориолис
күші
əсерінен
солтүстік
жарты
шардағы
жер
бетімен
қозғалатын
барлық
денелер
оңға
,
ал
оңтүстік
жарты
шардағы
де
-
нелер
солға
бұрылады
.
Əсіресе
,
бұл
қозғалыстар
желдер
мен
беткі
ағыстардан
айқын
байқалады
.
Экватор
бойында
Кориолис
күші
əлсіз
,
керісінше
полюстерге
100
қарай
күшейеді
.
Кориолис
күшінің
ықпалын
есепке
алу
,
əсіресе
желдер
бағытын
анықтауда
ерекше
маңызды
,
себебі
өте
күшті
да
-
уылдар
туғызатын
тропиктік
циклондар
қозғалысын
білудің
қашанда
маңызы
зор
.
Сондай
ақ
Кориолис
күші
əсерінен
өзен
аңғарларының
ассим
-
метриясы
пайда
болады
,
Солтүстік
жарты
шардағы
өзендердің
оң
жағалауы
тез
шайылады
,
ал
оңтүстік
жарты
шарда
сол
жағалауы
тез
шайылатын
болып
келеді
.
Жердің
білігі
,
полюстер
мен
экватор
сызықтары
географиялық
кордината
жүйесін
құрайды
(
37-
сурет
).
37-
сурет
.
Географиялық
координата
жүйесі
:
P -
солтүстік
полюс
, P’ -
оңтүстік
полюс
,
Э
-
экватор
,
П
-
параллельдер
жүйесі
,
М
0
-
бастапқы
меридиан
,
М
-
меридиандар
жүйесі
,
ώ
-
географиялық
ендік
,
λ
-
географиялық
бойлық
Географиялық
координата
жүйесі
негізінде
географиялық
ендік
пен
географиялық
бойлық
анықталады
.
Географиялық
ендік
дегеніміз
–
жер
бетіндегі
берілген
нүктеден
тік
түсетін
сызық
пен
экватор
жазықтығы
арасындағы
бұрыш
.
Географиялық
ендіктер
экватордан
Солтүстік
жəне
Оңтүстік
полюстер
аралығында
(0
о
-
пен
90
о
)
градуспен
есептеледі
:
Географиялық
бойлық
дегеніміз
–
жер
бетіндегі
берілген
нүктеден
тік
түсетін
сызық
пен
бастапқы
(
Гринвич
)
меридиан
жазықтығының
арасыңдағы
екі
жақты
бұрыш
.
Географиялық
бойлықтар
батыстан
шығысқа
қарай
(0
о
-
пен
180
о
)
градуспен
есептеледі
.
101
Жердің
тəуліктік
айналымының
географиялық
салдарлары
:
1.
Күн
мен
түннің
ауысуы
,
яғни
берілген
нүкте
көкжиегінің
жазықтығына
қатысты
Күн
орнының
тəулік
барысында
өзгеруі
;
2.
Орталық
іштен
тебу
күшінің
полюстен
экваторға
қарай
өсуіне
байланысты
полюстер
маңында
Жер
екі
бүйірінен
сығылыңқы
бо
-
лады
;
3.
Қозғалыстағы
денеге
əсер
етуші
Кориолис
күшінің
болуы
.
Жер
айналымының
бұрыштық
жылдамдығы
көбейген
сайын
,
Кори
-
олис
күші
де
артып
отырады
;
4.
Ауырлық
күшін
беретін
орталық
іштен
тебу
күші
мен
тарты
-
лыс
күшінің
суперпозициясы
жүзеге
асады
.
Орталық
іштен
тебу
күші
полюстерде
нөлден
экваторда
ең
жоғары
мағынасына
дейін
өседі
.
Орталық
іштен
тебу
күші
экватордан
полюске
қарай
азаюына
сəйкес
,
керісінше
ауырлық
күші
осы
бағытта
артып
,
полюстерде
ең
жоғары
көрсеткішке
жетеді
(
ол
мұнда
тартылыс
күшіне
тең
дəрежеде
болады
).
Жер
айналымы
жылдамдығының
өзгерісі
.
Адамзат
Жердің
өз
білігінен
айналуын
бірнеше
ғасырлар
бойы
уақыт
өлшегіші
ретінде
пайдаланып
келеді
.
Əйткенмен
,
Жер
тұрақты
түрде
айнал
-
майды
жəне
бұл
тұрақсыздықтар
астрономия
,
геодезия
жəне
ғарыш
зерттеушілеріне
көп
əурешілік
əкеледі
.
Олар
жер
объектілері
мен
аспан
денелерінің
координаттарын
өзгертеді
.
Жер
айналымының
жылдамдығын
шексіз
өлшеммен
(&
Р
)
сипаттау
белгіленген
:
&
Р
=
(w - @) / w = - (
Т
-
П
)/
П
;
мұндағы
:
Т
–
жер
тəулігінің
ұзақтығы
;
П
– 86 400
секундқа
тең
,
Күн
тəулігінің
ұзақтығы
;
W = 2
Пи
/
Т
;
@) = 2
Пи
/
П
Жер
жəне
Күн
тəуліктеріне
сəйкес
бұрыштық
жылдамдық
.
Жер
тəуліктері
қысқа
болған
сайын
Жер
жылдамырақ
қозғалады
.
Сондықтан
өз
білігінен
айналатын
Жер
ғаламшары
бейне
сағат
,
ал
аспан
кеңістігіндегі
жұлдыздар
мен
басқа
да
жарық
шығаратын
де
-
нелер
циферблат
бөлгіштері
қызметін
атқарады
.
102
Ай
,
Күн
жəне
ғаламшарларды
бақылау
нəтижесінде
Х
V
ІІ
-
Х
V
ІІІ
ғасырлардан
бері
жүргізілген
байқаулар
бойынша
Жер
айналуының
жылдамдық
өзгерісінің
нақты
өлшемі
жоқ
. 1955
жылдан
бастап
атомдық
сағаттардың
енгізілуі
(
Т
-
П
)
жер
айналуы
жылдамдығының
бұрыштық
мəндерін
жоғары
дəлдікпен
есептеп
шығаруға
мүмкіндік
бере
бастады
.
Соңғы
елу
жыл
бойы
жүргізілген
есептеулер
бойынша
1956-1961
жылдар
аралығында
Жердің
айналу
жылдамдығы
артқаны
, 1961-
1972
жылдар
аралығында
жылдамдықтың
бəсеңдеп
,
ал
1973-1988
жылдар
аралығында
қайтадан
артып
отырғаны
анықталған
.
1989-1990
жылдан
бастап
жылдамдық
қайта
бəсеңдеген
бол
-
са
, 2005
жылдан
бастап
жылдамдықтың
тағы
да
артып
отырғаны
ғылымға
белгілі
болып
отыр
.
Жердің
өз
білігінен
айналу
жылдамдығының
өзгеруі
Жердің
беткі
бөлігінде
су
жəне
ауа
қабаттарының
болуымен
де
тығыз
бай
-
ланысты
.
Жер
шарындағы
құрлықтар
мен
мұхиттардың
орналасуы
түрліше
қатынаста
болғандықтан
,
Жердің
білігі
айналу
кезінде
по
-
люстер
маңында
айналу
бағытына
қарама
-
қарсы
конустық
пішіндегі
ауытқуды
қалыптастырады
,
оны
прецессия
деп
атайды
.
Прецессия
кезінде
көктемгі
Күн
теңелу
нүктесі
Күнге
қарай
жылжып
отырады
.
Соның
нəтижесінде
жылма
-
жыл
теңелу
ертерек
жүзеге
асады
.
Бұл
ауытқудың
жылдамдығы
бір
жылда
50
секундқа
тең
.
Көктемгі
Күн
теңелуінің
эклиптика
бойымен
айналып
шығуына
шамамен
26
млн
жыл
уақыт
кетеді
.
Процессия
əсерінен
географиялық
полюстер
кеңістік
пен
уақыт
аралығында
орын
ауыстырады
,
бұл
құбылыс
–
нутация
деп
атала
-
ды
.
В
.
В
.
Шулейкиннің
зерттеулері
бойынша
полюстер
нутация
-
сының
географиялық
салдарлары
көптеген
табиғи
процестерге
өзіндік
əсерін
тигізеді
.
Атап
айтсақ
,
маусымдық
өзгерістер
кезіндегі
ауа
массаларының
орын
ауыстыруы
,
дүниежүзілік
мұхит
суларының
қозғалысы
,
мұхит
пен
атмосфера
арасындағы
өзара
байланы
-
стар
сияқты
ғаламдық
климаттық
жағдайларға
ықпалын
тигізетін
құбылыстарды
айтуға
болады
.
Жер
магнетизмі
құбылысы
1600
жылы
ағылшын
физигі
У
.
Гильберттің
Жердің
алып
магнит
сияқты
екенін
айтқан
кезден
бері
ғылымға
белгілі
болатын
.
Кейіннен
темір
құрамды
балқыған
сыртқы
ядродағы
турбулентті
қозғалыстар
əсерінен
электр
тогының
пайда
болатыны
,
ал
оның
əрекетінен
ғарышта
100 000
км
қашықтыққа
103
дейін
таралатын
күшті
магнит
өрісінің
қалыптасатыны
анықталды
.
Магнит
өрісі
таралатын
аймақ
жалпы
атпен
–
Достарыңызбен бөлісу: |