литосфералық
тақталар
қозғалысы
деп
аталады
.
Бұл
теория
бойынша
,
литосфера
бір
-
бірінен
терең
тектоникалық
жарықтар
–
рифттер
арқылы
бөлініп
жатқан
тақталар
121
жиынтығынан
құралған
.
Рифттер
құрлықта
да
(
Шығыс
Африка
,
Бай
-
кал
рифті
)
таралады
.
Басым
көпшілігі
Дүниежүзілік
мұхит
табанындағы
суасты
орта
жоталарына
сəйкес
келеді
.
Литосфералық
тақталар
құрылымына
қарай
материктік
жəне
мұхиттық
болып
бөлінеді
.
Олар
астенос
-
фера
бетімен
жылына
орташа
2-6
см
жылдамдықпен
қозғалады
.
Литосфералық
тақталардың
қозғалысы
геологиялық
уақыт
аралығында
материктер
мен
мұхиттардың
пішіні
мен
аумағының
өзгеріп
отырғандығынан
айқын
көрінеді
.
Оған
жер
қыртысының
даму
тарихында
түзілген
материктер
(
Пангея
,
Лавразия
,
Гондвана
жəне
т
.
б
.)
мен
мұхиттар
дəлел
болады
(
44-
сурет
).
а
ə
б
а
- 240
млн
жыл
бұрын
,
ə
- 160
млн
жыл
бұрын
,
б
-
қазіргі
материктер
пішіні
44-
сурет
.
Материктер
мен
мұхиттар
аумағы
мен
пішінінің
өзгеруі
(
А
.
Вегенер
бойынша
)
Геологиялық
уақыт
аралығында
материктер
орнының
өзгеруі
ондағы
табиғат
жағдайларының
да
өзгеруіне
əкеліп
соқты
.
Африканың
экваторлық
бөлігінде
таралған
мұздық
шөгінділер
бұл
құрлықтың
ертеректе
полюске
жақын
орналасқанын
,
ал
керісінше
,
Антарктидада
тас
көмір
кен
орындары
мен
тасқа
айналған
ағаш
тəрізді
папоротник
қалдықтарының
табылуы
бұл
материктің
кезінде
экватор
маңында
орналасқанын
дəлелдейді
.
Литосфералық
тақталардың
қозғалыстары
мен
тіршілік
дүниесінің
даму
тарихы
бір
-
бірімен
тығыз
байланысты
.
Əр
материктегі
тіршілік
дүниесінің
қазба
қалдықтарын
салыстырмалы
түрде
зерттеу
арқылы
алынған
деректерді
пайдалана
отырып
,
гео
-
логтар
материктердің
орны
мен
даму
кезеңдерін
,
ондағы
өзгерістерді
анықтайды
.
Литосфералық
тақталар
қозғалысы
негізінен
мантия
затының
өзгерістеріне
байланысты
жүзеге
асады
.
Тақталардың
қозғалысы
мантия
затының
тік
көтерілуінен
пайда
болатын
жарықтар
бойы
-
122
мен
жүреді
.
Тақталарды
бөліп
жататын
ірі
жарықтар
жүйесі
жер
қыртысы
неғұрлым
жұқа
болатын
мұхит
табанында
қалыптасады
.
45-
сурет
.
Литосфералық
тақталар
жəне
олардың
қозғалу
бағыттары
Мұхит
табанындағы
жарықтар
бойымен
көтерілген
магманың
есебінен
тақталардың
шеткі
бөліктері
биіктеп
,
суасты
орта
жота
-
лары
түзіледі
(
45-
сурет
).
Барлық
мұхиттардың
табанында
таралған
біртұтас
суасты
орта
жоталарының
жалпы
ұзындығы
75
мың
км
асады
,
ені
2
мың
км
,
ор
-
таша
биіктігі
3-4
мың
метрге
жетеді
.
Суасты
орта
жоталарының
остік
бөлігі
арқылы
өтетін
рифттердің
тереңдігі
2
км
,
ені
12-15
км
жетеді
.
Рифттерден
шыққан
лава
мұхиттық
тақталардың
аумағын
ұлғайтып
,
жер
қыртысын
да
қалыңдатады
.
Осы
қозғалыстардың
нəтижесінде
мұхит
табандарын
-
да
рифтілік
жер
қыртысы
қалыптасады
.
Рифттер
бойымен
литосфералық
тақталар
бір
-
бірінен
ендік
бағытта
алшақтайды
.
Олардың
қозғалу
жылдамдығы
жылына
бірнеше
сантиметрден
бірнеше
ондаған
сантиметрге
дейін
жетеді
.
Тақталар
қозғалысы
жылдамдығының
мөлшері
жер
қойнауындағы
тектоникалық
қозғалыстардың
əсеріне
тəуелді
болып
келеді
.
Мұхит
табанындағы
суасты
орта
жоталарының
бойымен
литосфералық
тақталардың
ажырау
шекарасы
–
спрединг
зонасы
өтеді
(
46-
сурет
).
Мұхит
табанында
суасты
орта
жоталарын
кесіп
өтетін
көлденең
тектоникалық
жарықтар
күрделі
жүйесі
таралған
.
Оларды
трансформдық
жарықтар
деп
атайды
(
47-
сурет
).
123
46-
сурет
.
Екі
литосфералық
тақтаның
ажырауы
(
спрединг
зонасы
)
Осындай
жарықтардың
бойында
Атлант
мұхиты
табандарында
Оуэн
жəне
Романш
шұңғымалары
орналасқан
.
1 -
суасты
орта
жоталары
, 2 -
шұңғымалар
, 3 -
трансформды
жарықтар
, 4 -
мұхиттық
рифттер
, 5 -
құрлықтық
рифттер
,
6 -
ежелгі
платформалар
, 7 -
геосинклинальды
белдеулер
, 8 -
мұхит
табаны
47-
сурет
.
Литосфералық
тақталар
жəне
олардың
құрылымы
Əртүрлі
литосфералық
тақталардың
əрекеттесу
аудандарында
түрліше
тектоникалық
өзгерістер
жүзеге
асады
.
Тығыздығы
мен
124
салмағы
салыстырмалы
түрде
жоғары
болатын
мұхиттық
тақтаның
шеткі
бөліктері
45
0
еңкіштікте
күрт
майысып
,
материктік
тақтаның
астына
енеді
.
48-
сурет
.
Материктік
жəне
мұхиттық
тақталардың
жымдасуы
(
субдукция
зонасы
)
Құрылымы
əртүрлі
екі
тақта
түйісетін
осы
аймақта
мұхиттағы
ең
терең
шұңғымалар
пайда
болады
.
Литосфералық
тақталардың
осындай
жымдасу
аймақтары
субдукция
зонасы
деп
аталады
(
48-
су
-
рет
).
Ал
құрылымы
ұқсас
екі
материктік
тақта
соқтығысқан
жағдайда
олардың
шеткі
бөліктері
көтеріліп
,
қатпарлану
жүреді
.
Дүниежүзіндегі
аса
ірі
Гималай
тауы
Үндістан
жəне
Еуразия
тақталарының
соқтығысу
ауданында
көтерілген
.
Литосфералық
тақталар
саны
тұрақты
емес
;
геологиялық
уақыт
аралығында
олар
рифттер
арқылы
бөлшектеніп
немесе
тектоникалық
қозғалыстар
əсерінен
қайта
бірігіп
отырады
.
Қазіргі
кезде
Жер
ша
-
рында
7
ірі
жəне
ондаған
ұсақ
литосфералық
тақталар
ажыратылады
.
Материктік
жəне
мұхиттық
жер
қыртысы
.
Литосфераның
беткі
жұқа
қабығы
жер
қыртысын
құрайды
.
Ол
құрамы
мен
құрылысына
қарай
материктік
жəне
мұхиттық
деп
бөлінеді
.
Материктік
жер
қыртысының
жоғарғы
бөлігінде
шөгінді
жы
-
125
ныстар
қабаты
,
ал
одан
төменде
геофизикалық
деректер
бойынша
,
гранит
жəне
базальт
қабаттары
орналасқан
.
Гранит
жəне
базальт
қабаттарының
шекаралас
бөліктерінде
сейсмикалық
толқындардың
жылдамдығы
күрт
өзгеретіні
байқалған
.
Мұхиттық
жер
қыртысында
гранит
қабаты
болмайды
жəне
шөгінді
жыныстар
қабаты
салыстырмалы
түрде
жұқа
болып
келеді
.
Материктер
мен
мұхиттардың
шекаралас
аймақтарында
жер
қыртысы
өтпелі
сипат
алады
.
Жер
қыртысының
осындай
құрылымы
Еуразияның
Тынық
мұхитымен
шектескен
бөлігінде
кездеседі
.
Оған
аралдар
доғасы
мен
оны
бойлай
орналасқан
терең
мұхит
шұңғымалары
дəлел
болады
.
Материктік
жер
қыртысы
платформалар
мен
геосинклиналдарға
жіктеледі
.
Платформалар
аумағында
жер
бедері
көбінесе
,
жазық
болып
келеді
.
Мұндай
жер
бедері
ұзақ
уақыт
бойы
сыртқы
күштер
əсерінен
жер
бетінің
тегістелуінің
нəтижесінде
қалыптасады
.
Жазық
-
платформалық
аймақтар
құрлық
ауданының
шамамен
53%-
ын
алып
жатыр
.
Дүниежүзіндегі
аса
ірі
Шығыс
Еуропа
,
Батыс
Сібір
,
Ұлы
Қытай
,
Ұлы
жазық
пен
Орталық
жазық
,
Амазонка
,
Ла
-
Плата
жəне
т
.
б
.
жазықтар
платформалық
құрылымдарда
орналасқан
.
Негіздері
архей
мен
протерозойда
қаланған
ежелгі
платформалар
Достарыңызбен бөлісу: |