тектоносфера
деп
атайды
.
Жер
қыртысы
–
кремнезем
,
сілті
,
су
,
аз
мөлшерде
магний
мен
темірден
құралған
қатты
,
тасты
қабық
.
Ол
мантияның
жоғарғы
қабатынан
ұзына
бойлы
сейсмикалық
толқындар
жылдамдығы
8
км
/
с
дейін
өзгеретін
Мохоровичич
шекарасымен
бөлініп
жатыр
.
Жер
қыртысының
қалыңдығы
орташа
35
км
;
материктердегі
жас
қатпарлы
таулардың
астында
ол
80
км
-
ге
дейін
өсіп
,
суасты
орта
жо
-
талар
түбінде
6-7
км
қалыңдықта
болады
(
43-
сурет
).
43-
сурет
.
Жер
қыртысының
құрылысы
Жер
қыртысы
құрылымына
Мохоровичич
шекарасынан
жоғары
жатқан
магмалық
,
шөгінді
жəне
метаморфты
тау
жыныстары
қатысады
.
Материк
шегіндегі
сияқты
,
мұхит
шегінде
де
қозғалмалы
белдеулер
мен
салыстырмалы
тұрақты
аудандар
бөлінеді
.
Материктердегі
тұрақты
аудандарды
ежелгі
кристалды
жыныстар
-
дан
тұратын
қалқаны
бар
кең
жазық
кеңістіктер
–
платформалар
(
Шығыс
Еуропа
,
Сібір
)
алып
жатады
.
Қозғалмалы
белдеулерге
Альпі
,
Кавказ
,
Гималай
,
Анд
сияқты
жас
тау
құрылымдары
кіреді
.
115
Материктік
құрылымдар
көпшілік
жағдайда
мұхит
астына
дейін
созылып
жатады
жəне
200
м
-
ге
дейінгі
тереңдіктегі
материктік
қайраң
мен
2500-3000
метрлік
тереңдікке
дейінгі
материктік
бет
-
кейлерден
тұрады
.
Мұхиттар
шегінде
тұрақты
облыстарға
–
мұхиттық
платформа
-
лар
,
мұхит
табанының
ауқымды
аумақтары
,
тереңдігі
4-6
км
ауқым
-
ды
абиссальды
жазықтар
жатады
Ал
мұхиттағы
қозғалмалы
белде
-
улерге
суасты
орта
жоталары
,
жағалық
теңіздер
қазаншұңқырлары
(
Охот
,
Жапон
),
аралдық
доғалар
(
Курил
,
Жапон
),
терең
шұңғымалар
дамыған
Тынық
мұхитының
сейсмикалық
белсенді
шет
аймақтары
кіреді
.
Геофизикалық
зерттеулердің
алғашқы
сатыларында
жер
қыртысының
бір
-
бірінен
құрылымы
,
құраушы
жыныстары
бойын
-
ша
ажыратылатын
екі
негізгі
:
материктік
жəне
мұхиттық
жер
қыртысы
типі
бөлінетін
.
Кейінгі
геотектоникалық
зерттеулер
нəтижесінде
жер
қыртысының
тағы
да
екі
типі
анықталды
,
олар
өтпелі
жер
қыртысы
жəне
рифтілік
жер
қыртысы
деп
аталады
.
Материктік
жер
қыртысының
жоғарғы
бөлігінде
шөгінді
жы
-
ныстар
қабаты
,
ал
одан
төменде
геофизикалық
деректер
бойынша
,
гранит
жəне
базальт
қабаттары
орналасқан
.
Гранит
жəне
базальт
қабаттарының
шекаралас
бөліктерінде
сейсмикалық
толқындардың
жылдамдығы
күрт
өзгеретіні
байқалған
.
Мұхиттық
жер
қыртысында
гранит
қабаты
болмайды
жəне
шөгінді
жыныстар
қабаты
салыстыр
-
малы
түрде
жұқа
болып
келеді
.
Материктік
жер
қыртысының
қалыңдығы
платформа
шегінде
35-
40 (45)
км
,
жас
тау
құрылымдарында
55-70 (75)
км
дейін
өзгереді
.
Материктік
жер
қыртысы
суасты
құрлық
шетіне
де
жалғасады
.
Қайраң
аймағында
оның
қалыңдығы
20-25
км
дейін
азаяды
,
ал
материктік
беткейлерде
2,0-2,5
км
тереңдікте
сыналап
шығады
.
Материктік
жер
қыртысы
үш
қабаттан
тұрады
.
Бірінші
,
ең
жоғарғы
қабаты
қалыңдығы
платформалар
шегінде
5 (10)
км
,
тау
құрылымдарындағы
тектоникалық
иіндерде
15-20
км
дейін
толған
шөгінді
жыныстардан
тұрады
.
Сейсмикалық
ұзына
бойлы
толқындар
жылдамдығы
5
км
/
с
шамасында
қозғалады
.
Екінші
–
гранит
қабаты
50%
граниттен
, 40%
гнейстен
жəне
əртүрлі
дəрежедегі
метаморфты
жыныстардан
тұрады
.
Осыған
сəйкес
,
оны
кейде
гранитті
-
гнейсті
немесе
гранитті
-
метаморфтық
қабат
деп
те
атайды
.
Оның
орташа
қалыңдығы
– 15-20
км
(
тау
116
құрылымдарында
20-25
км
).
Сейсмикалық
толқындар
жылдамдығы
(Vp) – 5,5-6,0 (6,4)
км
/
с
шамасында
болады
.
Үшінші
,
төменгі
қабат
–
базальтты
жыныстардан
құралады
.
Химиялық
құрамы
мен
сейсмикалық
толқын
жылдамдығы
өлшемдері
бойынша
бұл
қабат
базальтқа
жақын
.
Əйткенмен
,
кей
болжамдар
бойынша
ол
габбро
типтес
негізгі
интрузиялы
жыныс
-
тардан
жəне
метаморфты
-
амфиболитті
,
гранулитті
фациядағы
мета
-
морфты
жыныстардан
құралады
.
Ультранегізді
жыныстардың
болуы
да
жоққа
шығарылмайды
.
Сондықтан
,
гранулитті
-
базальтты
қабат
деп
те
атауға
да
болады
.
Оның
қалыңдығы
15-20
км
-
ден
35
км
-
ге
дейін
өзгереді
.
Толқын
таралу
жылдамдығы
– 6,5-6,7 (7,4)
км
/
с
аралығында
.
Гранитті
-
метаморфтық
жəне
гранулитті
-
базальтты
қабаттарының
арасындағы
шекара
Конрад
сейсмикалық
бөлімі
болуымен
ерекшеленеді
.
Ұзақ
уақыт
бойы
Конрад
шегі
бүкіл
материктік
жер
қыртысы
бойында
таралған
деп
саналған
,
бірақ
кейінгі
зерттеулер
Конрад
беті
барлық
жерде
емес
,
тек
кей
бөліктерде
тіркелгенін
көрсетті
.
Мұхиттық
жер
қыртысының
жоғарғы
бөлігі
–
шөгінді
,
төменгі
бөлігі
–
базальтты
,
екі
қабаттан
тұрады
деп
қарастырылған
.
Жүргізілген
сейсмикалық
зерттеулер
нəтижесінде
,
мұхит
қыртысы
құрылымы
біршама
дəл
анықталды
.
Кейінгі
зерттеу
мəліметтер
бойынша
,
мұхиттық
жер
қыртысы
қалыңдығы
5-9 (12)
км
,
көпшілік
жағдайда
6-7
км
болатын
үш
қабаттан
тұратыны
анықталды
.
Жоғарғы
,
мұхит
қыртысының
алғашқы
қабаты
–
шөгінді
,
ол
борпылдақ
күйдегі
əртүрлі
шөгінділерден
тұрады
.
Төменірек
орналасқан
екінші
мұхиттық
қабат
,
арасында
карбонатты
жəне
кремний
жыныстары
араласқан
базальттан
тұрады
.
Жыныстардың
қалыңдығы
– 1,0-1,5
км
-
ден
2,5-3,0
км
аралығында
болады
.
Үшінші
төменгі
қабат
,
мұхит
қабаты
бұрғылау
жолымен
əлі
ашылған
жоқ
.
Бірақ
драгирлеу
нəтижелері
бойынша
,
ол
габбро
,
оған
жақын
ультранегізді
жыныстар
(
серпентин
,
пироксенит
)
типтес
магмалық
жыныстардан
тұрады
деп
пайымдалуда
.
Сейсмикалық
мəліметтер
бойынша
,
ондағы
дыбыстың
қозғалу
жылдамдығы
3,5-
5
км
/
с
,
ал
сейсмикалық
толқындардың
жылдамдығы
6,3-6,5
км
/
с
аралығында
таралады
.
Жер
қыртысының
өтпелі
типі
құрылымы
бойынша
материктік
жер
қыртысына
ұқсас
,
бірақ
Конрад
шегі
анық
емес
,
бұлыңғыр
болуына
байланысты
жеке
типке
бөлінді
.
Жер
қыртысының
бұл
типін
əдетте
,
аралдық
доғалармен
–
Курил
,
Алеут
жəне
материктің
117
шеткі
жағалық
бөліктерімен
байланыстырады
.
Жер
қыртысы
мен
мантияның
төселмелі
бөлігінің
субгоризонталь
бағытта
қабатталуы
осы
аумақтардың
тектоникалық
белсенділігін
арттырады
.
Жер
қыртысының
өтпелі
типі
шеткі
жəне
ішкі
теңіздер
қазаншұңқырларына
жапсарлас
орналасқан
.
Құрылымы
бойынша
бұл
тип
мұхиттық
жер
қыртысына
жақын
,
бірақ
шөгінді
қабатының
қалыңдығымен
(4-10
км
)
ерекшеленеді
.
Жер
қыртысының
жалпы
қалыңдығы
10-20
км
,
кейбір
жерлерде
25-30
км
-
лік
қалыңдықты
құрайды
.
Атақты
геотектоник
-
ғалым
В
.
А
.
Хаин
зерттеулері
бойынша
,
жер
қыртысының
бұл
аралық
типтерінің
шығу
тегін
əлі
де
генетикалық
тұрғыдан
қарастыру
тереңірек
қарастыру
керек
дейді
.
Орта
суасты
жоталары
рифтілік
зоналарының
жер
қыртысы
құрылымы
жағынан
өте
ерекше
болып
келеді
.
Олардағы
сейсмикалық
толқындар
жылдамдығы
7,4-7,8
км
/
с
дейін
жетеді
.
Кей
зерттеушілер
мұны
аномальды
қызған
мантия
десе
,
екіншілері
қатты
жер
қыртысы
жəне
мантия
материалының
қоспасы
деп
есептейді
.
Жер
қыртысының
дамуын
жəне
оның
ішкі
күштер
мен
əртүрлі
дəрежедегі
иіліп
-
майысулар
əсерінен
өзгеруін
зерттейтін
ғылым
саласы
–
тектоника
деп
аталады
,
ол
геология
ғылымымен
тығыз
байланысты
.
Тектоника
жер
қыртысында
болатын
түрлі
деңгейдегі
тектоникалық
қозғалыстарды
зерттеумен
айналысады
.
Тектоникалық
қозғалыстардың
ішіндегі
аса
маңыздыларының
бірі
–
материктердегі
тау
жасалу
процестері
.
Тау
жасалулар
қарқын
-
ды
жанартау
атқылаулары
,
күшті
жер
сілкінулері
,
тау
жыныстары
-
ның
құрамы
мен
құрылымының
күрделі
өзгерістерімен
қатар
жүре
-
ді
.
Жер
қыртысының
геологиялық
даму
тарихында
бірнеше
рет
күшті
тау
жасалу
кезеңдері
болған
,
оларды
Достарыңызбен бөлісу: |