6.22-мәтін
-Мен тәңірі құлы Темірмін, тиісті сөзді ғана айтам! Міне, менің алдымда әйел
отыр. Бұл әйел менімен тең адамша сөйлесіп отыр, өтінбейді, бұйырады. Бұл
әйелдің неге мұнша күшті екенін түсіндім деп ойлаймын. Бұл - өмірдің иесі, бұл -
ана, бұл ұлын сүйеді. Ұлын сүюі ол өмірдің бір ұшқыны ғой. Кім біледі, мүмкін,
ол ұшқыннан әлденеше ғасырға кететін жалын туар. Мүмкін, жерді жылытып,
бақыт себетін адам болар. Мен жерге өлім егіп, қанмен жақсы суардым. Енді семіз
жерге бақ екпей, бақыт егетін адам керек шығар.
Ғ.Мүсірепов «Өлімді жеңген ана»
Достарыңызбен бөлісу: