«Ежелгі дәуір әдебиеті» «Алып Ер Тұңға» дастаны

Бір сая бола ма деп 
шыбын жанға
. - 
литота
Жиылды бозбалалар бір кезеңге,
Қарғалы
деген
 тасқын бір өзенге.
Пристав кетті: «Еріксіз аламын, - деп, -
Көресің бұл істі! - деп, - кезегінде!».
Бәрін де ол пристав жаттап алды,
Басшыларын қағазға хаттап алды.
Аттандырып бұл елге солдаттарын,
Басты-басты кісіні саптап алды.
Күн ыстық, 
қайнап тұрған сарша тамыз,
-
 эпитет
Жанында қан, малында қалмаңыз.
Оразаның күні
еді сол уақытта,
Бұл күнде оразаны не қыламыз!
Суында 
Қарғалының ауыз ашты,
Бір пәлекет халыққа душарласты.
Басшылары кеткен соң, тағат алмай,
Жиылған жұрт
дағдарып, жанталасты.
Келді де, алып кетті жақсыны айдап,
Барады боздақтардың көзі жайнап.
Күн ыстық, қайнап тұрған 
сарша тамыз,
Жөнелді абақтыға соры қайнап.
Жақсыдан жақсы қоймай, алды санап,
Қамалды абақтыға қырғыз, қазақ.
Білмеді не болғанын сырттағы ел,
Қамалғандар тірідей тартты азап.
Шулайды абақтыға қамалған көп,
Сырттағы жұр: «Біз енді қайтеміз?» - деп,
Губернатор жандарал жауапқа алды:
«Жайлауда ту көтеріп шапқан кім?» - деп.
Ешқайсысы айтпаған соң, айғай сап кеп,
Өзі айтты жандаралдың 
«Бекболат!
» деп.
Бекболат бола қалса ту көтерген,
Бұйрық қылды: 
«Дараға асып, тарт!
» 
деп.
Қалиқұлды 
бірге жазды дарасына,
Байбосын
қоса кетті арасында.
Абақтыда қалғандар естен танды,
Көзінің қамшы тиіп қарасына.
Әкетті 
байғұстарды
арбаға сап: -

жүктеу/скачать 3,69 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: