байланысқан түсініктерден құралған.Бұл туралы 1910 жылы Броунов өз ойын
айтты.бірақ ол кезде Броунов сөзіне ешкім құлақ аспады.географияда ландшафт
және
жер
беті
негіздері
түсініктері
арасында
түсінбеушілік
бар
болатын.Көптеген географтар жер бетінің бөлек территорияларымен, яғни
жергілікті және аймақтық бөліктерінен география айналыса алады деп ойлады.
Тек 1914 жылы дұрыс түсінікке Аболин жақындай түсті. Ол жер бетінің
ландшафты жамылғысына эпигенем деген атпен түсінік қосты. Ерекше
жергілікті факторлардың эпиаймақтар қажеттілігіне эпитүрлерге (мысалы
батпақты) бөлінбейтін біркелкі аймақтық бірлік – эпиморф түзіледі.
Көп уақыт Аболин географтармен бірге болмағандықтан, оларға ықпал
ете алмады.
Жер бетінің физгеографиялық бөліктерге бөлу мәселесі 20 ғасырдың
басында,әсіресе Англиф, Германия, АҚШ елдерінде қызу талқыланды.
1905 жылы ағылшын географы Э.Дж.Гербертсонның барлық жер бетінің
аудандарға бөлу туралы қызықты тәсілі шықты.(4 сурет) Гербертсон кестесінде
ір аймақтық бірліктерін анықтау.Олардың құбылыстарына, белгілердің
ортақтығына, ұқсастығына қарай жіктеу көзделген.
Африка жер бедерін зерттей келе 1913 жылы неміс географы З.Пассерге
(1867 – 1958ж.ж) географтарының маңызды ісі табиғи жер бедерін оқып білу
екенін жазды.Ландшафт ол облыстарға бөлу (мысалы Оңтүстік Африка )
З.Пассергенің бұл ойы ешқандай қолдау таппады.
3
Достарыңызбен бөлісу: