607
- сурет. Асқазанда тҧз қышқылы ӛндірілу жолдары (Joseph M.
Henderson, M. D. бойынша).
Гиперсекреция мен гиперхлоргидрия кездеріндегі
асқазандағы ас қорытылудың ӛзгерістері.
Гиперсекреция мен гиперхлоргидрия
кездерінде асқазан
сӛлінің артық қышқылдығы белгілі мӛлшерде теңгеріліп
тҧрады. Ол ҥшін асқазанның мукоциттері сілтілік реакциясы
бар шырыш ӛндіреді. Шырыш
асқазан қуысынан қышқылдың
эпителий
жасушаларға
ӛтіп
кетуінен
сақтандыратын
тосқауылдық қызмет атқарады және ондағы гидрокарбонат
аниондерымен тҧз қышқылын бейтараптайды. Сонымен бірге тҧз
қышқылының артықтығы гастриннің ӛндірілуін тежеп, ӛзін-ӛзі
азайтады.
Сӛлдің қышқылдығы артуы асқазанның шырышты қабығындағы
лаброциттерді
тҥйіршіксіздендіріп,
асқазан
сӛлінде
гистаминнің кӛбеюіне әкеледі.
Гистамин қан тамырларының
ӛткізгіштігін кӛтеріп, қанның сҧйық бӛлшегін және қан
нәруыздарын тамыр сыртына шығарады. Осыдан тамырдан шыққан
сҥйық қышқылды сҧйылтып, қан нәруыздары ӛздерінің буферлік
қасиетімен сутегі иондарын бейтараптайды.
Осы кӛрсетілген теңгеру
тетіктері жеткіліксіз болса
немесе асқазан сӛлінің қышқылдығы тым кӛп болса, соңғысы
тҧрақтанып қалады да, сӛлдің ферменттік қасиеті қатты
кӛтеріліп кетеді. Бҧл кезде ҧлтабарға асқазаннан тҥскен
тамақ қойыртпасы тым қышқыл
болғандықтан онда оны
бейтараптауға ҧзақ уақыт қажет болады. Сондықтан қарынның
пилорустық қыспағы ҧзақ мерзім жабық тҧрады. Осыдан
608
асқазанда тағам тҧрып қалады да,
оның ашып кетуі
байқалады. Асқазанның қышқыл ӛнімдері ӛңешке ӛтіп, тӛс
астында қыжыл сезіміне, кекіру кейде қҧсуга әкеледі.
Ӛңештің шырышты қабығы қышқыл ӛнімдермен жиі тҥйісуден
оның қабынуы (эзофагит) дамып, онда жалақ жара (эрозия)
артынан ойық жаралар дамиды.
Достарыңызбен бөлісу: