Патофизиология пәні, мақсаты мен міндеттері және оларға жету

516
туа біткен және жҥре пайда болған жҥрек қақпақшаларының 
кемістіктері, миокардиопатиялар кездерінде байқалады; 
● 
тораптық (атриовентрикулалық) ырғақ
жҥрекшелер мен 
қарыншалар аралық торапта пайда болатын серпіндерден 
дамитын ырғақ. Бҧл кезде микробтардың уыттарының, химиялық 
улы 
заттардың, 
гипоксиянын, 
некроздың 
әсерлерінен 
синустық-жҥрекшелік торапта серпін мҥлде пайда болмайды 
немесе ӛте сирек пайда болады. Сондықтан жҥректің 
автоматизмдік қасиетін атриовентрикулалық торабы ӛзіне 
алады. Бҧл тораптың жоғарғы жағында пайда болатын 
серпіндердің жиілігі тӛменгі бӛліктеріндегілерге қарағанда 
жиірек болады, және жиырылу жиілігі минӛтіне 60-40 рет 
мӛлшерінде байқалады; 
● 
қарынша ішілік (идиовентрикулалық) ырғақ. 
Синустық-
жҥрекшелік және атриовентрикулалық тораптарда серпін пайда 
болуы 
әлсірегенде 
жҥректің 
автоматизмдік 
қасиеті 
қарыншаларға ауысады. Бҧл кезде серпін қарынша аралық 
перденің жоғарғы бӛлігінде Гис шоғында, Гис аяқшаларында 
пайда болады және жҥректің жиырылу жиілігі минӛтіне 30-10 
реттен аспайды, сӛйтіп ауыр қанайналым жеткіліксіздігіне 
әкеледі. 
Шҥріппелік белсенділік артып кетуі. 
Шҥріппелік (триггерлік) белсенділік – деп жҥрек ет 
жасушаларында серпін туындауын «оталдыратын» немесе соған 
бастама беретін кҥшті айтады. . Бҧл кездерде жҥрек етінде 
және ӛткізгіш жҥйелердің тӛменгі бӛліктерінде серпін 
туындататын қосымша қозу ошақтары пайда болады. Бҧл 
ошақтар әдеттен тыс жерлерде орналасқан немесе эктопиялық
ошақтар деп аталынады және олардың белсенділігі синустық-
жҥрекшелік тораптың белсенділігінен әлдеқайда жоғары болып 
кетеді. Оларда ӛз бетінше диастолалық деполяризация дамуы 
немесе серпін туындауының артуы шекті қозу потенциалының
– 60 мВ-тан азаюымен және жасуша мембраналарында иондық 
каналдардың қызметтері ӛзгерістерінен болады Шҥріппелік 
белсенділік 
кардиомиоциттердің 
мембранасының
деполяризациясынан 
кейін 
ерте 
немесе 
кеш 
дамуымен 
байланысты болады. Деполяризация ерте пайда болуынан 
экстрасистолия, кеш пайда болуынан тахикардия дамиды. Ерте 
дамитын 
деполяризацияға 
гипоксия, 
ишемия, 
катехоламиндердің 
кӛбеюі, 
жасуша 
мембраналарындағы 
рецепторлардың қызмет атқарулырының ӛзгерістері әкеледі. 
Кеш 
дамитын 
деполяризацияның 
даму 
тетіктерінде 
кардиомиоциттердің іштерінде Са
2+
-иондары кӛбеюінің маңызы 
зор. 
Сондықтан 
шҥріппелік 
белсенділіктен 
дамитын 
тахикардиялардың даму жолдарында шабан Са
2+
-каналдарының 

517
әсерленуінен пайда болатын әрекет ету потенциалдары 
маңызды орын алады – деп есептеледі. Осыдан бҧл 
тахикардияларды емдеуде осы каналдардың тежегіштері немесе 
Са
2+
- иондарының антагонистері (изоптин т.б.) нәтижелі 
пайдаланылады. 
Шҥріппелік 
белсенділік 
жҥректің 
айқҧлағында 
(синустық-жҥрекшелік 
тораптың 
тӛменгі 
бӛлігінде), 
жҥрекшелерде, 
жҥрекше-қарынша 
аралық 
торапта 
және 
қарыншаларда орналасуы мҥмкін. Сондықтан тахикардияларды 
қарынша 
ҥстілік және қарыншалық – деп ажыратады. 
Эктопиялық ошақ біреу немесе бірнешеу болулары ықтимал. 
Егер 
бір 
эктопиялық 
ошақ 
болса 
жиі 
жекелеген 
экстрасистолалар дамиды. 

жүктеу/скачать 6,76 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: