| Жанжал жағдайларын шешу жолында тәрбиеші тыңдай білуі қажет
Бұл баланы тыңдау және есту қабілеті, белсенді тыңдау-бұл оның сөйлегенде оған өзінің сезімін көрсетуін білдіреді. Тәрбиеші «көзбе көз» позасына отырады (балаға қарама-қарсы орындыққа отырады)
Тәрбиеші балаға көңіл бөледі, жанашырлықпен тыңдайды, сөйлесуге қолдау, түсіндіру , нақтылауды қолданады, ең маңызды ойлар мен сезімдерді қайталайды, баланың ақпараттары мен сезімдерін растайды, бейнелейді, баланың дауыс , қабылдау, түсіну, ым-ишара ,көқарас , позаны қабылдауын және түсінуін көрсетеді, араласпайды және кеңес бермейді , мысал келтірмейді, бейтарап қалады, тарапты қабылдамайды, өзін қызықтаратын ақпаратты алады, тырысады оның орынан өзін қоюға тырысады.
Әңгімеде үзіліс жасау өте маңызды-бұл уақыт балаға тиесілі , үзіліс баланың өз тәжірбиесін түсінуіне көмектеседі. Қорытынды жасауға асығудың қажеті жоқ, өз болжамдарыңызды тексеріп, баланы дұрыс түсінгеніңізге көз жеткізіңіз.Баланың жауабынан кейін сіз үндемеуіңіз керек –ол тағы да ақпарат қосуы мүмкін.
Әңгіме тыныш жағдайда өту керек. Тәрбиеші әңгіме кезінде басым болмауы керек.
Келесі мәселені талқылау қажет:
Не болғанын білу? (жанжалдың мәнін білу)
Жанжалға не әкеліп соқты?Неліктен бұлай болды? (себептерін анықтау)
Жанжалға қатысушыларда қандай сезім болды? (анықтау)
Мұндай жағдайда не істеу керек? (шешімін табу)
Достарыңызбен бөлісу: |
