Жанжал жағдайларын шешу жолында тәрбиеші тыңдай білуі қажет

Бұл баланы тыңдау және есту қабілеті, белсенді тыңдау-бұл оның сөйлегенде оған өзінің сезімін көрсетуін білдіреді. Тәрбиеші «көзбе көз» позасына отырады (балаға қарама-қарсы орындыққа отырады)

Тәрбиеші балаға көңіл бөледі, жанашырлықпен тыңдайды, сөйлесуге қолдау, түсіндіру , нақтылауды қолданады, ең маңызды ойлар мен сезімдерді қайталайды, баланың ақпараттары мен сезімдерін растайды, бейнелейді, баланың дауыс , қабылдау, түсіну, ым-ишара ,көқарас , позаны қабылдауын және түсінуін көрсетеді, араласпайды және кеңес бермейді , мысал келтірмейді, бейтарап қалады, тарапты қабылдамайды, өзін қызықтаратын ақпаратты алады, тырысады оның орынан өзін қоюға тырысады.

Әңгімеде үзіліс жасау өте маңызды-бұл уақыт балаға тиесілі , үзіліс баланың өз тәжірбиесін түсінуіне көмектеседі. Қорытынды жасауға асығудың қажеті жоқ, өз болжамдарыңызды тексеріп, баланы дұрыс түсінгеніңізге көз жеткізіңіз.Баланың жауабынан кейін сіз үндемеуіңіз керек –ол тағы да ақпарат қосуы мүмкін.

• 
  Не болғанын білу? (жанжалдың мәнін білу)
  
• 
  Жанжалға не әкеліп соқты?Неліктен бұлай болды? (себептерін анықтау)
  
• 
  Жанжалға қатысушыларда қандай сезім болды? (анықтау)
  
• 
  Мұндай жағдайда не істеу керек? (шешімін табу)