ПӘнінің ОҚу- әдістемелік кешені оқУ-Әдістемелік материалдар
жүктеу/скачать 0,92 Mb.
|
- Бұл бет үшін навигация:
- 29 дәріс тақырыбы
- Бақылау сұрақтары
- 30 дәріс тақырыбы
- Бақылау сұрақтары: 1.
- Тәжірибелік сабақтар №1 тақырыбы
- 2 тақырыбы
- Бақылау сұрақтары
- 3 тақырыбы
- 4 тақырыбы
- 5 тақырыбы
- 7 тақырыбы
- 8 тақырыбы
Ұсынылатын әдебиеттер: 1. Аханов К. Тіл білім інің негіздері. А., 1973,1978,1993,2002, 2010 2.Кодухов В. Н. Введение в языкознание. М.,1979,1987 3.Қалиұлы Б. Тіл біліміне кіріспе. А.,1997 4.Хасенов Ә. Тіл білімі. А.,1996,2002
1. Тілдердің классификациясы жайлы мәліметтер 2. Тілдердің генеологиялық (туыстық) классификациясы. Ұсынылатын әдебиеттер: 1. Аханов К. Тіл білімінің негіздері. А., 1973,1978,1993,2002, 2010 2.Кодухов В. Н. Введение в языкознание. М.,1979,1987 3.Қалиұлы Б. Тіл біліміне кіріспе. А.,1997 4.Хасенов Ә. Тіл білімі. А.,1996,2002 №30 дәріс тақырыбы: Тілдердің типологиялық классификациясы 1. Тілдердің типологиялық классификациясы Тілдердің типологиялық классификациясы Тілдерді фонетикалық грамматикалық құрылысына қарай бірнеше типке бөлуге болады. Сондықтан тілтану типологиясы, немесе салғастырмалы лингвистика ғылымы тілдерге әртүрлі тұрғыдан келеді: 1. Фонетикалық типология, 2. Синтаксистік типология. 3. Морфологиялық типология Бұлайша топтастырудың тілдер арасындағы туыстыққа тікелей қатысы жоқ. Алдымен фонетикалық типология жөнінде. 1. Тілдер дыбыс құрылысты және буын құрылысты болып бөлінеді. Дыбыс құрылысты тілдерді сөздер дыбыстардан құралса, буын құрылысты тілдерде буындардан құралады. Буындар одан әрі бөлшектенбейді, ол тек инициаль (буынның басы) және финальға (буынның соңы) бөлшектенеді. 2. Монотониялық және политониялық тілдер. Монотониялы тауыс тоны сөз мағынасын ажыратпайды. Политониялы тілдерде сөздің мағынасын ажырататын дауыс тоны. Яғни сөздің айтылу әуені оның мағынасын көрсетеді. Политониялы тілдерге мысалы, Қытай, Вьетнам тілдері жатады. Онда сөздің мағынасын айтылу әуені анықтайды. Монотониялы тілдерде сөздің мағынасын оның құрамындағы дыбыстар анықтайды. Типологиялық классификациялардың ішінде ең жете зерттелгені морфологиялық типология. Онда әлемдегі тілдерді тұлғалық түрлену жүйесі бойынша топтастырады. 1. Түбір тілдерде сөз түрлендіруші аффикстер болмайды, сөздер орын тәртібі арқылы байланыса береді (қытай тілі). 2. Агглютинативті тілдерде жұрнақтар мен жалғаулар кең таралған және олар түбірдің үстіне бірінен соң бірі үстемеленіп жалғана береді де сөз ұзара түседі. Әлгі қосымшалар бір мағыналы болады, ал түбір өз тәуелсіздігін сақтайды, өзгермейді (қазақ тілі). (көше-көшелер-көшелерге-көшелерімізге). 3. Флективті тілдерде қосымшалар түбірдің көрінісіне өзгерістер енгізеді және ол қосымшаларда көп мағына болады, сондықтан сөздің көлемі ұзармайды, түбір өз ішінен өзгереді (орыс тілі). (улица-улицы-улицам-улиц) Синтетикалылық индескін (Дж. Гинберг бойынша) алу үшін тілдегі текстіні алып, ондағы морфтардың санына сөздердің санын бөледі. Алынған көрсеткіш 2-ден төмен болса, аналитикалық, 2-ден 3-ке дейін болса, тіл синтетикалық, 3-тен жоғары болса, полисинтетикалық болады. Бақылау сұрақтары: 1. Тілдердің классификациясы жайлы мәліметтер 2. Тілдердің типологиялық классификациясы. Ұсынылатын әдебиеттер: 1. Аханов К. Тіл білімінің негіздері. А., 1973,1978,1993,2002, 2010 2.Кодухов В. Н. Введение в языкознание. М.,1979,1987 3.Қалиұлы Б. Тіл біліміне кіріспе. А.,1997 4.Хасенов Ә. Тіл білімі. А.,1996,2002
Тарихи тіл білімі - тіл тарихы туралы ғылым. Зерттеу нысанасы-бүкіл тіл жүйесіндегі тарихи өзгерістер. Диахрондық лингвистика. Сипаттамалы лингвистика-белгілі бір кезеңдегі тіл жағдайын зерттеу, яғни белгілі бір уақыттан және өзгерістерден тыс жататын қатынастар жүйесі ретінде зерттеу. Жалпы тіл білімі – жалпы тілдерге ортақ, универсалды мәселелерді зерттейтін тіл білімінің бір саласы.Жалпы тіл білімінің теориялық топшылаулары мен қорытындылары жеке тілдерді зерттеу үшін қажет. Жеке тіл білімі-жеке, нақты, туыстас тілдер тобын зерттейді. Туыстас тілдер тобын тюркология (түркі тілдер). Славянистика (славян тілдері), германистика (герман тілдер) т.с.с. зерттейді. Тіл білімінің ғылым жүйесінде алатын орны ерекше. Себебі кез келген ғылым тіл арқылы түсіндіріледі, тіл арқылы игеріледі. Ғылым атаулы екіге бөлінеді: қоғамдық (әлеуметтік) ғылымдар және жаратылыстану ғылымдары Тіл білімі қоғамдық (әлеуметтік) ғылым. Тіл білімі - дербес ғылым. Ол әр түрлі қоғамдық және жаратылыстану ғылымдарымен де қарым-қатынаста, өзара байланыста болады.Тіл білімі және филология. Филология грек тілінен аударғанда «сөзді сүю» деген мағынаны береді. Тіл білімі - тарих, археология, этнография, әдебиеттану, психология, педагогика, логика, философиямен байланысты. Тіл білімі жаратылыстану ғылымдары: физиология, физика, математика, география, кибернетикамен байланысты т.б. Тіл білімінің теориялық мәні – тіл ғылыми тұрғыда зерттелінеді, соның нәтижесінде тілдің табиғаты, оның даму заңдылықтары айқындалады, ондағы тілдік категорилар сараланады. Бақылау сұрақтары: 1. Тіл білімі ғылымы нені зерттейді? 2.Тіл білімі қандай салалардан тұрады? Тіл білімінің ең өзекті, ең негізгі мәселелеріне не жатады? 3. Тарихи тіл білімі және сипаттамалы тіл білімінің зерттеу нысанына не жатады? 4.Жалпы тіл білімі және жеке тіл білімі нені қарастырады?
1. Аханов К. Тіл білім інің негіздері. А., 1973,1978,1993,2002, 2010 2.Кодухов В. Н. Введение в языкознание. М.,1979,1987 3.Қалиұлы Б. Тіл біліміне кіріспе. А.,1997 4.Хасенов Ә. Тіл білімі. А.,1996,2002 №2 тақырыбы: Тілдің табиғаты мен қоғамдық қызметі Мақсаты: Тілдің табиғаты мен қоғамдық қызметі жайлы түсіндіру Әдістемелік нұсқаулар: Тілдің анықтамасы, бұл мәселедегі ала-құлалық. Тілге дұрыс анықтама берудің теориялық мәні. Тілдің коммуникативтік, экспрессивтік функциялары, бұл екеуінің ара қатынасы, коммуникативтік функцияның мәнділігі. Тілдің структуралық, семиотикалық сипаттарына қарай, қоғамның, мәдениеттің дамуына тигізетін әсеріне, алатын орнына қарай беріліп жүрген анықтамалар. Жалпы тіл білімінің анықтамасы. Ол, біріншіден, тіл білімінің теориялық саласы болса, екіншіден, оқу пәні болып есептелінетіні. Соңғы мағынадағы оның мақсаты мен міндеті. Жалпы тіл білімінің нысаны адамдардың дыбыстық тіл Тіл табиғаты дегенге оның қандай құбылыстар қатарына жататыны, мәні дегенге оның қоғамда атқаратын қызметі ерекшелігі жататыны. Бұл мәселелерді шешуде болып келе жатқан пікір қайшылықтары. Тіл білімі тарихында болған әр түрлі мектептердің, бағыт-бағдарлардың дүниеге келуіне ғалымдардың тілдің табиғаты мен мәнін қалай түсініктерінің себеп болғандығы және қазірде де солай болып келе жатқаны. Бақылау сұрақтары: 1. Тілге берілген қандай анықтамаларды білесің? 2. Тілдің табиғаты дегенге оның қандай құбылыстар қатарына жатқызамыз?
1. М.Березин.,Б.Н.Головин. «Общее языкознание» М.,1979 2. В.И.Кодухов «Общее языкознание» М.,1974 3. Т.Қордабаев, Қалиев Ғ. Жалпы тіл білімі Алматы, 2004 №3 тақырыбы: Тіл мен ойлау Мақсаты: Тіл және ойлау, тіл және сөйлеу, тіл және сана жайлы жан-жақты түсіндіру. Әдістемелік нұсқаулар: Тіл мен ойлау өзара байланысты, дыбыстық тіл де, абстаркты ойлау да адамға тән құбылыс. Біріншіден, тіл де , ойлау да – адам миының туындысы, соның жемісі; екіншіден, тіл де , ойлау да – қоғамдық құбылыстар. Тіл мен ойлау бір мезгілде туып, бірге дамып келеді.Тіл мен ойлаудың ұқсастықтары мен айырмашылықтары бар. Тіл мен ойлауды бір деп қарастырушылар.(Ф.Шлейермахер, И.Гаман) Тіл мен ойлау ұқсас жақын құбылыстар.(В.фон Гумбольд,Л.Леви-Брюль) Тіл мен ойлаудың ұқсастығы жоқ деп қарастырушылар да болды. Олар ойлауға көңіл бөлмеді.(Ф. Бенеке, дескриптивистер) Тіл мен ойлау диалектикалық бірлікте.Диалектикалық материалистер тіл мен ойлаудың диалектикалық тұтастығын алға тартты. Бұл проблеманың замандық тарихы барлығы. Бұл екеуі арасындағы қарым-қатынасты айқындаудағы әр түрлі көзқарастар: екеуін тепе-теңдік бірлікте қарау, бұлардың арасында ешқандай бірлік жоқ, екеуі екі түрлі ғылым обьектілері деушілер. Бақылау сұрақтары: 1. Тіл және ойлау. Тіл және сөйлеу. Тіл және сана жайлы не білесіңдер? 2. Тіл және ойлаудың арақатынасы қандай? 3. Тіл және сөйлеу мен тіл және сананың бірлігі неден көрінеді? Ұсынылатын әдебиеттер: 1.Қалиев Ғ. Жалпы тіл білімі Алматы, 2001 2.В.И.Кодухов. Общее языкознание. М., 1974 3.Қордабаев Т.Р. Жалпы тіл білімі. А., 1975 және 1981, 1999 4. Мұсабекова Ф.М. Лингвистикалық ілімдердің тарихын оқыту. А. 1985 5. Қалиев Б. Жалпы тіл білімі. Алматы,2000 6 . Қордабаев Т.Р Жалпы тіл білімі А,1975 және 1981,1999ж. №4 тақырыбы: Тілдің таңбалық, құрылымдық және жүйелік сипаттары Мақсаты: Тілдің таңбалық, жүйелік, құрылымдық сипаттары жайлы мәліметтер беру. Әдістемелік нұсқаулар: Тіл таңбалар жүйесінен тұрады. Таңбаның екі түрі: тілдік таңба, шартты таңба. Олардың ұқсастықтары мен айырмашылықтары. Тілдік таңбаның екі негізгі қасиеті дыбыстардың көмегімен кез келген сөздік белгіні жеткізу. Тілдік таңбалар: фонема, морфема, сөз тіркесі, сөйлем.Тілдік таңбаның белгілері: 1)еріктілік, 2) шарттылық. Құрылым дегеніміз-бүтін нәрсенің элементтерінің арасындағы қатынастар схемасы.Тіл бүтіннің әр тектес элементтердің ара қатынасынан және бірлігінен тұрады. Тілдің құрылымы тілдік бірліктер дыбыс, морфема, сөз, сөз тіркесі, сөйлем. Фонема - тілдің ең кішкене дыбыстық бірлігі. Морфема – ары қарай бөлшектеуге келмейтін тілдің грамматикалық, лексикалық мағынасы бар тілдік бірлік.Сөз – болмыс құбылыстарын, заттарын , олардың қасиетерін атайтын негізгі құрылыстық-семантикалық тіл бірлігі. Сөйлем – тиянақты ойды білдіріп, бір нәрсені хабарлайтын тіл бірлігі. Жүйе дегеніміз - өзара байланысты бір тектес элементтердің бірлігі. Жүйе дегенді өзін тән айырықшақұрылымы бар кіші жүйелердің жиынтығы деуге болады. Тіл құрылымының жеке салаларының жүйелері бір-бірімен қарым-қатынасында, өзара байланысында тілдің жалпы жүйесін құрайды.
1. Тілдің таңбалық сипаты дегеніміз не? 2. Тілдің таңбалық, жүйелік, құрылымдық сипаттары неден көрінеді?
1.Қалиев Ғ. Жалпы тіл білімі Алматы, 2001 2.В.И.Кодухов. Общее языкознание. М., 1974 3.Қордабаев Т.Р. Жалпы тіл білімі. А., 1975 және 1981, 1999 №5 тақырыбы: Фонетиканың мақсаты мен міндеті, Тілдің дыбыстық жүйесі. Фонема мәселесі. Екпін және оның түрлері Мақсаты: Фонетика. Фонетиканың мақсаты мен міндеті, қарастыратын мәселесі, Тілдің дыбыстық жүйесі. Фонема мәселесі. Екпін және оның түрлері жайлы мәліметтер беру. Әдістемелік нұсқаулар: Фонетика - тіл дыбыстарының ерекшеліктері мен заңдылықтары, үдерістер, сәйкестіктер туралы ілім. Қазіргі фонетика дыбыстың төрт қырын жеке қарастырады, олар: Қызметтік, артикуляциялық акустикалық,перцептивті қырлары. Фонетика анатомия, физика, психология, физиология пәндерімен байланысты болады.Қазақ тілінің дыбыстық заңдылықтарын А.Байтұрсынов, Х.Досмұхамедов, Ғ.Мұсабаев, Ж.Аралбаева, Ә.жүнісбеков, С.Мырзабеков және т.б. зерттеді. Фонеманы зерттейтін ілім – фонология деп аталады. Фонема – тілдегі дыбыстық қатарды құрайтын бірлік.фонеманың қазіргі түсінігін және фонология теориясын Бодуэн де Куртенэ XIX ғ. 70-80 жылдары жасаған. Фонема (гр.phonema-дыбыс)- сөздер мен морфемаларды құрастырып, оларды бір-бірінен мағына және форма жағынан айыруға септігі бар тілдің тілдің ең кішкене функциялық бөлшегі. Сөз ішінде бір буынның күшті айтылуын екпін дейміз.Қазақ тілінде екпін сөздің сонғы буынына түседі. Бақылау сұрақтары: 1. Фонетика дегеніміз не? 2. Фонетиканың мақсаты мен міндетіне не жатады?
4. Екпін дегеніміз не? Ұсынылатын әдебиеттер: 1.Қалиев Ғ. Жалпы тіл білімі Алматы, 2001 2.В.И.Кодухов. Общее языкознание. М., 1974 3.Қордабаев Т.Р. Жалпы тіл білімі. А., 1975 және 1981, 1999 №6 тақырыбы: Қазақ тіліндегі буын үндестігі, дыбыс үндестігі Сингармонизм. Ассимиляция, диссимиляция. Дыбыстардың алмасуы Сингармонизм – гректің Sun «бірге» және hanmoni «байланысу, үндесу» деген мағынаны білдіретін сөздері бойынша жасалған термин. Тіліміздегі байырғы сөздердің басым көпшілігі не біркелкі жуан, не біркелкі жіңішке айтылады.Мысалы:Жуан сөздер: балалар, қалалар, қызылдау.Жіңішке сөздер: жерлерді, ініміз, күнделік. Дауыстылардың бір – бірімен үндесуі сингармонизм деп аталады. Түркі тілдеріндегі байырғы сөздерде сингармонизм екі түрде ұшырасады. 1. Дауысты дыбыстар тілдің қатысты жағынан. 2.Еріннің қатысы бір – бірімен өзара үндесіп айтылады. Лингвальдық (латын тілінің lioguo – «тіл» деген сөзі бойынша жасалған) – сингармонизм. Сөз құрамында соңғы буындардағы дауыстылар алдыңғы буындағы дауыстың әуеніне қарай ыңғайланып айтылады. Дауыстылардың бұлайша үндесуі лингвальдық сингармонизм деп аталады. Ерін үндестігі немесе лабиальдық (латын бойынша labialis «еріндік» деген сөзі бойынша жасалған) – сингармонизм. Бастапқы буындағы ерін .дауыстының ыңғайына қарай, соңғы буындар да ерін дауыстылардың келуі дауысты дыбыстардың ерін қатысы жағынан үндесуі нәтижесінде болады. Ассимиляция ( лат.-ұқсау) морфемалардың жігінде көрші келген дауыссыздардың акустика-артикуляцияық жақтан бір-бірінің ұқсауы, бейімделуі, өзара тіл табысуы. Қазақ тілінде прогрессивті ассимиляция өте күшті. Бұл заң бойынша алдыңғы морфеманың соңғы дауыссыз дыбысы кейінгі морфеманың басқы дауыссыз дыбысына акустикалық жақтан ықпал етіп, игеріп тұрады. Регрессивті ассимиляция кейінгі дыбыстың алдыңғы дыбысқа әсері арқылы реттеуді мақсат етеді. Диссимиляция (лат.ұқсамау) дыбыстардың комбинаторлық өзгерістерінің бір түрі ретінде қарастырылады. Ол бір сөздің ішінде артикуляциялық ұқсастығы жоқ екі немесе одан да көп дыбыстың келуі. Комбинаторлық өзгерістер тек қана сөз ішіндегі, сөз аралығындағы, сөздің мағыналы бөлшектерінің арасындағы іргелес тұрған немесе бір-бірінен алшақтап тұрған бір фонеманың екінші фонемаға ілгерінді,кейінді, кейде тоғыса келіп, тигізетін әсерінен болады. Позициялық өзгерістер белгілі бір сөздің шенінде болатын өзгерістер.Оған протеза,эпентеза,элизия т.б. жатады. Ал спонтандық өзгерістер кейбір сөздердің дыбыстық құрамы ешқандай өзгеріске ұшырамай-ақ бірнеше түргі ауысуы мүмкін.Мысалы,мысық-мышық,секер-шекер т.б.
1.Игерулі өзгерістердің қазақ тілінде жиі кездеспейтін түрлері қандай? 2. Комбинаторлық немесе позициялық өзгерістер мен спонтандық өзгерістер туралы не білеміз?
1. Аханов К. Тіл білім інің негіздері. А., 1973,1978,1993,2002, 2010 2.Кодухов В. Н. Введение в языкознание. М.,1979,1987 3.Қалиұлы Б. Тіл біліміне кіріспе. А.,1997 4.Хасенов Ә. Тіл білімі. А.,1996,2002. 5.Қазақ граматикасы.- А., 2002. 6.Аханов К. Тіл білімінің негіздері.-А., 2002. №7 тақырыбы: Жазу және оның даму кезеңдері. Алфавит. Графика. Орфография. Орфоэпия. Транскрипция мәселесі Мақсаты: Жазу және оның даму кезеңдері жайлы мәліметтер беру. Алфавит. Графика. Орфография. Орфоэпия. Транскрипция мәселесі жайлы мәліметтер беру. Әдістемелік нұсқаулар: Жазу өте ерте заманда жасалып, мыңдаған жылдар бойы өзгеріп, дамып келді. Жазудың мыңдаған жыл бойына дамып жетілуімен бірге, оның принциптері де өзгеріп отырды. Пиктографиялық жазу, идеографиялық жазу, буын жазуы т.б. Қазақ графикасы — қоғамдағы түрлі тарихи-әлеуметтік өзгерістерге сәйкес бірнеше жазу нұсқаларына (араб, латын, кирил жазулары) бағындырылған, фонематикалық принципке сүйенетін қазақтың дыбыстық жазуы. Орфография дегеннен дұрыс жазу ережелерінің жиынтығы дегенді түсінеміз. Орфографияның жұп-жұбымен тізбектеле қолданылатын алты түрлі принципі бар. Олар мыналар: Фонеметикалық принцип пен фонетикалық принцип, фонетикалық принцип, этимологиялық принцип пен дәстүрлік-тарихи принцип, дәстүрлік-тарихи принцип. морфологиялық принцип пен иероглиф принципі, иероглиф немесе символ принципі біркелкі дыбысталатын сөздерді яғни омонимдерді жазуда бір-бірінен ажырату үшін қолданылады. Графика ауызекі сөйлеу тілінің дыбыстық жағын, оның ерекшеліктерінінің барлығын түгелдей қамтып бере алмайды . Мұндай қызметті транскрипция ғана атқара алады. Транскрипцияның әдеттегі жазудан мынадай айырмашылықтары бар: әдеттегі жазу жүйесінде сөздердің дыбыстық жағымен бірге олардың әр түрлі байланыстары, атап айтқанда, этимологиялық және морфологиялық байланыстары да қарастырылып, есепке алынады. Ал транскрипцияда сөздің дыбыстық жағына ғана назар аударылады. Транскрипцияның ең негізгі қызметі – сөздің дыбыстық немесе фонемалық құрамын дәлме-дәл көрсету. Орфоэпия(грекше orthos-дұрыс және epo- сөйлеу) сөздер мен бунақтардың (сөз тіркестерінің) бірізді, дұрыс айтылуын қамтамасыз ететін ережелер жиынтығы. Бақылау сұрақтары: 1. Жазудың шығуы мен даму кезеңдері жайлы не білесің? 2. Алфавит, графика дегеніміз не? 3. Орфография қандай ұстанымдарға сүйенеді? Орфоэпия дегеніміз не?. 4.Транскрипция дегеніміз не? Ұсынылатын әдебиеттер: 1. Аханов К. Тіл білімінің негіздері. А., 1973,1978,1993,2002, 2010 2.Кодухов В. Н. Введение в языкознание. М.,1979,1987 3.Қалиұлы Б. Тіл біліміне кіріспе. А.,1997 4.Хасенов Ә. Тіл білімі. А.,1996,2002
Антоним.
Мақсаты: Лексикология және оның түрлері мен салалары. Сөздің лексикалық мағынасының түрлері мағлұмат бере келіп, полисемия,омоним, синоним, антоним жайлы түссінік беру. Әдістемелік нұсқаулар: Лексика - тілдегі барлық сөздердің жиынтығы деген мағынада қолданылады. Бұл термин қазақ тілінде сөздік құрам деген атаумен аталады. Тілдің лексикасын, немесе сөздің құрамын зерттейтін ғылым лексикология деп аталады. Лексикология тарихи лексикология және сипаттама лексикология болып бөлінеді. Лексикологияның енді бір саласы салыстырмалы лексикология туыстас тілдердің сөздік құрамын,ондағы сан алуан сөздерді бір бірімен салыстыра отырып зерттейді. Бұдан басқа лексиканың фразеология, терминология, диалектология, лексикография,этимология деп аталатын түрлері бар. Сөздік қордағы сөздер сан жағынан да дамып, жетіліп, тілдің байлығы артады. Сөздің екі я одан да көп мағынаға ие болуын сөздің көп мағыналылығы дейміз. Көп мағыналы сөздер бір негізден таралады да, бір сөз табына қатысты болады. Лексикалық омонимдер айтылуы бірдей, бірақ мағыналары бөлек сөздер. Омонимдердің айрықша түрлері болады. Олар – омофондар мен омографтар, омофоралар мен паронимдер. Мағыналары бір-біріне жақын, өз ара мәндес сөздер синонимдер деп аталады.Өз ара мәндес сөздерден синонимдік қатар құралады. Антонимдер - мағыналары бір-біріне қарама-қарсы сөздер. Антонимдес болатын сөздердің басым көпшілігі сын есімдер. Бақылау сұрақтары: 1.Қазіргі қазақ тілі лексикасы курсының зерттеу объектісі мен міндетіне не жатады? 2. Лексикологияның көлемі мен жіктелетін салалары 3.Омоним дегеніміз не, олардың пайда болу жолдары қандай? 4.Синонимдер дегеніміз не және олардың қандай жасалу жолдары бар? 5.Антонимдер дегеніміз не және антоним болатын сөз таптары қандай? жүктеу/скачать 0,92 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|