289
әкелмейтін сабақтарды өткізбеймін. Сол себепті де келесі мына
парызды өзіме белгілеп қойды:
Сабақтан Морфейді – ұйқының құдайын қуып шығу
үшін, Момусты – күлкі мен қалжыңның құдайын жиі шақы-
рып тұру
.
...Балалардың
сенгіштігін пайдаланып, ...олардың ар-намы-
сына тиетін (балалар оның сондай ойын екенін байқамауы да
мүмкін) ойындарды ұсынуға моральдық құқығым бар ма? Олар
байқамайды, бірақ мен оны байқап тұрмын ғой, «Сен – итсің!»,
«Сен – маймылсың!» деп ойнау баланы сайқы мазақ қылу ғой.
Орыс тілі сабақтарында маған және мен сияқты мыңдаған мұға-
лімдерге осы сияқты ойындарды
ұсынатын кейбір нұсқаулық-
тарды көргенімде мен шегімді еріксіз тартамын. Таңданып,
келесі парызды өзіме жазамын:
Балаларды – олардың әрқайсысын және әрқайсысын жеке-
жеке олардың мәртебесін асқақтататын, көтермелейтін ойындар-
ды педагогикалық деп есептеуге болады. Ал
балалардың ар-
намысына аз болса да тиетін ойындар педагогикалық емес, олар-
ды сабақта өткізу – моральға қайшы.
Достарыңызбен бөлісу: 
