Өздеріне тән бейнелеу мүмкіндіктеріне орай бірінші не екін-
ші сигнал жүйелерінің аз немесе көп
эрекетке қатысуынан қабі-
леттердің 3 типі (И.П. Павлов) ажыралады: көркемөнерлік (кө-
біне бірінші сигналдық жүйеге негізделген); ой-саналық (көбіне
екінші сигналдық жүйеге негізделген); аралас (екі жүйе де
бірдей қатысқан). Осыдан, «суреткерлер» — обьектгі тұтас бей-
нелеуге бейім, «ойшылдар» талдаумен, элементтерге ажырата
тануға шебер, ал «аралас» қабілеттер қалыпты дамыған адам-
дардың бэріне тэн құбылыс.
Нышандардың эртүрлі қабілеттерге байланысты маңызы
бірдей емес. Көбіне нышандық
қасиеттер музыкалық жэне
суреткерлік өнерде қажет. Тума берілген нэзік есіту қасиеті —
музыкант болудың, ал түр-түс айыра білу — болашақ суреткер
болудың алғы шарты.
Нышандар дамуы әлеуметтік үдерістерге тікелей тэуелді.
Егер қоғамда белгілі бір кэсіпке қажеттік туып, қандай да
адамнын, сол кәсіпке сай нышандық белгісі болса (музыкантқа
қажет нэзік есту қасиеті), онда оның нақты еңбекке араласуға
болған қабілеті тез эрі
жогары денгейде қалыптасып, дамиды.
Нышан іс-әрекеттің нақты формасына байланыссыз көп
мағыналы келеді, сондықтан, белгілі бір нышан негізінде іс-
эрекет талабына орай әртүрлі
қабілеттер қалануы мүмкін.
Осыдан, жақсы есту эрі эуен ырғағын сезінуден адам күй орын-
даушы, дирижер, биші, өнші,
музыка сыншысы, педагог, компо
зитор жэне т. б. болары ықтимал. Сонымен бірге, болашақ
қабілеттер мен іс-әрекеттердің саналуан болуынан нышан жеке
адамның дара таңдамалық қасиетіне негіз береді.
Достарыңызбен бөлісу: