Реферат тақырыбы: Болмыс, онтология және метафизика. Орындаған: Камзина. А тексерген: Уксукбаева М. Т кіріспе
жүктеу/скачать 23,07 Kb.
|
РЕФЕРАТ
|
РЕФЕРАТ Тақырыбы: Болмыс, онтология және метафизика. Орындаған:Камзина.А Тексерген: Уксукбаева М.Т Кіріспе: болмыс және тіршілік; болмыс және бейболмыс; Платон мен Аристотель философиясындағы болмыс мәселесі.
Болмыс – айналаны қоршаған объективті дүниенің сипаттамасын беретін философиялық ұғым. Кейбір философтардың дүниенің материалдығы мен оның болмысын тепетең ұғымдар ретінде қарастырған кездері болған. Болмыстың объективтілігін ғана көру оның материалдық және идеалдық сипаттарын ашуға кедергі жасап келді. Идеалистік бағыттағы философтар болмысты материяға дейін де болған, одан тәуелсіз деп, оны сана актісімен бірге қарауға бейімдік танытады. Болмыс дегеніміз бүкіл әлем, тұтас универсум, демек, айналаны қоршаған нәрселердің, үдерістердің, құбылыстардың жиынтығы. Әдетте болмысты екі элементке – табиғат және қоғам – бөліп қарастыруға болады.диалектикалық материализм болмыстың біріншілігін, сананың екіншілігін қуаттайды. Дегенмен, сананы бұйығы емес, болмысты өзгертетін белсенді күш ретінде таниды. Болмыс – кез келген бір нәрсенің бар екенін, болып жатқанын білдіретін, мейілінше жалпылама және абстракті ұғым. Мұндайда болмысты объективті үдерістер мен заңдылықтардың нақты және терең сипаттамаларына ие бола алатын реалдылықтан, өмір сүріп жатқаннан, нағыздықтан ажыратып алу керек. Болмыстың негізгі формалары: а) біртұтас ұғым ретінде табиғаттың және адамның қолымен жасалған нәрселер мен үдерістердің болмысы; б) адамның болмысы; в) нақты сипаттағы рухани болмыс; г) қоғамның әлеуметтік болмысы; д) табиғат болмысы объективтілігімен, адамның санасынан тыс өмір сүруімен, кеңістік пен уақыт шеңберінде мәңгілігімен, барлық жерде және үнемі бола беретінімен ерекшеленеді. Әлемнің философиялық бейнесі қалыптасатын бастапқы түсінік болмыс категориясы болып табылады. Болмыс-бұл ең кең, яғни ең абстрактілі ұғым. Ең алдымен, «болу» ұғымы - бұл тіршілік етуді, бар болуды білдіреді. Бір жағынан болмыс-адамның санасынан тыс және тәуелсіз объективті, шынайылықты білдіретін ұғым. Басқаша түсіндіргенде- бұл адам тәжірибесінің мүмкіндігінен тыс жатқан шындық, сондықтан адам мен оның санасына, адамзатқа тәуелді емес. Болмыстың негізгі екі түсіндірмесі бар, барлық бар, нәрсе болмыс – бар болу, не болмаса болмыс - барлық бар нәрсеге мүмкіндік беретін өмір сүру принципі болып табылады, бірақ бұл ретте болмыс қандай да бір нәрседен тыс болып табылады. Болмыс (мәні, бар), бірінші жағдайда барлық нәрсе бар - бұл материалдық заттар, және барлық процестер (физикалық, химиялық, геологиялық және т.б.), және олардың қасиеттері, байланысы мен қатынастары. Ертегілер, мифтер және қиялдау - мұның бәрі де болмыстың бір бөлігі ретінде рухани шындықтың бір түрі болып табылады. Болмыстың антитезасы (қарама-қайшылығы) бейболмыс (ештеңе) болып табылады. Болмыс және бейболмыс яғни , ештеңе бір-бірімен өмір сүре алмайды. Бейболмыс салыстырмалы ұғым ретінде , абсолюттік мағынаға ие. Философияның пайда болу кезеңінде Парменид бейболмыс жоқ нәрсе деп есептеген. Бейболмысқа өту болмыстың бұзулу деп есептеледі (мысалы., өлім). Екінші жағынан, Платоннан онтологиямен (болмыс туралы ілімдер), негізгі категориялары ретінде бейболмысты қатар санайтын дәстүр бастау алады. Яғни «ештеңеден ештеңе пайда болмайды» принципін қабылдамайтын абсолюттік, өмір сүрумен, Құдаймен (әсіресе, бұл дәстүр Құдайдың дүниені жаратуымен негізгі христиан догматтарының бірі болып христиан философиясында дамыды). Бейболмыс мысалдары: әлі туылмаған және тумаған адамдар, құрылмаған заттар; бұрын болған, ал содан кейін қайтыс болған, қираған адамдар, заттар, қоғамдар, мемлекеттер, қазір олар жоқ, олар бейболмыс. Бейболмыс - > Болмыс - > Бейболмыс. Болмыс өткенді де, болашақты да қамтиды. Болмыстың өзгергіштігі-қалыптасуды білдіреді. Адамдар барлық кезеңде өмірлік маңызы бар мәселе алдында тұрды: болмыстың бар екенін мойындау, яғни болмыстың пайда болуын мойындау, не пайда болған жоқ деп есептеу, сондықтан мәңгілік, уақыт шексіз және осы негізде өмір сүру, не өзінің өмір сүруін өзін-өзі қамтамасыз ететін, автономды, абсолюттың қамқоршылығына мұқтаж емес деп жариялау түсінігі болды. Философия қандай да бір таңдауды қабылдай және ақтай отырып, болмыс философиясы, еркіндік философиясы сияқты түсініктер арқылы тарихта өз орнын тапты. Болмыс философиясы адамзат тіршілігінің мәңгілік және абсолютті (Құдай, ақыл және т.б.) тәуелділігін негіздеді. Еркіндік философиясы адамның өзін және тарихын жасайтынын дәлелдеп берді. Болмыстың бірінші тұжырымдамасы Парменид философиясында енгізілді (б. э. д. 5-4 ғғ.). Адамның субъективті пайда болуы Өзі болып табылатын ойлардың арасында ол субъективті шегінен тыс, бір нәрсе туралы ой емес, сол нәрсе секілді ой. Бір нәрсе емес, жай ғана өмір сүру - абсолюттік ой. Абсолюттік ой - болмыс, ал болмыс-адамның субъективті ойы емес. Логос-ғарыштық ой («Бір ой және бар болу»). Парменид идеяларын Платон да қолдады-болмыс жалғыз және өзгеріссіз, пайда болмайды және жойылмайды,болмыс тек идея ғана. Христиан дәуірінің басталуы философияны Құдай танумен біріктірді. Ортағасырлық христиан философиясында шынайы болмыс Құдай, еркін және жеке, ол өз еркі мен ақыл-есі бар. Христиандықтың Құдайы өзін жеке және тірі деп түсіндіреді. Жаратқан-Құдайдың еркін актісі, ол «ішкі қажеттілік» емес. Адам Құдайдың бейнесі мен ұқсастығы бойынша құрылды, сондықтан адам жеке бас бостандығы өз еркінен, жеке еркіндік көрінісінен еркін бас тартудан құралған. Аристотель болмыс және ол туралы ілім жасады. Болмыс-бұл жеке заттардың жиынтығы, және әр бірліктің өзіндік мәні бар, оны сезіммен емес, ақылмен түсінеді. Аристотель төрт негізгі ілім жасады. Оның айтуынша кез-келген нәрсенің төрт себебі бар: 1) Материалдық себеп-бұл заттың жасалуы; 2) формальді себеп-бұның болмсы не? 3) қозғаушы себеп-қозғалысын қайдан басталғаны; 4) мақсатты себеп-бұл нәрсе не үшін жасалады. Аристотель категориялардың иерархиялық жүйесін жасады, онда бастысы "мәні" немесе "зат" болды, ал қалғандары оның белгілері болып саналды. Ол тақырыпты жан — жақты анықтайтын болмыс қасиеттерінің классификациясын жасады. Алғашқы кезекте бірінші мәні — жеке болмыс, ал екінші мәні — түрлер мен ұрпақтардың болуы. Басқа санаттар болмыстың қасиеттері мен күйлерін ашады: саны, сапасы, қатынасы, орны, уақыты, иелігі, позициясы, әрекеті, қайғы-қасіреті. Аристотельдің қысқаша тұжырымдары: - жер бетіндегі барлық нәрсе потенциалға (материяның өзі) және формаға ие; -осы қасиеттердің кем дегенде біреуінің (материяның немесе форманың) өзгеруі объектінің мәнін өзгертуге әкеледі; - шындық-бұл материядан формаға және формадан материяға ауысудың реттілігі; - потенциал (материал) - пассивті бастама, формасы – белсенді; - бар нәрсенің ең жоғарғы формасы-әлемнен тыс Құдай. Аристотель философиясының жіктелуі - теориялық, болмыс мәселелерін, болмыстың әртүрлі салаларын, барлық нәрсенің пайда болуын, әртүрлі құбылыстардың себептерін зерттейтін ("бастапқы философия"деп аталады); - практикалық-адамның қызметі, мемлекеттің құрылымы туралы; -поэзиялық - Аристотель іс жүзінде философияның төртінші бөлігі ретінде логиканы қалыптастырды деп саналадыт Аристотельдің пікірінше, сананың тасымалдаушысы-жан. Философ жанның үш деңгейін анықтайды: - өсімдік жаны; -хаиуани жан; -ақылды жан. Сананың тасымалдаушысы бола отырып, жан дененің функцияларын да біледі. Өсімдік жаны тамақтану, өсу және көбею функцияларына жауап береді. Хаиуан жаны бірдей функцияларды (тамақтану, өсу, көбею) біледі, бірақ оның арқасында организм сезім мен тілек функцияларымен толықтырылады. Жоғарыда аталған барлық функцияларды қамтитын тек ақылды (адам) жан ғана ойлау мен ойлау функцияларын біледі. Бұл адамды бүкіл әлемнен ерекшелейтін нәрсе. Қорыта келе, ұлы ғұлама-ғалым, философ – Аристотельдің осы ғылымға қосқан үлесі жайлы атап өтсек: "Платон философиясының бірқатар ережелеріне елеулі түзетулер енгізіп, "таза идеялар" жайлы білімді сынға алды"; "әлем мен адамның шығу тегі туралы материалистік түсінік берді"; "Философиялық категорияның 10 түрін анықтады"; "санаттар арқылы болмыстың анықтамасын берді"; "заттың мәнін анықтады";"мемлекеттің алты түрін бөліп, идеалды тип – саясат ұғымын берді"; "логиканың дамуына айтарлықтай үлес қосты (дедуктивті әдіс ұғымын берді – жеке – жалпы, екі немесе одан да көп қорытындылар жүйесін негіздеді). Бұл жерден біз Аристотельдің философия ғылымына қосқан ерен еңбегін көре аламыз. Осы себептің өзінен-ақ оны «алғашқы ұстаз» атағына лайық бірден-бір жан екенін біле аламыз. жүктеу/скачать 23,07 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|