Қорытынды
Менеджмент-бұл материалдық-техникалық, қаржылық, ақпараттық және еңбек ресурстарын ұтымды пайдалану арқылы мақсаттарға жетуге бағытталған Тәуелсіз қызмет түрі. Ол әртүрлі ұйымдық бірліктерді басқарудың ең ұтымды технологияларын зерттейді: кәсіпорындар, фирмалар, корпорациялар, топтар және т. б.
Менеджменттің мәні бір адамның немесе адамдар тобының (менеджерлердің) басқа адамдарға әсер етуі, менеджерлердің әсер ету тиімділігі үшін жауапкершілікті өз мойнына алу кезінде қойылған мақсаттарға жетуге сәйкес келетін әрекеттерді ынталандыру болып табылады. Менеджменттің түпкі мақсаты-өндірісті басқаруды және техникалық-технологиялық базаны дамытуды, сондай-ақ әр қызметкердің біліктілігін, шығармашылық белсенділігі мен адалдығын арттыра отырып, кадрлық әлеуетті тиімді пайдалануды қамтитын өндірістік процесті ұтымды ұйымдастыру арқылы кәсіпорынның кірістілігін немесе кірістілігін қамтамасыз ету.
Менеджмент, негізінен, идеалды ұйымдастыруға арналған дайын рецепттерді және барлық жағдайларға сәйкес келетін мәселелерді шешудің ең жақсы әдістерін бермейді, өйткені адамдардың өмір сүру жағдайлары, олардың мақсаттары мен міндеттері үнемі өзгеріп отырады. Ол ойлауға, сұрақтарды дұрыс қоюға және оларға жауап іздеуге үйретеді, сонымен қатар адамдарға қарапайым ойын ережелерін қояды.
Адам білімінің тәуелсіз саласы, менеджмент ғылымы XIX ғасырдың соңында ерекшеленді. Бұл ғылымның күш-жігері басқарушылық еңбектің табиғатын түсіндіруге, себеп-салдар арасында байланыс орнатуға, адамдардың бірлескен жұмысы неғұрлым пайдалы және тиімді болатын факторлар мен жағдайларды анықтауға бағытталған. Олар ағымдағы істерді уақтылы және білікті басқаруға ғана емес, сонымен бірге оқиғалардың дамуын болжауға және соған сәйкес ұйымдардың стратегиясы мен саясатын құруға мүмкіндік береді. Менеджментті ғылым ретінде қарастыру кәсіпорынның тұрақтылығы мен тиімділігіне қол жеткізуге мүмкіндік береді.
Алайда, көптеген сарапшылар менеджментті өнер ретінде қарастырады. Бұған мыналар негіз болады: күрделі әлеуметтік-техникалық жүйелер; оларда жұмыс істейтін адамдар; іс жүзінде ғана алуға болатын тәжірибе; толық хабардар емес жағдайда басқарушылық шешімдер қабылдау; болашақта шешімді дамыту мүмкіндігі туралы менеджердің тәуекелі. Яғни, менеджмент тек теориямен шектелмейді, бұл басқару практикасы.
Басқару практикасы-бұл кәсіпорынның мақсаттарына жету үшін қажет басқару функцияларын жүзеге асыру процесі. Тәжірибе бар жерде кәсіби мамандар болуы керек.
Осылайша, менеджменттің ғылымға немесе өнерге жататындығын анықтай отырып, ұйымдарда және ұйымдарда жұмыс істейтін адамдар ғылыми көзқарасты ғана емес, сонымен бірге оны нақты жағдайларда қолдану өнерін де қажет ететін маңызды фактор екенін есте ұстаған жөн. Өйткені, әр қызметкер өзінің ерекше сипатына ие, өзіндік құндылықтар жүйесі мен жұмысқа деген мотивтері бар және т.б. сондықтан менеджмент көбінесе ғылыми тұжырымдамаларға, теорияларға, принциптерге, формалар мен әдістерге негізделуі керек өнер ретінде қарастырылады. Бұл тәсіл ғылым мен менеджмент өнерін ғылыми білімді үнемі толықтыруды ғана емес, сонымен қатар менеджерлердің жеке қасиеттерін, олардың білімдерін практикалық жұмыста қолдану қабілеттерін дамытуды қажет ететін біртұтас процеске біріктіруге мүмкіндік береді.
Пайдаланылған әдебиеттер:
Бұзаубақова К.Ж. Педагогика. Оқулық. -Тараз: ЖК «Байталиев Е», 2019. - 329 б.
Қазақстан Республикасының «Білім туралы» Заңы /Егемен Қазақстан, 27.07.2007 ж
Баярыстанова Э.Т. Білімдегі менеджмент негіздері: Оқу құралы. - Ақтау, 2010. -87 б
Аганина Қ.Ж. // Мектептегі экономикалық білім негіздері. Алматы , 2011.-150 б.
Достарыңызбен бөлісу: |