Рухани-адамгершілік білімге байланысты әндер

Кеудемізге қырдың гүлін тағайық.

Алатаудың саясында сайрандап,

Алматыға тамашалап қарайық.

Шарықтайды жастық шақтың шатты әні.

Астананың жұлдызындай аспанда,

Жарқырайды Көктөбенің оттары.

Асқар таулар төбемізден төнеді.

Көңіл шалқып, қанат бітіп қиялға,

Алматыға қарай бергің келеді.

Дәл осындай сырлы, сұлу жоқ төбе.

Армандастар, замандастар табысқан,

Осы болар «жер ортасы – Көктөбе».

Табиғаттың еркесі.

Қарлығашым, жан сырласым,

Самға туған жер төсін.

Шырқа биік, шырқа биік,

Ақ ниетті адал дос.

Қалықтаған, шарықтаған,

Әуеніңді маған қос.
Қақ қанатты, қарлығашым,

Сен бармаған дала бар.

Қанатыңа хат жазамын,

Қалқатайға ала бар.

Сен шығарма мені естен.

Бәйтеректің басына шық,

Қалқашым боп елесте.

Сұлу әнге сала кел.

Досың сенің сарылмасын,

Жақсы хабар ала кел.

Ауыл-аймақ оранған.

Біз емес желден жасқанар,

Қорықпаймыз бораннан.

Мал қораға барамыз,

Бұзауханым тоңбайды,

Жылы, жайлы қорамыз.

Бұзауханым тоңбайды,

Жылы, жайлы қорамыз.

Алдына жемін қоямыз.

Әукешім сүтті көп беріп

Балқаймаққа тоямыз.

Балаларды қуантты.

Алақай-ау, алақай!

Құстар сайрап,

Бақтар жайнап гүл атты.

Ля-ля-ля-ля, ля-ля-ля-ля

Құстар сайрап,

Бақтар жайнап гүл атты.

Аққу көлге қоныпты.

Алақай-ау, алақай!

Көктем қандай,

Көктем қандай көрікті

Ля-ля-ля-ля, ля-ля-ля-ля

Көктем қандай,

Көктем қандай көрікті.

Жаныңа бәрі даяр не керектің.

Көрінеді гүлдердің бүр жарғаны,

Естіледі ұшқаны көбелектің,

Не деген керемет күн!
Естіледі бал-ара нәр сорғаны,

Бармақтай балапан құс ән салғаны,

Бәрін де кеудесіне қондырып ап,

Дала бір рахатта

Дел-сал жаны.
Таулардың самал ессе балағынан,

Гүлдер тұр үзірлердей сабағынан.

Шартарапта шауып жүр нұр мен шуақ,

Шашырап күннің алтын табағынан.

Шарықтап шанырауда ана-қыран.

Ару-жер өз дидарын көріп жатыр,

Мөп-мөлдір тұнық көктің жанарынан.

Кейпіне елітесің төңіректің,

Қаласа мына жатқан сәби дүние,

Келеді өміріңді бере кеткің!

Әнге бөлеп даланы.

Өлкем ерек түске енді,

Киінгендей жаңаны.

Көк аспанда тізіліп.

Көк майсада жүр аунап,

Бала біткен қызығып.

Әдемі алқа таққандай.

Көк өзеннің жағасы,

Думандатып жатқандай.

Көктем келді ертелеп:

Нәзік үнмен сыңқылдап,

Бұйра бұлақ еркелеп.

Асау өзен арқырап,

Асқар таудан дүркіреп.

Айдын жатыр жарқырап,

Алдыдала бір түлеп.

Асқар таудың басына.

Жерге төкті өрмегін.

Жауды жаңбыр сіркіреп,

Мейірленіп жерге күн.

Көктем күйін бастады

Өз өнерін асыра:

Қысты қуып тастады

Асқар таудың басына.

ҚОС ҚАРЛЫҒАШ
Сөзі Б.Әліқұловтікі

Әні М.Рахманқұловтікі
Шаттық қосып менің көңіл-күйіме,

Қос қарлығаш ұя салды үйіме.

Жұбын жазбай қайта келген жарасып,

Екеуіне қарап тұрмын сүйіне.

Есігімнен емін-еркін еніңдер.

Адамзаттың асыл досы титтей құс,

Адалдықтың дәнекері едіңдер.

Адалдықты жырлайды әлі сан ұрпақ.

Жақсылықтың жаршысы боп әрдайым,

Ұшыңдаршы көгімізде қалықтап.

Дос болйық көбелек.

Ұйқыңды сен ашқанда,

Гүлдейсің сен керемет.

Даласындай көктемнің,

Баласындай көк белдің.

Кел көбелек, көбелек,

Гүлдерімді көре кет,
2 рет

Жайнап тұрған бақшамда,

Гүлдерімді тере кет.
Тұтқиылдан састыра,

Жаңбыр жауса себелеп.

Тақиямның астына,

Тығыла ғой көбелек.

Құстар ұшып жеткнде.

Жадырайды жанымыз,

Жібек самал өпкенде.

Гүл тереміз қырдан,

Көңіл толып нұрға.

Қарсы аламыз көктемді,

Қуанышпен жылда.
Өзен-көлге барамыз,

Суға қармақ саламыз.

Достығымыз жарасып,

Шаттанып бір қаламыз.

Көктен шуақ төгілді.

Асыр салып ойнаймыз,

Ән-жыр айтып көңілді.

Құс едің ғой – кең далаға бауыр басқан

Аяздарда тоңбайсың ба, бозторғайым

Жылы ұяңа қонбайсың ба, бозторғайым!

Сүйемін сендей

Бауырмал, құсым!

Назыңнан әсем

Сазыңнан әсем

Жаңылма, құсым!

Торықпа, жаным

Қорықпа, жаным

Құшағымды ашып

Кеудеме басып

Берейін жалын!

Құс едің ғой – кең далаға бауыр басқан

Аяздарда тоңбайсың ба, бозторғайым

Жылы ұяңа қонбайсың ба, бозторғайым!

Жырдан моншақ теріңдер.

Көтерейік көңілді

Мың бұралып билеңдер.

Бізбен қатар жүр ойнап.

Ортамызға жауқазын

Келді бүгін сый арнап.

Бала, бала балдырған,

Бұлбұл құстай ән салған.

Бала, бала балдырған,

Жауқазындай жайнаған.

Жас қанатың талмасын.

Мерекеміз мерейлі

Қуанышпен жалғасып.

Сайысқа ат салайық.

Жауқазынның бөбегін

Ортамызға салайық.

Бала, бала балдырған,

Бұлбұл құстай ән салған.

Бала, бала балдырған,

Жауқазындай жайнаған.

Туған жерге, дариға, жер жетпеген!

Кең өлкем, әлдилей бер сен деп келем

Аңсап келем, сағынып, шөлдеп келем

Саумал бұлақ – балдай дәрім

Салқын самал – баурайларың

Саялаған, беу, туған жер

Сағындырған, Саржайлауым
Армысың, ата-қоныс, жасыл мекен!

Ұланыңмын, мен сенің қасыңда өтем

Басқаның жерұйығын неғылайын

Жерұйығы өзімнің қасымда екен!

Осы еді ғой сағынып аңсағаным

Гүлдерім, шыршаларым, аршаларым

Бәріңе арнап мен бүгін ән саламын

Әкем едің ақ таңда жаратылған

Төліңнен айналайын жаңа туған!

Айналайын еліңнен дара тұрған!

Маған сәлем жеткізгендей ғарыштан.

Сол бір сәтті, сол бір сәтті, сәулешім,

Түседі еске алғашқы күн танысқан.

Табындырған тау гүлім,

Сағындырған тау гүлім.

Тілейтінім – өзіңнің

Есендігің, саулығың.
Таудың гүлі сонда маған сыр айтқан,

Таудың түні тұнжыратқан, мұңайтқан.

Таудың селі сырғып аққан сәтінде,

Таудың желі көңілімді жұбатқан.

Таудың гүлі бал бұлаққа қанбаған.

Қол жетпейтін, көз жетпейтін қияда,

Таудың гүлі желбіреу бір мәңгі аман.

Жер жылып, кепкен,

Тал бүршік төккен

Көңілді көктем.

Қош келдің, ән салдық,

Қуанып қарсы алдық,

Қош келдің, ән салдық,

«Бестікпен» қарсы алдық.
Жібектей леппен,

Алмадай беттен.

Біздерді өпкен

Көрікті көктем.

Арман құсым келді – сандуғашым.

Бопасын жарды гүлдер де –

Ормандарым қалай жаңғырмасын.

Арман құсым менің – сандуғашым?!

Достарға сәлем бердің бе,

Адал құсым менің – қарлығашым?!

Бас иіп сендерді қарсы алайын.

Аймалап махаббатымды

Қосылып сендерге ән салайын.

Естіп қалып сыбдырды,

Ойлы қырлы жерлермен

Ытқып, ытқып жүгірді.

Қиығына сап көзінің.

Келе жатқан томпаңдап

Көжегі екен өзінің.

Алдымызда бақыт барда, таң барда.

Қуанамыз, ән саламыз бәріміз,

Балалаықтың оты лаулап жанғанда.

Көлде жүзіп, тау аралап,

Жарысамыз желменен.

Жас ұландар, біздің жолдар,

Қияларға өрлеген.
Шынығамыз, өрмелейміз шың-құзға,

Келешектің кілті бізде-ұл-қызда.

Ертең үйден аттанамыз алысқа,

Ертең сапар шегеміз біз жұлдызға.

Туған өлке құшақ жайған жан ана.

Жол шақырса жолың болсын әрқашан,

Жол шақырса алды-артыңа қарама.

Дала кезген шапқылап.

Құмар едім өзіңе

Бала кезден, Ақбұлақ.

Әнге бөлеп маңайды,

Асып-тасып жатасын.

Ақ моншақтан аспанға

Шашу шашып жатасың.

Сенің келіп жағаңнан

Анам талай су алған,

Сенің келіп жағаңнан

Әкем атын суарған.

Айналайын, Ақбұлақ,

Асыр салғам жағаңда,

Сенен артық өлкені

Бұл әлемнен табам ба!

Арудайын еркелеп,

Мың бұралған, Ақбұлақ,

Айдын көктен ғашық боп

Күнді ұрлаған, Ақбұлақ.

Сен болмасаң қыр гүлі

Ашылмайды, Ақбұлақ.

Саған деген құмарым

Басылмайды, Ақбұлақ!

Сенің келіп жағаңнан

Анам талай су алған,

Сенің келіп жағаңнан

Әкем атын суарған.

Айналайын, Ақбұлақ,

Асыр салғам жағаңда

Сенен артық өлкені

Бұл әлемнен табам ба!

Шексіз жатқан жерімді

Сүйіп келіп жатасың,

Бойындағы барыңды

Үйіп беріп жатасың.

Тынбай кезсем даламның

Атырабын, Ақбұлақ,

Тұнығыңа ойымды

Батырамын, Ақбұлақ.

Сенің келіп жағаңнан

Анам талай су алған,

Сенің келіп жағаңнан

Әкем атын суарған.

Айналайын, Ақбұлақ,

Асыр салғам жағаңда

Сенен артық өлкені

Бұл әлемнен табам ба!

Той болушы еді бұл маңда.

Сақталушы еді сыбаға,

Сапарға кеткен ұлдарға,

Наурыз айы туғанда.

Наурыз, наурыз, күн игі!

Күні игі жердің – түрі игі.

Бауыры жылып науат-қар,

Бабымен ғана жібиді.
Шашылып ырыс шанақтан,

Шақырып бір үй бір үйді,

Шаттанушы еді бір игі.

Осынау игі кең жерге,

Наурыз айы келгенде,

Наурыз тойын бергенде,

Көрмегендер де – арманда,

Арманда – оны көрген де.

Келіп ем өмір – орманға,

Наурыз айы келгенде.

Мөлдір бұлақ ағады.

Былдыр-былдыр бал құрақ,

Көмкереді жағаны.

Саялайды құрақта.

Отырады жағада,

Шомылады бұлаққа.

Мөлдіреген су алып.

Тұнығынан шопан да,

Тұрады қой суарып.

Бар-ау қызық мінезі.

Еліктейтін секілді

Адамға да бұл өзі.

Лайлана қалады.

Тереңінен су алса,

Күлім-күлім қағады.