Улану.
Жүрек гликозидтерінің мөлшерін асырғанда ағзаулануы мүмкін.
Белһлері:
брадикардия, аритмия (экстрасистолия, жүрекше қарынша
бөгеті, қарынша және жүрекше жыпылықтауы) қүсу, лоқсу, көз көруінің
нашарлауы, сандырақтау, галлюцинация (елестеушілік), тырысулар және
АҚ-ң төмендеуі. Жүрек қызметі тоқтауынан адам өліміне алып келуі мүмкін.
Жәрдем:
прапаратты доғарып, жүрек гликозидтерінің антагонистерін
(унитиол); калий препараттары (калий хлориді - к/т; панангин -
ішке);
ЭДТА динатрий (кальций ионын өзіне байланыстыру үшін); антиаритмиялық
дәрілер (лидокаин, дифенин, амиодарон және т.б., атриовентрикулярлы
бөгетте және айқын брадикардияда - атропин) белгіленеді.
Жүрек гликозидтері қандағы калий ионының концентрациясын
төмендететін дәрілермен (тиазидті диуретиктер, кортикостероидтар) бірге
қолданғанда, кардиотоникалық әсері күшейеді.
Жүрек гликозидтерінің
биологиялық стандаргизациясы:
белсенділігін
бағалау қүрбақада (кейде мысықтарда) жүргізіледі. Дәрілік шикізаттар мен
көптеген препараттардың (галенді, жаңа галенді және т.б.) белсенділігін
биологиялық стандартизациямен анықтайды. Бұл жағдайда жүрек
гликозидтерінің белсенділігін ҚӘБ (қүрбақаның әсер бірлігі) белгіленеді.
1 ҚӘБ - систолада жүректің тоқтауын шақыратын стандартты препараттың
ең аз мөлшеріне сәйкес келеді. Бөлсенділігін стандартты препаратпен
салыстырылады.
Бейгликозидті (стероидты емес) кардиотоникалықдәрілер.
Жүрек
жүмысын күшейтетін дәрілерге сонымен қатар адреномиметиктер,
дофамин, метилксантиндер және глюкагон жатады. Бірақ жүрек-қан тамыр
жүйесіне жанама әсері (тахикардия, аритмия және т.б.) көп болғандықтан,
кардиотоникалық дәрі-дәрмек ретінде қолданылуы шектеулі. Әсер ету
механизміне қарай келесі топтарға жіктейміз:
Достарыңызбен бөлісу: 
