Мұғалім сыйы
«Астана» К.Салықов
Жер емес шығар аяғын адам баспаған
деуші едім қайтем, менсіз де жазар басқа адам
Аттанар кезде Алматы жаққа сен бүгін,
Жаныма толы жыр артып бердің Астанам.
Болар ма артық арналса саған әр күй, ән
Ұрпаққа үлгі жан ұям, менің сән ұям.
Ығымен емес тігімен өрлер ғасырға,
Арнасы сырлы, Арыны жырлы Дариям.
Безбендеп бағып Батыс пен Шыңыс шамасын,
Теріскей тұстан тепсінге, желден Панасың.
Елімнің Мысыр шаһары қып қаққан қазығын
Қазақтың ұлын демеймін қалай Дара - Шың.
Дәнекер қылса алты әлем құрлық арасын,
Демеймін қалай қазақтың ұлын Дана-Шын!
Өзгеге сені Өнеге етпей қайтейін,
Өмір мен өлең өзіңнен тапса Жарасым!
Киелі жол ғой жұмаққа барар жырақтық,
Сонда да саған басылар емес бір аптық.
Ел кезіп сірә, есі бар пенде несі бар –
Ерлері жерін жатса егер мұндай жұмақ қып.
Ерлері жерін жұмақ қып жатса жыр тұнған,
Мың қосшы жанға қашанда қажет бір Сұлтан.
Даламда шаңырақ көтерсе әлі мың қала,
Астанам, сенің биіктей түсер нұр-тұлғаң.
Неге де керек күңкіл сөз, сылтау, нелер сын,
Қамқорың Алла, қанатыңнан халқың демесін,
Әлі сен талай Есілдей ерке күй шертіп
Сын туса сырттан, Абылайдай айбат шегесің.
Жанарға тұнып, жиналып бүкіл нұр біткен,
Даналық пенен Даралықты мұндай кім күткен.
Өзегімді жарып, Өнерім сөйлеп бергенде,
Сәулетің менен Келбетіңе де тіл біткен.
Тектіге тән қып Тақылеті мен Тәрізін,
Жазамын саған жарқын бір сәттің әр ізін.
Бет алып күнге бой түзей берші Гүл-қалам,
Ақ бұлттардан сипап мәрмәр сынды қауызын.
|