Ғұндар – II-IV ғ. өмір сүрген ежелгі көшпенді халық. Тарихшылардың пікірі бойынша ғұн империясы батыстағы Альпі мен Балтық теңізінен бастап шығысында Каспий теңізіне дейінгі жерді алып жатқан. Оның тіршілік етуі Еуропа халқы үшін маңызы зор еді.
Алғашында ғұндар оңтүстік Байкал маңында тіршілік етіп, мал шаруашылығымен айналысты. Олар көбінесе жылқы өсірумен әуестенген.
Ғұндарда тұрақты баспана болмады, олар өз мал-жандарымен бірге қоныс аударып отырды және киіз үйлерде тұрды деп айтылады. Ғұндардың қоныс аударып отыруы жайылым өнімділігінің аздығына байланысты. Олар малдарына азық іздеу үшін үнемі қоныс аударып отырған. Алайда, ғұндардың бөренеден жасалған үйлері туралы дәлелдейтін еңбекті еске түсіріп кету қажет (V ғ. византиялық дипломат және тарихшы).
Климаттың ғаламдық өзгеруі нәтижесінде Еуропа халқы ғана емес, сонымен бірге Орталық Азия халқы да көшпелі тіршілікке көше бастады. Ертеде көптеген халық, сонымен қатар ғұндар да өз аумақтарынан тыс жерлерге соғысқа аттанатын. Көшпенді мал шаруашылығымен айналысқаннан кейін оларға мал бағу үшін көп жер қажет болды. Б.з.д. ІІІ ғасырдың соңында ғұндар Қытайдың солтүстік-батыс шекарасына жиі шабуыл жасап тұрды. Күш-жігері мол және дарынды қолбасшысы Модэ ғұндар тайпасын біріктірді. Көршілес халықтардың бір бөлігін бағындырып, Модэ Қытай империясын өзімен «бейбітшілік және туыстық» шартын жасауға мәжбүрледі. Бұл шартқа сай Қытай империясы ғұндарға алым-салық төлеуге міндетті болатын.
