Шәкәрім Құдайбердіұлы: " ... 1723 жылы қазақ, қалмақ болып жиылып соғысқанда, қалмақтың басшысы Себан Рабдан қазақтың көбін қырып, қалғанын қуып жіберген. Сонда қазақтар аш-жалаңаш, жаяу шұбап бір көлдің басына келіп, көлді айнала сұлап жатыпты. Сонда бір ақсақал кісі айтыпты: " Балалар, адам бастан кешкен жақсылықты қандай ұмытпаса, жаманшылық көргенін де сондай ұмытпау керек. Біздің бұл көрген бейнетіміздің аты "Ақтабан шұбырынды, Алқакөл сұлама болсын",-дейді.Оның мағынасы "табанымыз ағарғанша жаяу жүріп, көлді айналып жатқан күн" дегені!,-деп жазған. Ел басынан кешкен осынау қайғы-қасірет әйгілі "Елім-ай" әнінде көрініс тапқан.Бұл əңгіме 1722 жылы біздің Орта жүз қазағы Сырдария бойында жүргенде болған анық іс. Біздің қазақ қалмақтан жеңіліп, «Ақтабан шұбырынды» болғаннан бір-ақ жыл бұрын. Қалқаман – Мамырдың ісіне ескі қазақтар теріс көзімен қараса да, осы күнгі көңілінің көзі ашықтар жазасыз екенін біліп, дұға қылса керек.
Достарыңызбен бөлісу: |