ласып, үйлесіп келуі. Бірінші
буында еріндік дауыстылар (о,
ө , ү, V) келіп, екінш і буында
езулік (е, ы, і) әріптері жазылса
да, е кп ін д і буындағы езулік
е р ін д ік д ы б ы сқа айналады.
Ү ш ін ш і буы нда да е р ін д ік
дыбыстың әсері болады. Мыс.,
дөң-гө-лөк, бө-дө-нө, жү-мұр,
үндө-мө.
ЧҢДІК ДАУЫСТЫЛАР
-ерін
қатысына қарай дыбыстардың
айтылуы. Е.д. айтқан кезде ерін
д ө ң ге л е н іп ,
с ү й ір л е н е д і.
Сингармонизмді, оның ішінде
ерін үндестігін танып-білуде мәні
зор. Е.д.:
о,
ө,
ұ, ү, у.
ЕСІМ
- затты немесе адам-
ды , құб ы л ы сты атау үш ін
қолданылатын сөз немесе сөз
тіркесі. Есімнің сөз типі ретіндегі
ерекше белгісі -есімніңатаулық
яғни номинатйвтік қызметі, есім
б ір н ә р с е н ің атауы болып,
сейлемде белгілі рөл атқарады.
Тіліміздегі есімдер семантикалық
және грамм атикалы қ сипаты
жағынан қарастырылады, олар-
дың бір саласы - адам атаулары,
екінш і саласы адамнан өзге
жан-жануарлар мен заттардың,
қүбылыстың атаулары болып
бөлінеді.
Тілдің морфологиялық жағы-
нан дамуында, Е. септеу түлға-
ларымен ерекшеленеді. Е.-нің
басқа сөз типтерінен айырма-
шылығы: оның зат атауы болуы
6—750
81
Достарыңызбен бөлісу: 
