(жалғамалы тіл д ер). А .т .-ге
түркі, банту тілдері жатады. Бұл
тіл д е р ге тән е р е кш е л ікте р :
аффикс арқылы сөз жасау және
сөз өзгерту жүйесінің дамуы,
фонетикалық заңдылықтарға
қайш ы алломорф изм құб ы -
лысының болмауы; септеу мен
жіктеудің ортақ түрінің болуы;
аффикстердің грамматикалық
мағынасының түрақтылығы мен
алмасулардың (альтернация-
ның) аз кездесуі.
АГГЛЮТИНАЦИЯ ТЕОРИЯ-
СЫ - үндіеуропалық флективті
түлғалардың шығу тегін анық-
тайтын теория (Ф. Бопп, 1833).
А.т. етістікгің жіктік жалғауы мен
за т е с ім н ің с е п т ік жалғауы
есімдіктердің түбірге жалғануы
нәтижесінде пайда болғанын
болж ам дайды .
К е зд е с е тін
те о р и я л ы қ қа й ш ы л ы қта р ға
қарамастан бүл теория маңы-
зын жоғалта қойған жоқ.
АГЕНС (лат.адепв - әрекет)
- сөйлемдегі қатынасушының
т и п т ік сем антикалы қ м інез-
демесі (рөлі). «А». терминімен
іс-әрекетті жасаушы адамды
белгілейді. Номинативті тіл-
дерде А. бастауыш болады,
мыс.: «Асан мектепке барады»,
«Асан кесені сындырды» немесе
пассивте-агенттік анықтауыш
болады, мыс.: «Асанның кінә-
сінен кесе сынды». Эргативті
тілдерде А. екі валентті етістік-
терде ерекше селтік-эргатив
арқылы, ал бір валентті етістік-
терде - номинатив арқылы анық-
талады. Аюгивті ті/щерде А. етіс-
тіктің арнайы (активті) септелуі
арқылы көрініс табады.