А в стр а л и я н ы ң
ж е р г іл ік т і
тұрғындарының тілі (папуас-
тардың мириам және Тасмания
тілінен белек). А. т.-нің шығу тегі
анықталмаған. Бұл тілге 500-
600 тіл жатады. А. т.-не 12 жеке
тіл және 16 тіддік топ кіреді. А.т.
барлығы да жалғамалы (агглю-
тинативті), эрга тивті тілдер
болып табылады.
АВСТРОНЕЗИЯЛЫ Қ Т ІЛ -
ДЕР - Малай архипелағы (Индо
незия, Ф ил иппин), М алакка
жарты аралында, Үндіқытайда,
Океанияда, Мадагаскар ара
лы нда, Т айвань аралы нда
таралған. А.т. саны 800-дей, ал
сөйлеушілер саны - 250 млн.
адамға жуық. XIX ғ. бастап А.т.
4 тармаққа бөлінеді: индонезия-
лық, полинезиялық, меланезиялық
және микронезиялық. Соңғы
аталған 3 тілді «Океания тілдері»
деп де атайды. А.т. полисил-
лабикалық тілдерге жатады,
түбір морфемалар көбінесе екі
буыннан қүралған. Сөзжасамдық
тәсі/щерден аффикстерді (пре
фикса) қолдану, редупликация
ж ә н е
с ө зд е р д і
б ір ік т ір у
кездеседі. Оңтүстік-Шығыс Азия
елдерінде (чам, малай, ява,
буги, бали, тагал т.б.) үнді, араб
жазуы қолданылады. Әдеби А.т.
латы н ж азуы ке ң т а р а ға н .
Алғашқы рет А.т. В.Гумбольдт
зерттеген (1836-39 жж.).
АВТОР СӨЗІ -Төл сөзді де,
төлеу сөзді де жеткізіп, оған
түсінік беретін сөйлеушінің өз
сөзін А.с. дейді. А.с. төл сөздің
кімнің сөзі екенін, кімге қара-
тылып айтылатынын, қандай
ж а гд а й д а
а й ты л ға н д ы ғы н
белгілеп түрады. А.с. жазылуда
тыныс белгілері арқылы ажыра-
тылады. Төл сөз бен А.с. «де»
(деді, деп, дейді, деген, деген-
дей) көмекші етістігі арқылы
байланысады.
АГВАН Ж АЗУЫ (ка в ка з -
албан жазуы) — V—IX ғғ. Агвания-
д а ғы
(н е м е с е
К а в ка з д ы қ
А л б а н и я д а ) Д а ғы с т а н мен
Әзірбайжан христиан ш іркеу-
лері пайдаланған жазу түр і.
А.ж.-дағы алфавит 52 әріптен
құралған. Бүл жазу лезгин тіліне
ж ақы н д е ге н пікір бар. А.ж.
толық зерттеліп оқылмаған.