ДИ А-ДИА
Д. - тілдік араласудың табиғи
түр і. Оның генетикалы қ те гі
ауызекі сөйлеуден басталады.
Д.-тың ақпараттық толық болуы
интонациямен, ыммен, мимика-
мен де қамтамасыз етіледі. Д .-
қа сөз үнемдеу принципі тән
болады.
Көркем әдебиетте Д .-ты ң
стилистикалық ерекшеліктерін
жазушының жеке стилі және
жанрдың ақпараттық-эстетика-
лық нормалары анықтайды.
Д .-т ы ң сы ртқы ф ормасы
(сөйлегдцердің кезекгесіп жұмса-
луы) философиялық-публисти-
калық жанрға тән болады, мыс.:
Платонның, Галилейдің диалог-
тары, қазіргі дискуссиялар мен
интервьюлер.
ДИАТЕЗА
(грек, diathesis -
орналасу) - сөйлемдегі етістік
л е кс е м а л а р ы н ы ң (с у б ъ е кт,
объект, адресат т.б.) рөлі мен
қызметі (бастауыш, толықтауыш)
а р а сы н д а ғы
с ә й к е с т іл ік .
Мысалы: «Бала есікті ашты»
деген сөйлемде «ашты» етісті-
гін ің Д .-сы «бала» сөзі - іс -
әрекеттің субъектісі, бастауыш,
атау түлғасында тұр; «есікті»
деген сөз іс-әрекеттің объектісі,
толықтауыш табыс септігінде.
Ал «есік баланың көм егім ен
ашылды» д е ге н с ө й л е м д е
«ашылды» е т іс т іг ін ің Д .-с ы
б а сқа ш а болады : « е сік» -
о б ъ е кт,
б а ста уы ш ,
атау
септігінде; «баланың көмегімен»
- субъект, толықтауыш, көмек-
тес септігінде түр.
«Д». термині XX ғ.-ды ң 70-
жы лдары нда А .А .Х олодович
енгізді. Д. етіс ұғымынан өзге-
ше. Д. ұғымы универсальды
болып есептеледі.
Достарыңызбен бөлісу: