Салқынбай А., Абақан Е. с

СТР-СТР
адамның  өзі.  С.  басқаға  беріл- 
мейді,  өэгертілмейді,  тартылып 
алынбайды».  XIX  ғ.  С. -  қоғамға 
бейііу/щелудің тілдік кэдэалы деген 
түсінік  пайда  болады  (А.Собо- 
левский). XX ғ.  50-70 жж. ғылым 
тарихы  мен  таным  тарихының 
дамуына  байланысты  ғылымға, 
өнерге  және  тілге  ортақ  С.-дің 
жалпы түсінігі қалыптасады. Оңда 
С. -  «ойлау, дүниетану С.» ретін- 
де  қабы лданды .  М акс  Борн 
(1953)  берген  анықтамада  С. 
«адам  әрекетінде,  оның  ішінде 
ғылымда  да  болатын  ойдың 
жалпы  тенденциялары  (бағыт- 
тары),  олар  өте  баяу  өзгереді 
және  өзіндік  бір  идеялары  бар 
философиялық негіздерді жасай­
ды».  Ойлау  С.  -   өнерде  де, 
ғылымда да бар нәрсе.
Қазақ  тілінің  стилистикасы 
«стиль дегеніміз -  өмірдің белгілі 
бір  саласы нда  қолданылуда 
танылып,  тарихи  қалыптасқан 
тілдік  тәсілдердің  жүйесі»  деп 
анықталады да,  қазақтың жалпы 
ха л ы қты қ  т іл ін ің   стильдерін 
ауызекі сөйлеу стилі және кітаби 
жазу стилі деп екіге бөліп, кітаби- 
жазу  С.-ін  іс-қағаздары  С.  және 
ресми  С.,  публицистикалық  С., 
ғылыми  С.,  көркем  әдебиет  С. 
деп  бөледі.  Стиль  ең  алдымен 
қолдануда өзіндік ерекшеліктері, 
айырым  белгілері  бар  тілдік 
элементтер жүйесі немесе әдеби 
тілдің  өзіндік  қүрамы,  грамма-
тикал ық түлғалары бар саралан- 
ған бөлігі.  Қазақтілінің С. жүйесін 
М .Б а л а қа е в, 
Е .Ж анпейсов, 
М.Томанов, Б.Манасбаев,  Р.Сыз- 
дықова,  С.Исаев,  М.Серғалиев 
т.б. ғалымдар зерттеді.

жүктеу/скачать 13,56 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: