грамматикалық мағына өзінің
қалыпты (стандартты) көрінісін
табатын тілдік белгі. Әр түрлі
тілдерде Г.т. өз көрінісін аф
фикс, ф онемалық ке зе кте с у
(ішкі флексия), екпін, қайталану
(редупликация), көмекші сөз-
дер, сө з тә р тіб і, интонация
арқылы табады. Сөздері түрле-
нетін тіл м о р ф о л о ги я сы н д а
белгілі сөз табының сө зд е р і
үнемі ж үйелі ө зге р іс ке түсу
нәтижесінде морф ологиялы қ
тұлғаға айналады, олардың бір
н е м е с е б ір н е ш е м о р ф о л о -
гиялық мағынасы болады. Мыс.:
оры с т іл ін д е гі е с ім н ің атау
с е п т ігін д е гі көпш е тү л ға с ы ,
етістіктің осы шақтағы I жақты
жекеше тұлғасы, сын есім нің
ш ырай т ү р л е р ін ің т ү л ға с ы ;
қазақ тіліндегі жіктеу есімдігі,
көмектес септігі толық мағы-
налы сөзден Г.т. айналған.
Ө з ге р іс к е т ү с к е н с ө з д ің
барлық түлғалары оның пара-
дигмасын қүрайды. Морфоло-
ги я л ы қ тұл ға л а р д ы ң с и н те -
т и к а л ы қ (қа р а п а й ы м ) ж ә н е
аналитикалық (күрделі) түрлері
болады. Олар не гізгі сөз бен
көмекші сөз арқылы тіркесіп, бір
сөз ретінде жүмсалады, мыс.: