ал авторы қуғынға ұшырап, талай реттүрм еге қамалды. Алайда бүл акыи-
ды мойытпады, ол өзінің әдеби-көсемсөздік қызметін сол күйінде болссііді
түрде жалғасты ра берді. Бұл кезенде ол «Бақы тсы з Ж амал»
романын
(О рынбор, 1910), «Азамат» (О ры нбор, 1913), «Терме» (О ры нбор, 1915)
деген ж инақтары н шығарады. 1913 жы лдан бастап О ры нборда түракты
тұрып, Ахмет Байтұрсыновпен бірге «Қазак» газетін шығарады.
«Бақытсыз Ж амал» — уақыты жағы нан бірінш і ж азы лған к а зак ром а
ны. Онда патриархаттық-рулық ғұрыптар мен соқыр сенімдердің құрбаны
болған қыз — Ж амалды ңауы ртағды ры суреттеледі. Сонымен бірге роман-
да туып келе ж аткан ж аңалы қты ң өшіп бара ж атқан ескілікпен тарты сы ,
жас ұрпақ көзқарастары ны ң ғасы рлар бойындағы негіздерді ж ақтауш ы -
лармен қақты ғыстары көрсетілген. Роман ж астарды ң бойы нда еркіндік
сүйгіш идеялардың туындау үрдісін ашып көрсетуімен де тартымды.
М. Д улатов орыс ж ән е шетел класси ктерін ің (П уш ки н, Л ерм онтов,
Ш иллер, Т оқай) б ірқатар туы нды лары н аударды . Д улатовты ң к а за к
көсемсөзін дамытуға да коскан үлесі баға ж еткісіз.
Сұлтанмахмұт Торайғыров (1893-1920) - т ә у е л с із д ік ісіне, халы кты ң
прогресс пен мәдениет жолымен дамуына зор үлес қосқан ақын. Ол өткір
сыни бағыттағы, әділетсіз өмір бет пердесін ашатын, надандык пен қараң-
ғылықты түйрейтін туындылар жазды. Торайғы ровты ң пікірінш е, халы к
өз тағдырын өзі жасайды, бұл үшін оған үйқыдан ояны п, ілгері жүру ж әне
баска халықтар сиякты даму керек. О тарш ы лды ққа қарсы күрескен бау-
ырларына ы нты м актасты книет корсете отырып, С. Торайғы ров «Таныс-
тыру» деген поэмасында (1918) Дулатовты, Байтұрсы новты, Бөкейханов-
ты «күн», «таң», «ай» деп атайды.
Сұлтанмахмүт казак әдебиетін оның көркемдік-эстетикалық дамуы тұрғы-
сынан байытгы. Бұлармен катар ол казак әдебиеті үшін ж аңа жанрларды
калыптастыру мен дамыту ісінде біраз іс тындырды. Оның өлеңмен жазылған
«Қамар сұлу», «Кім жазыкты» романдары, «Адаскан өмір», «Кедей» поэмала-
ры, лирикалык өлендері, көсемсөздік, сын макалалары оның көркемдік
ізденістерінің сан кырлы жөне жан-жакты болғанын ашып көрсетеді.
Ү гіттік -ұ р ан ш ы л ө л ең д ер ш ең б ер ін ен
шығып, ол табиғат ж әне адамның ішкі дүниесі
туралы терендігі мен көркемдігі жағынан та-
маша л и ри кал ы қ ө л ең д ер туғызды. Оның ірі
туындыларында өз бойы на ж аңа қоғам ды к
көзкарастарды біріктірген кейіп кер бейнесі
көрінеді. Ақын әлі де феодалдық-патриархат-
ты қ негіздердің шырмауында қалып, караңғ-
ылық пен надандык күн кеш кен казақ қоғамы
дамуы ны ң өткір әлеум еттік проблем алары н
ашып көрсете білді («Кім ж азықты»). О ны ң
уакытты, дәуірді ф и лософ и ял ы қой елегінен
өткізуге құры лған п оэм алары ли р и кал ы к -
публицистикалы қ поэм а ж анры ны ң ж аңа да
ж аркы н үлгілері болды. Қ азақ әдебиетінде
Абай негізін қалаған реалистік өнердің ж оға-
ры үлгілерін біз Сұлтанмахмұттың шығарма-
шылығынан таба аламыз.