Қордабаева Бақыт, 11 сынып оқушысы

№ 43 ЖББМ

егемендігі мен аумақтық тұтастығын қорғау...

ҚР Президенті Н.Ә. Назарбаев
Ғасырлар көшінде ақ білектің күшімен, ақ найзаның ұшымен қасық қаны қалғанша «жанынан арын» артық көретін қайсар халқымыз өзінің «арыстандай айбатты, жолбарыстай қайратты» ер жүрек ұлдары мен «Шығыстың қос жұлдыздары» Әлия мен Мәншүктей табанды да намысты қыздарының арқасында жарқын тәуелсіздікке қол жеткіздік. Бүгінде ұлттық тұтастығымыз бен мызғымас бірлігіміздің арқасында абыройымыз асқақтап, көгімізде бейбітшілік пен жасампаздықтың көгілдір Туы желбірейді. Күлімдеп Тәуелсіздіктің жиырмасыншы таңы атты!

Сонау қадым заманнан бері азаттықты аңсаған қазақ деген халықтың басына қауіп бұлты үйірілді. Ұшқан құстың қанаты талар атақоныс-атамекен үшін қайсар ерлер түнде ұйықтамады, күндіз отырмады. Туған жердің бір пұшпақ жері үшін жауларға ойдағыдай тойтарыс беріп, одан кейінгі келешекке көздің жауын алар жауһар сәулеті мен сарқылмас дәулетін мұра еткен орта ғасырлар кезінде қанды қол Шыңғысханның шапқыншылығында батыр шаһар Отырары күйресе де, өзінің кіршіксіз адалдығымен, ерге лайық мінезімен, ісімен тарих беттерінде алтын әріптермен есімдері сақталатын Қайыр хандай билеушісі бар ел қиямет-қайым күндердің бұдан да зор ауыртпашылық кезеңдері алда екендігін білмеді.

Қайғы мен қасіреттің, жабыққан көңілдің, ащы жас пен кіндік қаны тамған туған жеріне деген қимастықтың, жауына деген ызаның, қонысынан қол үздірген жауыздыққа деген жүректі кернеген кектің, көзге күйік болған қанішерлерден күшіміз үстем түсіп, олардың көздерін жойып, бір тудың астында тізе қостық. Ат үстінде жүрген азапты күндерде де азаттық пен бейбіт өмірді аңсаған қазақ халқы «Ақтабан шұбырынды, Алқакөл сұлама» заманында жоңғардай айдаһардың отты аузына табандылық көрсетіп, жұтылмады. Иә, бұл халқымыздың елдігін жоғалтпау жолындағы үлкен бір жеңісі еді. Алайда осы бір тарихтың, уақыттың өзі жіберіп тұрған сынақта «халқым, елім, жерім» деген рухы мен күші тасқан асқан батырларымыз — Қанжығалы Бөгенбай, Шапырашты Наурызбай, Шақшақұлы Жәнібек секілді ерлеріміз осынау ұлы ерегісте кеуделеріндегі шыбын жандары шыққанша еш беріспеді. Олардың біздерге аңыз болып жеткен тағылымды батыл істері – зор өнеге, өмірлік тәжірибеден жинақталған бағалы сабақ, құнды шежіре.

Жау жағадан алған сәтте, яғни Екінші дүниежүзілік соғыс кезіндегі біздің Қарулы Күштеріміздің ерлігі де өзінше бір ұмытылмас тарих. Қазақстаннан майданға миллиондаған адам аттанып, оның 600 мыңнан астамы оралған жоқ. Отан үшін намыс пен жеңіске тырысқан қазақстандықтар: аттары аңызға айналған 2 мәрте Кеңес Одағының батырлары – Бауыржан Момышұлы, Талғат Бигелдинов т.б. халық мақтаныштарының ерліктері – бүгінгі ұрпақ үшін өнеге, қазіргі Отан қорғаушылар үшін тарих.

Осындай білекті де жүректі ұлдардың ізін жалғап, Отанның тыныштығын қорғап жүрген егемен Қазақстанның Қарулы күші – біздің мақтанышымыз. Шекара аймағын күндіз-түні қорғап жүрген олар қазақ елінің қауіпсіздігіне кепілдік береді, оны біз арайлаған әрбір таңның тыныштықта атқандығынан көріп отырмыз.

Әрбір елге өздерінің Қарулы Күштері – қоғамдағы бірліктің, аумақтық тұтастықтың, шаңырағы шайқалмас тәуелсіздіктің, егемендіктің, елдіктің, бостандықтың, қауіпсіздіктің, мемлекеттіліктің кепілі. Тәуелсіз Қазақстанның патриоттық рухы зор Қарулы Күштері тамырын тереңге жайған алып бәйтеректей елестейді. Олай деуіме елімізде Қарулы күштерге байланысты қолға алынған іргелі құжаттар мен іс-шараларды атап өтуге болады. 1992 жылы 7 мамырда Қазақстан Президенті Н.Ә.Назарбаев «Қазақстан Республикасы Мемлекеттік Қорғаныс комитетін Қазақстан Республикасының Қорғаныс министрлігі етіп қайта құру туралы», «Қазақстан Республикасының Қарулы Күштерін құру туралы» жарлықтарға қол қойды. Бұл күн Қазақстанның дербес Қарулы Күштерінің құрылған күні болып қалды. ҚР-ның Қарулы Күштеріне бас болатын ҚР-ның Президенті – Жоғарғы Бас қолбасшы, ал тікелей басқару тізгіні – ҚР-ның Қорғаныс министрі болып бекітілген.

Қазіргі Тәуелсіз Қазақстанның Қарулы Күштері айтарлықтай жоғары дәрежеде. «Ер қаруы – бес қару» дегендей, Қарулы Күштердің, басқа да әскерлер мен әскери құрылымдардың басты мақсаты – елді сыртқы агрессиядан және басқа да соғыс қатерлерінен қорғау.

20 жылдар ішіндегі қалтарысы мол, қатпарлы шежіресінде ҚР-ның Қарулы Күштері зор табыстарға жетіп, алыс-жақын елдерге танымал болды.

Мен әскери күшіміздің бақытты болашағында өнегелі істер мен бейбіт өмірдің ұзағынан боларына кәміл сенемін! Тәуелсіз Қазақстанның Президенті мен халқына адал қызмет етемін!

Лифанов Сергей, 8 класс,

СШ-гимназия 94
О военной доблести как основе мира и благополучия
Современный глобальный мир изменил многие понятия, отношение к событиям и фактам, приблизив то, что казалось очень далеким и изменив смысл того что рядом. Патриотизм тоже не избежал влияния современности, в которой и музыка, и литература, да и многое другое уже не характеризуют культуру стран и народов, а, преодолев притяжение национальных традиций, могут быть востребованы в любой точке мира.

Однако это не означает, что патриотизм как личное чувство и настрой также становится историческим наследием – примером воинской доблести и гражданского долга. Патриотизм – это не что иное как любовь к Родине, и будучи простым и естественным чувством, так или иначе, присутствует в сознании каждого человека. Вспоминается фантастический рассказ американского писателя Г. Диксона, главный горой которого долгое время расхваливает какое-то далекое, никому не известное место, как самое лучшее в мире. И в итоге выигрывает спор у более молодого коллеги, поставившего под сомнение возможность того, что маленький городок и деревня, о которой никто не знает, могут быть лучше и интересней известных стран, курортов или мировых достопримечательностей. Инопланетянин - бесстрастный арбитр спора в рассказе Г. Диксона, выносит свой вердикт, говоря: «Да – лучшее место в мире, это родной дом».

Исторически сложилось, что воинская служба многие столетия была символом патриотизма, а военные подвиги его высшим проявлением. В этом сложно усомниться, однако и отношение к армии в современном мире, и ее роль также подверглись изменениям. Уважительное отношение к военной доблести одинаково присуще практически всем культурам древности. По этому поводу возможно привести бесчисленное множество примеров, когда участие в военных действиях, военных турнирах или овладение какими-либо боевыми навыками было условием взросления, давало возможность участвовать в общественной и политической жизни и много другое. Основатель Римской империи Гай Юлий Цезарь, будучи как дальновидным политиком и военным стратегом, так и неприхотливым войном, огромное внимание уделял армии. Цезарь требовал от войска беспрекословного повиновения и порядка и держал его в постоянной готовности к внезапному выступлению. Исторические хроники отмечают, что в бою он ценил только мужество и никогда не награждал воинов за знатность рода или богатство. Самой распространенной его наградой было красивое оружие, которое легионеры даже боялись потерять в бою. Он обращался к ним не «воины!», а «соратники!» Историки упоминают, случай, когда взбунтовавшийся легион, потребовал увольнения, он был тут же распущен. После этого Цезарь обратился к ветеранам, назвав их «граждане». Солдаты закричали, что они – его воины и последовали за ним в Африку, несмотря на сокращение на треть обещанного им вознаграждения. Когда началась гражданская война, центурионы всех легионов предложили ему снарядить по всаднику из своих сбережений, а солдаты обещали ему служить добровольно и без жалованья.

Конечно, война перестала служить эталоном гражданской зрелости, однако армия продолжает оставаться условием мирного развития государства и его граждан. Слово «армия» происходит от латинского корня «armo» - вооружаю, что, мне кажется, изначально указывает, на то, что ее функция охранительная и государственная политика мира, взаимопонимания и диалога, не может быть реализована без профессиональной армии.

В условиях мира армия становится гарантом неприкосновенности территории государства, сохранности его границ и защиты от нападения со стороны агрессивных государств или надгосударственных образований. Это одинаково актуально как для государств с многовековой историей, так и для молодых независимых государств, таких как Независимый Казахстан. После обретения Независимости начинает свою историю и новая казахстанская армия. Вооружённые силы Республики Казахстан были созданы указом президента Республики Казахстан Нурсултана Назарбаева 7 мая 1992 года. В настоящее время казахстанская армия переведена на трёх-видовую структуру: Сухопутные войска, Силы воздушной обороны и Военно-морские силы.

В наши дни вопрос об армии в Казахстане продолжает оставаться значимым на фоне нарастания напряженности в различных регионах мира. Казахстанская армия – предмет особой заботы Президента Республики Казахстан, Лидера Нации – Н.А. Назарбаева, отметившего, что нужно «сделать всё необходимое, чтобы Вооруженные силы Казахстана в перспективе соответствовали мировым военным стандартам 21-го века. Они должны быть укомплектованы профессионалами, преданными своей Родине, оснащены современной техникой и вооружением, обучены новым тактическим приемам».

В тоже время, очень важно, чтобы военные подвиги казахстанцев – древних тюрков, батыров, солдат Великой Отечественной войны – составляли основу исторической памяти, сохранялись в памяти общества, служили предметом гордости, и, создав основу мирной жизни, оставили современникам место для лишь для «мирных подвигов».

Мағжан Әбілда,

133 мектебі
Асу-асу армандар
«Армансыз адам – қанатсыз құспен тең» деген ғой халқымызда. Кез-келген бала бүлдіршін шақтан болашағына жіті көз салып, арман-қиялға берілері хақ. Бірі – ұшқыш, бірі – ғалым, тағысын тағы... Ал, менің достарымның барлығы да футболмен қатты әуестенеді. Теледидар, ғаламтор арқылы аты бүкіл әлемге танымал жұлдызға айналған футболшы Рональдо Криштианотуралы көрсететін хабарларды, ойындарды іздеп жүріп оқып-көріп тамашалап мәз-мейрам боламыз. Бұл футболшының ерекше құдіреті, сиқыры бар секілді маған сезіліп тұрады. Бәлкім, бұл менің идеалым болар. «Ізгілікке, жақсылыққа ұмтылу деген адам бойындағы жақсы қасиеттердің бірі» дейді сынып жетекшіміз Гүлназ апай.

Қазіргі балалар теледидар, компьютер алдында көбірек отырады. Олар осындай ойындардан қазақ баласының жанын баурайтын ұлттық болмысқа тән қасиеттерді таба алар ма екен? Мен осындайда бір сәт таза ауада серуендеп не болмаса футбол ойнап, денемді суыққа шынықтырғанды күнделікті кәсібіме айналдырып алдым. Менімен бір үйде көрші тұратын Шерхан есімді досым екеуіміз үнемі бірнеше әлемдік деңгейдегі футбол жұлдыздарының бейнесі бар суреттерді жинап тамашалаймыз. Қазір далада қыс айы. Жердің беті аппақ қалың қарға оранған. Футбол ойнауға қолайсыздау болғанымен қолдан мұз айдынын жасап, сырғанақ ойнаймыз. Қыс айы осындай ойындармен қызықты.

В конце XIX начале XX века идея патриотизма вновь становится предметом особого внимания казахских мыслителей. Особым событием этого периода является присоединение Казахстана к России. В дальнейшем это присоединение казахов сопровождалось насильственным переходом в русское подданство. Данный переход в силу исторических обстоятельств носил, для казахского народа, весьма драматический, а подчас трагический характер.

В связи с этим хочется лишь подчеркнуть, что царизм, еще не успев закрепить свои позиции на границе с Казахстаном, начал издавать указы, решения, ущемляющие интересы казахского народа. Все это совершенно естественно вызвало протесты, возмущение политикой царизма. Яркой страницей этого периода является восстание Исатая Тайманова, народно-освободительное движение под предводительством Кенесары Касымова. Оно оставило глубокий след в истории Казахстана. Прежде всего, оно способствовало росту самосознания казахского народа, подготовило почву для развития демократической мысли в целом. А это уже само по себе было неоценимым историческим достижением. В плане стимулирования стремлений народа к свободе и справедливости. Вот в такой обстановке пришлось действовать поэтам и выражать всеобщий дух народа. Одним из таких поэтов был Махамбет Утемисов. В своих стихах он поднимал дух народа и призывал к мужеству и стойкости. Это мы можем увидеть в его произведении «Не надо хмуриться».

Все тяжелее ханский гнет,

Его пламенные стихи являются ярким подтверждением того, как он боролся за торжество справедливости и свободы. Дух патриотизма Махамбета до сих пор живет и является образцовым примером для подражания.

В нынешней, переходной ситуации в Казахстане, да и как в любом государстве особую значимость приобретает создание единой системы по патриотическому воспитанию всех поколений казахстанского народа.

В условиях преобразований, осуществляемых в обществе и в его военных организациях, выдвигаются качественно новые и более сложные задачи теоретического осмысления, дальнейшего развития и конкретизации важнейших аспектов деятельности по формированию у военнослужащих патриотизма, высокой гражданственности, чувства ответственности за судьбу Отечества, готовности к его защите. Решение данной проблемы не может осуществляться без тесной связи с процессами и явлениями, происходящими не только в нашем обществе, но и в мире в целом. Кроме того, необходимо учитывать изменения, которые происходят в Казахстанском обществе, сознании и чувствах представителей всех его слоев, групп и, прежде всего, молодежи. Большое значение в этом приобретает поиск и разработка принципиально новых подходов, реализация которых способствовала бы созданию качественно новых основ педагогической деятельности с молодым поколением, учитывающих систему его ценностей и интересов, соответствующим важнейшим тенденциям развития нашего общества в настоящее время.

Воспитание сильного духом и верой, обладающего твердой осознанной дисциплиной патриота своей Родины Республики Казахстан – вот конечная цель воспитания современного воина.

В предвыборной агитации Н.А. Назарбаев сказал: «В то время, когда вокруг звучат взрывы и автоматные очереди, когда гибнут дети и женщины, когда весь мир поражен терактами, в Казахстане царит мир и спокойствие. Это наша с вами заслуга. И это признано самыми выдающимися людьми в исламе, христианстве, иудаизме, буддизме, индуизме. Это признано Организацией Объединенных Наций. Трудно найти в современном мире такой пример взаимного уважения в многонациональной стране. Это величайшая ценность, и я искренне горжусь тем, что мы смогли стать таким примером».

Я, как патриот своей Родины, горда за нашего Президента, за многовековую толерантность своего народа, за детей, которые живут в таком прекрасном государстве!