5
Автор бейнесі – ғылыми мәтіндерде көпқырлы коммуникативтік-танымдық қызмет атқаратын және
субъект категориясына орай қарастырылатын өзіндік құбылыс.
«Автор бейнесінің» ғылыми дискурстағы жан-жақты көрінісі әлі күнге арнайы зерттеудің нысаны
болған жоқ [4, 90-б.]. Бұл тақырыптың маңыздылығы мынадан көрінеді:
біріншіден, авторды таным
субъектісі ретінде өздері жасайтын ғылыми әлем бейнесінен алып тастау мүмкін емес. Екіншіден,
ғылыми мәтінді ғылыми саладағы қарым-қатынастың негізгі тілдік өнімі деп қарасақ, оған қатынасушы
ретінде автордың өзіндік орны болады. Осы орайда автор адресат (оқырман) үшін жаңа ғылыми тұжы-
рымдамаларды тудырушы, жаңа білімді ғылыми дискурстың өзіне тән ерекшеліктері арқылы жеткізуші
әрі жалғастырушы, сондай-ақ белгілі бір ғылым саласы бойынша қызмет ететін тұлға ретінде көрінеді.
Ғылыми сұхбат автор мен оқырман арасында өрбитіндіктен, олар бір-бірімен әріптестік қатынас құрайды.
Ғылыми дискурс үшін адресант құрылымының күрделілігін аңғартатын жайттар баршылық. Бұл
күрделілік бір-біріне қарама-қарсы екі фактордан туындайды: а) ғылыми
тілдегі адресант бейнесінің
максималды объективтенуі, абстракциялық сипаты, авторлық «мен»-нің
жасырын көрінісі; ә) ғылыми
білімді нақты бір жеке тұлғалардың (адамдардың) жасауы, сол жеке тұлғалардың ойлау шығармашылы-
ғына ғылыми стильдің белгілі бір дәрежеде тәуелді болып келетіні. Егер жалпы ғылыми стильдің біржақ-
тылығын (бұл жерде – жақсыздығын) назарға алып,
соңғы факторға мән бермесек, онда ғылыми
баяндаудың өзі құрғақ, жансыз, «адам рухының» ешқандай сипаты жоқ тілдік құралдардың жиынтығы
болар еді. Сондықтан ғылыми мәтінді оны тудыратын жеке тұлғалардың шығармашылығынан тыс
қарастырудың өзі біржақты деп түсінеміз және бұл үрдісті қазіргі антропоөзектік бағыт та қолдамайды.
Ғылыми мәтіндердегі авторландыруды бейнелейтін тілдік бірліктердің үш тобы бары белгілі: 1) эго-
құрылымдар; 2) ментальді жай-күйді
білдіретін құрылымдар; 3) сөйлеу рефлексияларын білдіретін
құрылымдар.
Достарыңызбен бөлісу: