51. Прагматика туралы зерттеулер «Прагматика» терминін XX ғасырдың 30 жыл- дарыңда семиотиканың бір бөлімі ретінде Ч. У. Моррис енгізген болатын. Ол семиотиканы таңбалардың нысанга қатынасын зерттейтін семантика, таңбалардың өзара қарым-қатынасын зерттейтін синтактика жэне сөйлеушілердің таңбаларға қатынасын зерттейтін прагматика деп бөлген. Прагматиканың лингвистикалық зерттеу саласына айналуы Ч. С. Пирстің идеясымен байланысты сөйлеу актілері жайындағы логика-филологиялық жэне прагматикалық теориялардың ықпалымен 60-70 жылдары бастал- ды.
Алғаш Ч. Моррис еңбегінде сөз болған прагматика мәселелеріне А. ван Дейк, О. С. Москапьская, Р. Карнап сынды ғалымдар өз зерггеулерін арнап, прагматика теориясын дамытуға өзінше үлес қосты. Соынмен қатар, А. Баранов, С. Сухих, М. Мол- чанова т.б. зерттеушілер мэтінді прагматикалық түрғыда зерттеді. Олар авгордың объективті болмыс пен оның мазмұндык материалы- на катысын қарастырып, прагмалингвистикалық бағытты біршама дамытты.
Қазак тіл білімінде де соңғы жылдары прагмалингвистиканың алғышарттары қалыптаса бастады. Атап айтқанда, М. Оразов еөз семантикасының прагматикалық аспектісін, А. Алдашева публицистикалык терминдердің прагматикалық ерекшеліктерін, Б. Момынова газеттік лексиканың прагматикалық аспектісін, С. Ережепова орыс жэне қазак тілдеріндегі ресми-іскерлік стильдің прагмалингвистикапық аспектісін салыстыра зерттеді.
Орыс ғалымы Т. Г. Винокурдың сөзімен айтқанда, прагма- тика қазіргі кезде тіл қолданысы мен қызметінің коммуникативтік кырын барынша кеңінен дэйекті түрде айшықгап отырган сала бо- лып табылады.