Түрі: «Дара жол» бағдарламасы Көрнекілігі: Ақын туралы слайд, кітаптар көрмесі. Жүргізуші
Жүргізуші: Сіздің басты кейіпкер жайында көзқарасыңыз қандай? Мариям Хакімжанова
жүктеу/скачать 33,49 Kb.
|
| Жүргізуші: Сіздің басты кейіпкер жайында көзқарасыңыз қандай?
Мариям Хакімжанова: 1938 жылдың күзі. Жазушылар одағына бара қалған едім. Оң қанаттағы бөлмелердің бірінен күмбірлей шыққан қою дауыс естілді: «Жастық шақ бір жалын ғой, Ойнама, қайтып оралар....» Аз тұрдым да есік аштым. Кіл бір балауса дарындар жинала қалған екен. Дүр көтеріліп маған орын берді де, қайтадан тынышталды.Төрдегі стол басында отырған талдырмаштау жас жігіт, үзіліп қалған өлеңін жаңадан жалғады. Оның оқу шеберлігі сонша, өлең ырғағына өзі де әбден балқып, тыңдаушыларды да түгел ұйытып барады. Әдемі қоңыр дауыс кейде сәл бәсеңдете түседі де, енді бір сәт маңдайына төгілген қара кекілін сілке тастап, қайтадан биік екпінге көшеді. Мұндай кездерде қолжазбаға да көз тікпей аурақтана, бойын тік ұстап, шабыттана шалқиды. Әсерлі өлең жолдары өз көкірегінен күмбірлей құйылып жатқандай . Бейтаныс ақын сыршыл өлеңдерін оқып болды да, өткір көздерін толқындай төңкеріп, әркімге бір қарап қойды: « Қане, төрешілерім, кеңестеріңе бас ұрдым» дегендей. Енді манағыдай емес, мүлде жуасып қалған. Сөзді Қасым бастады: -Абдолла досым, өлеңдерің жақсы екен.Ал, оқымаздық өнерің өлеңіңнен де жақсы !... Байронға көп еліктеп барасың. Әрине, Байрон еліктеуге тұратын ақын. Бірақ өз бетіңді жоғалтпа, інім. Абдолла өлеңдерін мақтай отырып, өзгелер де әлгі кеңесті құптады. Ақын күреңіте басын изеді. Абдолламен алғашқы дидарласумен осындай бір достық кеңес үстінде болған еді. Сол кіршіксіз кеңес ақынға ой салғандай, кейін ол азаматтық лирикалардан бой көрсете бастады. Бұдан былай біз Абдолламен оқырмандар бас қосқан жиындарда жиі кездесетін болып алдық. Оның оқушылық өнері тыңдаушыларды үнемі сүйсіндіріп отыратын. Әдетте, кездесу кештерін Тайыр бастаса, шымылдығын Абдолла жабатын. Тыңдаушылар жалығып кеткен сәтте ол кездесу кешін жаңадан думанға айналдырып, жұртты тағы да сүйсіндіріп тастайтын. Абай мерекесіне арналған бір жиында Абдолланың тыңдауш жұршылықты соншама сүйсіндіргені әліге дейін есімде. ...Міне, ҚазПИ-дің кең иін тіресе толған жан.Бұл жолы да кесдесу кешінің салтанат шымылдығын Тайыр ашты. Ақындар мен артистер мінбеге кезек көтерілуде. Бірі Абайға арналған өлеңдерін оқыса, екіншісі Абай өлеңдерін орындайды. Жиналыс созылып барады, жұрттың шаршар мезгілі де жеткендей. Осындай сәтте үлкен көздер жалт еткізіп мінбеге Абдолла көтерілді. Тыңдаушылар алғашқы ретте шағын денелі жігітті пәлендей елей де қойған жоқ еді. Ал бірақ алғашқы өлеңді оқып болғаннан кейін дуылдата қол соғып, Абдолланы мінбеден түсірмей қойды. Ақын жұрт талабы бойынша Абай өлеңдерінің бірнешеуін орындады. Тыңдаушылар құрметіне бөленген Абдолла күреңіте күліп мінбеден түскенде де, қошеметті қол соғулар көпке дейін тынбады. Жас ақынның оқу шеберлігі Мұхтар Омарханұлын да терең тебірентсе керек, ол жол бойы Абдолланың қолын қысып, өз жанына отырғызды. Міне ,Абдолла тек ақындық дарын ғана емес, орындаушылық қабілет те мол болатын. Осындай құрметке бөлене жүрсе де Абдолла ешбір асқақтауды білген емес.Ол өзін әрқашанда шәкірттік дәрежесінде ғана ұстайтын. Әрбір жазған өлеңдеріне пікір тыңдауға асығатын. Тіпті Қасым мен Қалижан сияқты достарына түнде жазған еңбегін телефон арқылы оқып, кеңестерін тыңдағаннан кейін дереу түзетуге кірісетін. Абдолла өзінің ғана емес, өзгелердің еңбектерін де үлкен құрмет тұтатын. Халық өлеңдерінің бай қазынасын игеруге ынтығатын. Олардың аса әсерлі жерлерін қойын дәптеріне жаза жүретін. Менен Алтынсарин өлеңдерін алып жаттап, Қуат ақыннан талай бір халық қиссаларын жазып алғаны есімде. Солардың бірі «Бозжігіт» қиссасы маған қалдырған қолжазбаларының ішінде сақталыпты. Абдолла жалпы адамға, ата-анаға деген мейірім де мол еді. Ол еңбекақы алған сайын ата-анасына не ақша, не сәлемдеме жолдап отыратын. 1941 жыл. Жазғы бір демалыс күні Абдолла байырғы жарқын мінезімен көңілдене күліп біздің үйге кірді: -Жоғары шық, қарағым, бір жақсы өлеңнің қуанышына ортақтастыра келдің-ау?- дедім. Абдолла масатанна күлді: - Бұл жолы өлеңнен де қымбат қуанышыма ортақтастыра келдім. Қолыма ақша түсіп қалды. Анама сәлемдеме жібермек едім. Соны алысып беріңіз апатай?..Мен қуана мақұлдадым. Базарға барып, кемпір-шалға киім-кешек алыстым. Содан кейін почтаға бардық. Абдолла қырғыз Тоқтағұл ақыннан өзі аударған « Апеке» деген өлеңінен: «Айналайын, апекем, Балапандай баққансың. Ақ сүтіңді емізіп, Баурыңа қысып жатқансың»,- деген шумақтарын әндете жүріп, жәшік сыртына адресін жазды. Анда-санда маған қарап қояды: «Тамаша емес пе, апатай? Міне, сөйткен ана ғой... Биыл үйге қолым жетсе, дереу көшіріп аламын... Шіркін ана!» Жүргізуші: Құрметті бағдарлама кейіпкері, қатысушы қонақтар және көрермендер! Бүгінгі біздің дайындаған бағдарламамыз өз мәресіне келіп жетті. Уақыттарыңызды бөліп келгендеріңізге ұйымдастырушылар атынан үлкен алғысымызды білдіреміз. Келесі кездескенше қош сау болыңыздар! жүктеу/скачать 33,49 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|