Түрі: «Дара жол» бағдарламасы Көрнекілігі: Ақын туралы слайд, кітаптар көрмесі. Жүргізуші
жүктеу/скачать 33,49 Kb.
|
| Халижан Бекхожин:
Жас Абдолланың ақындығы осы институтта жүргенде –ақ сезіле бастайды.Ол жылдары Орал институтында әдебиет кружогі болатын. Ол кружокті көтеріп жүрген жас ақындар да өлеңге жанымен берілген қызулы жастар еді. Кейін солардың ара-арасынан жақсы-жақсы ақындар шықты, олардың ішіндегі көрнектілері Хажым Жұмалиев, Қасым Аманжолов тағы сол сияқтылар. Осылардың ішінде сол күннің өзінде-ақ Абдолланың ерекше ақын екендігі байқалады.Жас ақындар әдепкі қарқынды көбінесе еліктегіш келеді және даурықпа, қызба болатын мінездері кездеседі. Абдолланың ерекшелігі- оның сол кезде жазған әлі жас, піспеген өлеңдерінің өзінде-ақ біреуге еліктегіш, даурықпалық, қызбалық көп кездеспейтін. Қайта оның орнына іздену, лиризмге талпыну барлығы айқын сезіліп тұрады. Ол 1936 жылы Алматыдағы Қазақ Педагогика институтына келіп оқуға түсті. ҚазПИ-дің әдебиет факультетінде оқып, жүріп, әрі Алматының белгілі ақындармен танысып, әдебиет дүниесімен мықтап араласты, сол жылдары Абдолла өзін біржола өлең жолына бағыштады. Оған Батыстың және орыстың атақты ақындары зор әсер етті. Жас ақын соларды пір тұтуға айналды. Сол жылдары қазақ әдебиетінде жас ақындардың қаулап бір көбейген кезі болды. Ондағы бәріміздің негізі тақырыбымыз- бақыт туралы, Отанымыздағы күнделікті жаңа табыстар туралы болатын. Түлегімізбен саяси өлеңдер жазатынбыз. Бәріміздің саяси бағытымыз дұрыс болғанмен, өлеңдеріміздің көркемдік жақтары көбінесе нашар болатын және біріміздің өлеңіміз біріміздің өлеңімізге айнымай ұқсап тұратын. Ал,Абдолла біздің арамыздан өзгеше түрмен шықты. Оған өзімен қанаттас жас ақындардың көркемдігі аз, жалаң сөз өлеңдерінің көбісі ұнамады.Ол жаңа өмірді, шаттықты, социализм жеңістерін өзінше жырлады.Өлең дегенді ол- әулие, керемет өнер деп білді де, нені жырласа да терең толғануды ойлады, сөзбен емес, жүрекпен жырламақ болды. Бізбен сырласқанда ол- поэзия музыка сияқты нәзік үнді болса екен, поэзияда шаблон болмай, жаңалық болса екен, өлең- жүректің қылын шертсе екен, өлеңде өмір суреті романтикалық бейнелермен жырласа екен дейді. Сол жолға өзі әбден берілді. Ол жылары да өлеңді көп жазған жоқ. Алайда Абдолланың ақын есебінде газеті мен журналында, «Лениншіл жас», «Соц Қазақстан» газеттерінде Абдолланың бірқатар өлеңдері басылды. Бұл өлеңдерінің негізгі сарыны социализм жеңістері, бақытты өмір, Сталин жолдас туралы болатын. Ал осы саяси тақырыптағы өлеңдерін ол- нағыз лирика түрінде жырлады. Сол кезде жазған өлеңдерінің өзі- әрі сұлу, әрі әсерлі болатын. Өлеңінің теңеу, бейнелері де өзгеше, әсірелі, романтикалы болатын. 1939 жылы Абдолла Қызылордада мұғалім болып істеді. Қызылордадағы әдебиет кружогін басқарысып, өзіне әдеби серіктер жинады, сондағы облыстық газетке бірнеше өлеңдерін жариялады. Осы жылы Абдолла төселген ақындарша терең толғануға, өзінің ақындық бетін ашуға кірісті. Ойлана, толғана келіп, ол романтикаға түсті. Оның бұл бетіне әсер еткен-әсіресе ағылшынның ұлы ақыны Байрон болды. Байрон шығармасын ол егіле оқушы еді.Ұлы ақынның оған романтикасымен қоса, адам тағдыры туралы толғануы, жауыздыққа қарсы тұруы, әділеттік үшін қайғыруы ұнаушы еді. Кейін Байронның шығармаларының бірсыпырасын ол қазақшаға аударды. Ол аударған « Шильон тұтқыны» Абдолланың сөзге шебер күшті ақын екендігін және Байронға жанымен берілген ақын екендігін көрсетеді. жүктеу/скачать 33,49 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|