Қуёш фасли. Ҳикоялар
жүктеу/скачать 1,22 Mb. Pdf көрінісі
|
Quyosh fasli. Hikoyalar (antalogiya)
| www.ziyouz.com кутубхонаси
74 — Йўқ, шу ёқдан. — Шуёғинг қаёқ? — Биз ёқдан-да. Ўртада манави эшик кириб-чиқиш учун қоларкан. — Ии... қизиқ!.. — Холмурод иргиб туриб, эшикдан эгилганча нариги ҳовлига мўралади. Шундоққина пастда, девор тагида тарашланган узун, йўгон ёгоч — синч чўзилиб ётарди. У хотинига шахт ўгирилди. — Пешайвон нималигини биласанми ўзинг? — Билмай ўлибманми, дадаси. Мана шу ўзимнзникига ўхшайдиган бўлади. — Кейин-чи? — деб сўради-ю, жавобини кутмай яна ошиғич савол берди. — Сен индамайгина розилик бердингми? — Мендан маслаҳат сўрашибдими? Ўзим сўровдим, айтишди. — Индамадингми ахир?! — Қурилиш уларники, ҳовлиям ўзлариники, нима дердим? — Миянинг ишлайдими ўзи! — деди-ю, Холмурод қуйилган чойни ҳам ичмасдан эшикча орқали ўтиб, Яндаш дарозга яқинлашди. — Ҳорманглар. — Бор бўлинг, — дея Яндага миниб ўтирган ёғочидан кўтарилиб, Холмурод билан кўришди. — Ўзингиз ҳорманг ака. — Раҳмат... Нима қиляпсизлар? — Шу... кичкина бир қурилишча... — Яндага шоҳини четга бурди. — Пешайвонми? — Ҳмм... шунақароқ... Шунақа маслаҳат чиқувди. — Маслаҳат? Кимдан? — Ҳа, энди, керак экан... — Синчни бизни девор тагига тиқиштирибсизларми? — Шунақа бўлиб қолди, ака. — Буни бошда келишувдик-ку, Яндагабой. — Ҳеч нимани келишганимиз йўқ. — Ий-йэ, бу қанақаси бўлди! — деди-ю, Холмурод бошига бир нималар ўрмалаб чиққандай туюлди. — Ахир земломер икки қадам ташлаб кетгани эсингдан чикдими? — Менга ҳеч ким бунақа гап айтгани йўқ. Девориздан буёғи меники — ўзим хўжайин, нарёғи сизники — сиз хўжайин. Холмурод кўзларига инонмай, тушимми, ўнгимми, дегандай анграйиб қолди. Найики ўтна одамови, ювош Яндаш дароздан шундай гаплар чиқса?! Балки унга ўргатгандирлар... Шу тобда у Сайфи муаллимни кўргиси, бу бола билан ади-бади айтишиб ўтирмай, дардиии ўшанга ёргиси келди. Атрофга нажотли боқди. Бироқ кунда-шунда ивирсиб юрадиган одамнинг қораси кўринмасди. — Отанг қани? — Ғазабини аранг босиб сўради у. — Мен отанг билан гаплашаман. — Гаплашаверинг. Барибир ҳеч нима ўзгармайди. — О-ҳо, шаштинг жуда баланд-ку!.. — Холмурод кулишга уринди, эплолмадн, лаби қийшайди, холос. Кейин устага юзланди. — Сиз ишни тўхтатиб туринг. Уста елка қисди, илжайди, кейин Яндаш сари қош учирди. Бу Холмуродга оғир ботди. Уста уни эрмак қилгандай туюлди. — Кулманг, уста Ғаффор. Дарҳол ишни тўхтатинг. — Нега тўхтатаркан?. — деди Яндаш кўзлари олайиб. — Тўхтатмайди. Мени устамга ишига сиз буйруқ берасиз? — Ув, Яндаш — деди Холмурод бирдан қизишиб. — Хато қилсанг, устанг тугул ўзинггаям буйруқ бераман. — Катта кетманг, — деди Яндаш иягни силкиб. — Буйруғиз бизга ўтмайди. Ҳу ана, хотинизга, болаларизга буйруқ қилннг. |