«МАЗМҰНДАМАНЫҢ»
КІТАПТАРЫНА
ТАПСЫРЫС БЕРУ ҮШІН
8-775-233-72-57
122
– Қалайша?
– Сенің патшаң жауларымен айқасқанда кез кел-
ген мүмкіндікті пайдаланады емес пе? Сенің дұшпа-
ның – ол сенің қарызың. Сені Вавилоннан сол қуды
емес пе? Демек, ол сенен әлдеқайда мықты. Егер сен
онымен ерлерше күрескеніңде, оны тізе бүктіріп,
жерлестеріңнің арасында абыройлы азамат болып
жүрер едің.
Содан кейін осы бір әділетсіз кінәлауды ойымнан
шығара алмай басым қатты, ойша онымен дауласып,
жанымның құлға тән еместігін айтып, өзімді-өзім
ақтаумен болдым, бірақ қордаланған ой-пікірімді
Сираның бетіне тура айтар мүмкіндіктің реті түспе-
ді. Үш күннен кейін күтуші қыз бәйбішеге шақыра
келді.
– Анам тағы сырқаттанып қалды, – деді ол.
– Келенің ішінен ең жақсы екі түйені тез қомда.
Бірнеше месті суға толтыр және ұзақ жолға жетер-
лік азық ал. Қызметші қыз азық-түлік береді.
Жалма-жан түйелерді қомдадым, қызметші қыз-
дың жолазықты сонша мол бергеніне қайран қал-
дым, өйткені бәйбішенің анасы бар болғаны біркүн-
дік жерде тұратын. Қызметші артқы түйеге отырды
да, мен бәйбіше жайғасқан алдыңғы түйені жетек-
теп жүрдім. Біз межелі жерге жеткенде қас қарайған
шақ еді. Сира қызметшіні үйге жіберді де, менен мы-
наны сұрады:
– Дабасир, сендегі жан ерікті адамдікі ме, құлдікі
ме?
– Еріктінікі, – деп жауап қайтардым.
– Енді соны дәлелдейтін мүмкіндік туып тұр.
«МАЗМҰНДАМАНЫҢ»
КІТАПТАРЫНА
ТАПСЫРЫС БЕРУ ҮШІН
8-775-909-01-77
123
Қожайының маскүнемге айналды, ал қызметшілері
кержалқау. Мына түйелерді ал да қаш. Мына қор-
жында қожайынның киімі бар, соны кисең, сені еш-
кім құл деп ойламайды. Сені ауру анаммен әуре бо-
лып жүргенде түйелерді ұрлап қашып кетті дермін.
– Сенде патшайымның рухы бар екен, – дедім
оған. – Бақытты болуыңды тілеймін.
– Мендей әйелде қандай бақыт болушы еді? – деді
ол. – Еліңе апарар жолға түс, шөл құдайлары саған
жар болсын, жол ұзақ, елсізде қорек те, су да жоқ
екенін білесің.
Ұзақ үгіттеудің керегі болмады. Бәйбішеге шын
жүректен алғыс айтып, қараңғылыққа жұтылып
кете бардым. Ол ел маған беймәлім еді, сондықтан да
Вавилонның қай бағытта екенін шамалап қана біл-
дім. Соған қарамастан шөлдің жал-жал құмын ба-
тыл кешіп, алға қарай жүре бердім. Түйенің біріне
мініп, екіншісін жетекке алдым. Қожайынның мал-
мүлкін ұрлап қашқан құлдың алдағы тағдыры қан-
дай боларын ойлаумен түні бойы және келесі күні де
тоқтамастан жүре бердім.
Келесі күні кешке қарай өзіме беймәлім қыратты
жерге тап болдым. Түйелердің табандарын қырлы
тастар жаралап тастады. Олардың алға басып жүруі
мұңға айналды. Бір рет те не адамды, не аң-құсты
кезіктірмедім. Мынадай ит байласа тұрғысыз жерде
бұған таңданатын не бар?
Мұндай қатерлі сапардан жан баласының ілуде
біреуі ғана аман қалуы мүмкін. Күннен-күнге алға
жылжу дегенің ілбуге ұласты. Азық та, су да таусыл-
ды. Күн аяусыз күйдіреді де тұрады. Тоғызыншы
|