4.Моносахаридтердің сіңірілуі. Моносахаридтердің сіңірілу механизмдері мен сіңірілу жылдамдығы. Моносахаридтер ащы ішек эпителийінің микробүрлері арқылы әр түрлі жылдамдықпен сіңіріледі: галактоза > глюкоза > фруктоза > пентозалар. Галактоза мен глюкоза концентрация градиентіне қарсы екінші реттік активті транспорт жолымен. АТФ энергиясы жұмсалынады. Энтероцит мембранасындағы N а +,К + -АТФ-аза әсерінен АТФ ыдырағанда 3 N а + ионы жасуша сыртына, ал 2К + - ішіне кіреді. Мембранада N а + мен К + иондарының электрохимиялық градиенті түзіледі. Осы градиент энергиясын пайдалана отырып 1 N а + мен 1 глюкоза арнайы тасымалдаушы белоктармен байланысып энтероцитке түседі.
5.Сіңірілген моносахаридтердің тағдыры
6.Гликогеногенез, түсінік, осы үрдістің биологиялық маңызы. Глюкозадан гликогеннің түзілуін гликогеногенз дйді. Гликогеногенез глюкокиназа (бауырда) және гек-сокиназа (басқа тіндерде) ферментінің қатысуымен глюкозаның фосфорлануынан басталады, осы реакция нәтижесінде глюкозо-6-фосфат түзіледі. Екінші сатысында глюкозо-6-фосфат фосфоглюкомутаза ферментінің әсерінен глюкозо-1-фосфатка айналады. Содан кейін нуклеотидтік алғы затының (УДФ-глюкоза) синтезі журеді. Уридиндифосфат-глюкоза УТФ пен глюкозо- 1-фосфаттың әрекеттесу реакциясы нәтижесінде түзіледі.
7.Гликогенолиз, гликогенолиз жолдары.Гликогенолизді катализдейтін ферменттер.Осы үрдістің биологиялық рөлі. Гликогенолиз - гликогеннің глюкозаға дейін ыдырауының биохимиялық процесі, негізінен бауырда және бұлшықетте жүреді . Гликогенолиздің негізгі міндеті - қандағы глюкозаның тұрақты деңгейін сақтау. Гликогенолизді реттеу гликогеногенезді бірінен екіншісіне ауысу типі бойынша реттеумен бірге жүзеге асырылады. Гликогенезді реттеуге қатысатын маңызды гормондар - инсулин, глюкагон және адреналин .
ЖОЛДАРЫ:
фосфоролиз:
фосфорилаза Н3РО4 гликоген (n) гликоген (п-1) + глю-1-ф глюкоза-6-ф басқа тiндерде тотығады. бауырда глю-6-фосфатаза болгандыктан глю-6-фосфаттан фосфор кышқылы бөлініп шығады, бос глюкоза генатоциттен канга түседі, баска тiндерге тасымалданады. глю-6-ф мембрана аркылы оте алмайды.
Биологиялық рөл: анаэробты процестің арқасында оттегімен жеткіліксіз қамтамасыз етілген жағдайда қарқынды жұмыс істейтін бұлшықеттер жеткілікті қуат алады.
