О, жарық Ай, мүсіркеме сен мені. Мен күнәсіз қыз боламын. Сезімім бүтін, ақылым дұрыс...
Апыр- ай, сенде шынымен- ақ қасиет қалмаған ба? Тозған шүберектей осынша жырым- жырым болып, не күн туды? Бұл азаптың қай түрі...
Ойпыр- ай, не күн туған? Не болған адамдарға?! Ауылдың тұрғындары сол күні қақ айырылып, үңірейіп жатқан жерді көрді. Тартылған су мен тұтылған Айды көрді.
Бұл жолы Ай бетіне еміреніп қарайтын терең сайдағы қыз бейнесі көрінбеді. Көп жиналған жерден бойын аулақ салып, көзге түспеуге тырысып еді.
Қара жамылған әйелдер бір- бірімен дауыс салып көрісіп, сай- сүйегіңді сықырлатып зарлап жүрген. Ата- баба жері еді, күлін көкке ұшырды ғой
Ғажап- ақ! Ал енді олардың жүзін көретін күн туар ма екен?Кім білсін, жұлдыз аралық сапар күнгейлерліктерге түк те емес сияқты. Білде болмаса, бірде келер. Ал, жақсы. Осыны айтайын деп едім
