Машина кеткен соң ңараңғылың ңайта қаптады. Түн
түнегіне көзі үйренген кезде Танабай жорғаны алдына
салып:
— Шу, жануар, шу! — деді.
Көпірден өткен соң атты қара жолдан жалғыз аяң
соңиаңқа бұрып салды, сонан соң сай бойындағы ка
меею көрініп жатқан соқпаңпен екеуі баяу басып, ер-
лей берді. Тау шоңыларынан ай шеті қылтиды. Сұп-
суық аспандағы жұлдыздар да оның тууын тағатсыз
күтіп, ызғар шаша дірдектеп тұр еді.
4
Гүлсары үйретілген жылы жылңылы ауыл күзекте
көп отырды. Бұрынғыдай емес, күз сол жылы ұзаққа
созылды, ңыс та жұмсаң болды, кар жиі жауғанмен
жатып алмай тез еріп кетіп еді, жем-шөп жеткілікті,
мал ңыстан күйлі шықты. Көктем туа жылқылар тағы
да тау бөктеріне түсіп, дала гүлденісімен кең жайлауға
ойысты.
Соғыстан соңғы осы кезең Танабай өміріндегі ең бір
нұрлы шақ еді. Ңарттыңтың боз дөнені мұны алыста да
емес, бірер қырдың астында күтіп тұрса да, Танабай
озіргі дәуренінде жас жорғаға мініп, шалкып жүрген.
Зөуде осы жорға оның тақымына енді екі-үш жыл ке-
шігіп тисе, онда Гүлсарыны қазір мінгендегідей ләззат
дөмін тата қоймас та еді, ер жігіттің шабытты шағын
бастан кешпес те еді. Астында жорға барда Танабай
жұрт көзінше сылқым бастырып, сылаңдап жүруді кей
кезде жек көрмеді. Сынаптай сырғып тұрған жорғага
мініп жүріп сылқым болмасқа да лаж жоқ! Мұны Гүл-
сары да жақсы сезетін. Әсіресе таудан түсіп айылға1
келе жатқанда, егін даласына жұмысқа бара жатқан
топ-топ әйел жолығар шақ ерекше еді. Танабай сона-
дайдан-ақ ңамданып, ер үстінде бойын түзеп, ңнмылы
ширап, денесі жеңілдеп сала беретін. Оның бұл қимы-
лын сезген Гүлсары да ңұлпыра түсіп сылаң басатын.
Сол бір кездерде оның құйрығы сауырымен деңгейлесө
шаншылып, жалы желмен желбіреп бара жатқаны.
Пысқырынып ңойып, билей басып, өсем толғайтын. Ақ,
қызыл орамал байлаған өйелдер жорғаға жол Серіп,
ңақ жарылып, тізеден келетін бндай егістігіне шығып
1
Достарыңызбен бөлісу: