Ң о в о л гт л с а ры повестер мен әҢгімелер ьжазушы баспасы
жүктеу/скачать 11,82 Mb. Pdf көрінісі
|
| Көкбай, Ақбай,
Бұзауы ңды баңпай, Қайда кеттің ойнап, Апаң сені соймақ, Ай, Қарабай, зу-у-у-у-у, Күн бұрынғысынша жарңырап тұр. Сонау кең дала, онда емін-еркін жайылып жүрген жылңы Гүлсарының көз алдына соңғы рет тағы бір елес берді. Үйірдің үстін- де қоңыр қаздар ңаңқылдап, қанаттары жалпылдап, тізіліп кетіп барады... Гүлсарының танауына шыбын үймеледі. Сілкіп тастай алмайды. — Бастаймыз ба, Жораңұл Алданович? — деп су- рады тағы да Ыбрайым. Бастық үндеместен бас изеді. Ыбрайым орнынан тұрды. Бәрі де ңайтадан қыбыр-жыбыр ңимылдап, матаулы жатңан жорғаны тізелерімен, кеуделерімен басып, ба- сын жерге нығарлай түсті. Әлдекімнің қолы Гүлсары- ның шабын тінткілеп шарлай бастады. ІПілдік ойнап жүрген балалар жау торғайша тізіліп дуалдың үстіне шығып алыпты. — Ңараңдаршы, әй, ңараңдаршы, не істеп жа- тыр-ей? — Тұяғын тазалап жатыр. — Өй, білгішім-ай. Тұяғын! Тұяғын емес. — Ей, не бар сендерге, кет әйда! — деп Ыбрайым ңолын ербеңдетті.— Бар, ойнаңдар. Не бар мұндаі Балаңайлар дуалдан әрі сырғып түсіп кетті. Тым-тырс бола ңалды. Гүлсары шабына тиген сұп-суық заттан тұла бойы түршігіп, дір-дір етті, жаңа қожайыны ңарсы алдында шөкелеп, өлденені күтіп отыр. Кенет жорға жаны шыға жаздап, көзінен оты жарқ етті. Ах! Қып-қызыл жалын 83 лап етті де, бірден түнек басып, қап-ңараңғы болып жү- ре берді. Айра-жайрасы шыңңан соң да, Гүлсары матаулы күйінде жатты. Ңан тиылмай, байлауын шешкен жоң. — Міне, Жорақұл Алданович, бәрі орындалды,— деді Ыбрайым ңолын уңалап.— Енді ол ешқайда да ңашпайды. Ңашып, жеткен жері осы болды. Ал, Тана- байдың айтңанын көңліңізге алмай-аң ңойыңыз. Ңыс- тырмаңыз. Оның өзі сондай адам. Туған ағасын аямай, көнпескелеп, Сібірге айдаттырып жіберген. Сөйткен адам кімге жақсылың істейді дейсіз... Көңілі тынған Ыбрайым шегеде ілулі тұрған түлкі төбетейін алып, ңағып-ңағып, сипап қойып, тершіген басына киді. Бағанағы балақайлар әлі шүлдік ойнап жүр: жүктеу/скачать 11,82 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|