Ң о в о л гт л с а ры повестер мен әҢгімелер ьжазушы баспасы
Сенвн де кең су бар ма екен, Енесай
жүктеу/скачать 11,82 Mb. Pdf көрінісі
|
- Бұл бет үшін навигация:
- Сенен еткен су болмайды, Енесай, Сенен всем жер болмайды, Енесай. Сенен терең мұң болмайды, Енесай, Сенен еркін ел болмайды, Енесай.
| Сенвн де кең су бар ма екен, Енесай,
Сенен де вткен жер бар ма екен, Енесай. Сенен терең мұң бар ма екен, Енесай, Сенен еркін, ел бар ма екен, Енесай, Сенен еткен су болмайды, Енесай, Сенен всем жер болмайды, Енесай. Сенен терең мұң болмайды, Енесай, Сенен еркін ел болмайды, Енесай. Мше, Енесай осындай ересен үлкен өзен бопты. Жа- ғасын ер алуан ел жайлапты. Өзара өмір бойы жаула- сумен хөрген күндері күн емес екен. Айнала жау бірі- нен соң бірі шауып қырғыздарға маза бермепті. Бұлар да ңарап жатпапты. Кейде көрші тайпаларға шауып, үйлерін өртеп, адамын өлтіріп, батырын байлап, малый айдап кетіп тұрыпты. Адамға адамның аяушылығы жоң. Әлі жеткені ңырып-жойып кете беретін заман болыпты. Өрі беріден соң егін егетін, мал бағатын, аң аулайтын ешкім ңалмайды, ңылышын жалаңдатып, найзасын шошаңдатып бөрі жаугершіліктің ізіне түсіп алған. Өлтір, тала, ңыр-жойдан басңа маңсат жоқ. Жанға — жан, ңанға — ңан. Кекке — кек, көздері ңан- талап бір-бірімен өбден өшігіп алған. Күн сайын ңан — қаза көбейе берген — ат бауырынан қан кешетін кун- дер болады. Елдің есін жиғызып, сабасына түсіретіы аңылгөй табылмайды. Кімдө-кім жауын қапыда басын тігерге тұяң ңалдырмай талап, қан бөктірө қырып- звойса — сол аңылды, сол ғана атаң-абыройға, байлың- барлықңа ие болған. Сөйтіп жүргенде бір күндері орманда бір таңғажа- йып құс пайда болады. Ол құдайдың қүтты күні көз баЙланып таң атқанша көдімгі адамша зар ңағып, бұ- таңтан-бұтаққа секіріп: «Үлкен апат келе жатыр, кв- сепат-кесел келе жатырв деп орманды басына көтеріп шығады. Көп ұвамаЙ сол құстың айтңаны аумай-төкпей келеді де қояды... Ол күні Енесайдағы ңырғыздар өзінің ақылгөй аң- сақалын жерлеп жатңан-ды. ¥заң жылдар қолбасшы болған, талай жорыңты бастаған, талай шайңаста жа уын жермен-жексен еткен Күлше батыр еді ол. Ңисап- сыз қанды ңырғындардан аман қалған ақылгөй батыр 210 о дүниеге аттанды. Ңалың ңырғыз қара жамылып ңай- ғырады. Екі күн зар шегіп, үшінші күні батырды жер- леуге дес ңойған. Ескі әдет-ғұрып бойынша аңылгөй ақсаңалдың денесін Енесайдың жағасындағы биік жар- тасңа апарып, барлығы көтеріп тұрады екен. Өйткені өлген адамның жаны анасы Енесаймен сөйтіп ңошта- суы керек. Ене деген ана деген сөз. Ал сай болса су ағатын аңғар. Марңұмның рухы осы жерге ақырғы рет Енесай жырын айтады. жүктеу/скачать 11,82 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|