Режимнің дағдарысы. Наразылық стихиялық түрде көпшілік бас көтерулерден көрініс тапты. Олардың ішіндегі ең ірісі «социализм негіздерін» құру бағдарламасын қабылдағаннан соң ұзамай-ақ бұрқ ете қалды. 1953 жылы 17 маусымда Берлинде, Лейпцигте, Герлицте, Галльде және басқа да ГДР қалаларында халықтың жаппай наразылық бас көтерулері орын алып, олар ГДР-де орналасқа кеңес әскерлерінің қатысуымен басып жаншылды. Қарсылық әр түрлі көрініс тапты, бірақ ең көп тараған түрі шығыс немістерінің жаппай ГФР-ге қашып кетуі болды. Бұған жауап ретінде шекара жабылды. 1961 жылы Берлинде аты шулы Берлин қабырғасы салынды. Бранденбург қақпасы бірнеше қатар темір шарбақпен қоршалып, тікенек сымдармен оралып тасталды. Қабырғаны автоматшылар күзетіп тұрды, оларға қашуға әрекет жасағандарды атып тастауға бұйрық берілді.
60 жж. басында ГДР үкіметі толғағы жеткен мәселелерді шешуге бағытталған біршама белсенді реформалар жүргізді. Орталықтанған жоспарлауды кәсіпорындардың біршама дербестігімен үйлестіруге әрекет жасалды. Шығыс герман немістерінің материалдық жағдайы жақсарды, азық-түлік және өнеркәсіп тауарларымен қамтамасыз етілу жағынан олар басқа Шығыс Еуропалық елдердің халықтарынан едәуір алда болды.
80 жж. аяғында ГДР-дағы жағдай нашарлады, ресми баспасөз экономикалық жоспарлардың табанды түрде орындалып жатқандықтары туралы хабарлап жатқанымен, іс жүзінде экономикада терең сәйкессіздіктер орын алып, бюджет дефициті жылдан жылға арта түсті, мемлекеттік қарыз 20 млрд. доллардан асты. Бұрынғы жылдары ГФР-ға қашып кеткен 2 млн. адамға қосымша 1989 ж. бірінші жартысының өзінде-ақ 350 мыңдай адам қашты.
1989 ж. 18 қазанда канцлер Э.Хоннеркер орынан түсті. 9 қарашада Берлин қабырғасы құлатылды. ГДР мен ГФР-ның жақындасу қарқыны стихиялық және бақылауға болмайтын сипат алды. Германияның шығысында мемлекеттік құрылымдар мен саяси партиялардың тарау процесі басталды, экономика құлдырады.
1990 ж. 18 наурызда жаңа сайлау өтті. Бұл ГДР-дағы тұңғыш еркін сайлау
Достарыңызбен бөлісу: |