А.Б.
КӨКШЕТАУДАН
Ұрлық күшейді
Қымбатшылық қинап, бассыздық ұлғайды. Ел іші қым-қиғаш партия. Азаматтар атқа
мініп, оңай кәсіп, тегін соғым тауып жүр. Мал жоғалу көбейді. Күн сайын мал жоғалмай
тұрмайды. Ұрыны қорқытып, қорғалатып тиятын адам жоқ. Білмеймін, ел жақсысы өздері
ұры болып кеткен бе, болмаса жалпы жұрт ұрлыққа айналды ма?
Ұрлықтан қорқып жүргенде сап етіп өзіме келіп қалыпты. Бір түнде бір жабағы, бір
байталымды алып апарып, ет салатын кебе, жеге тықса керек.
Алыстан ұры келген жоқ, өз ағайыным алғанын сезіп, біліп отырмын. Қайтейін, қайда
барайын?! Қарайтын тесік жоқ, кіретін есік жоқ; жөн айтатын, жол көрсететін басшы жоқ;
теңдестіретін, сөйлестіретін жақсы жоқ. Қайда бізге жәрдем беретін, айырып адал-арамды
көретін? Өз қамымызды өзіміз қылмасақ, мұқатып берер бір кісі жоқ сенетін.
Достарыңызбен бөлісу: |
